نه ماه و ستاره ای به دشت شب بود

نه ره بلدی دریچه صبح گشود

از چاه چهل ساله ترس و تردید

مهسا به در آمد و سحر رخ بنمود

شد مرگ غم انگیز تو میلاد امید

گلواژهِ نام تو طلوع خورشید

پژمرد اگر جان جوانت ز جفا

بنگر چه بهاری ز خزان تو دمید

منبع:پژواک ایران