در رابطه با تهاجم وحشیانه اخیر مزدوران مالکی-خامنه ای به قرارگاه اشرف، برخورد و مواضع مختلفی از سوی نیروهای اپوزیسیون اتخاذ شد که هر کدام بجای خود قابل بحث و بررسی میباشند.

قبل از پرداختن به منظور اصلی این نوشته مقدمتاً باید گفت که نفسِ حمله به شهر اشرف، قبل از هر چیز نشانه اهمیت آن در معادلات و تحولات آتی و خواب و خیال هایی است که برای ایران دیده اند والّا مالکی و خامنه ای، بیخودی و از سر بیدردی و دنبال دردسر گشتن نبود که به چنین جنایت فجیعی دست زدند!

این نوشته مختصراً-و با جدا نمودن مواضع دشمنان و بدخواهان مجاهدین-بر آن است که در طیف دوستان منتقد و خیرخواه مجاهدین با تاکید بر نکته ای بظاهر عادی، شاید تلاشی در جهت ارائه تصویر بهتر و اقعی تری از مبارزات مجاهدین داشته باشد! و آن اینکه در میان نیروهای اپوزیسیون-جدا از مسائل و خط و خطوط سیاسی-در واقعیت برای مجاهدین مبارزه با رژیمِ جهل و جنایت آخوندها مهمترین مسئله زندگی آنها میباشد! در این رابطه، معادلۀ صرف بیشترین انرژی برای مهمترین مسئله برقرار است!  در زندگی واقعی هر کس-چه سیاسی و مبارز و چه غیرسیاسی و عادی- همه مسائل از یکدرجه ارزش و اهمیت برخوردار نیستند و طبیعتاً هر موضوعی به نسبت اهمیت، بیشترین وقت و انرژی را به خود اختصاص میدهد بقول ویلیام جیمز روانشناس و فیلسوف آمریکایی: در هرکس انرژی و قدرت عظیمی نهفته است که تنها در موقع مقتضی و در برخورد با مهمترین مسئلۀِ زندگی، از قوه به فعل در خواهد آمد!(نقل بمضمون)

در مورد اصلی و فرعی نمودن و سلسله مراتب اهمیت مسائل، اغلب و بطور ناخودآگاه بین ذهن و عین و فکر و عمل فاصله است و گاهاً افراد ضمن اقرار به اهمیت و مهم بودن مثلاً مبارزه با رژیم و تلاش برای آزادی ایران، ولی ای بسا ناخواسته و ناچار بیشترین وقت و انرژی خود را صرف مسائل غیر مبارزاتی و مشکلات زندگی عادی میکنند!

مصداق این امر در مورد مجاهدین بدین صورت است که هیچ چیز به اندازه مبارزه با رژیم، توجه و انرژی مجاهدین را به خود جلب و هدایت نمی کند! معمولاً در زندگی عادی، منافع فردی و خانه و خانواده بیشترین تلاش و انرژی را بخود اختصاص میدهند. این موارد در مسائل سیاسی و مبارزاتی نیز صادق میباشند. در طیف وسیع نیروهای اپوزیسیون-خواهی نخواهی-مبارزه با رژیم آخوندها، همواره از یک درجه اهمیت و ارزش در صرف انرژی برخوردار نیست و این مسئله در عمل تبعّات و اثرات خاص خود را در تمامی حوزه های مبارزاتی خواهد داشت! بعنوان مثال برای کسی که مبارزه با رژیم محدود به نوشتن مقالات و تفاسیر سیاسی باشد تا حدودی طبیعی است که در درک و لمسِ جدّیت مبارزه- آنهم در سطح مجاهدینِ اشرف-سئوال و ابهام و مشکل داشته باشد!

شاید در این موضوع که مجاهدین جدی ترین نیروی مبارز در برابر رژیم آخوندها هستند-از خودِ آخوندها گرفته تا تقریباً تمامی نیروهای اپوزیسیون-کمتر موضوع بحث باشد این جدیّت قبل از هر چیز ناشی از این واقعیت است که مبارزه با رژیم آخوندها برای مجاهدین مهم ترین موضوع زندگی میباشد و شاید با اندکی مسامحه و اغراق بتوان گفت که مجاهدین-در ادامه مبارزات چهل  چند سالۀ خود- آنچنان با مبارزه عجین شده اند که گویی زندگی میکنند تا مبارزه کنند! بهمین دلیل ای بسا کسانی که رابطه با سر فصلهای خطرناک مبارزه، دوستانه و خیرخواهانه از مجاهدین میخواهند مثلاً از فرانسه به عراق نروند و یا در مواجهه با مزدوران مسلح عراقی-ایرانی از عراق خارج شوند و . .  احتمالاً از میزان اهمیت و مهم بودن مبارزه در نزد مجاهدین بی خبرند!

 مجاهدینی که-حتّی بر خلاف روند عادی زندگی-در میانسالی نیز مانند دوران جوانی خود همچنان سرحال و سرزنده به مبارزه با رژیم ادامه میدهند! مجموعۀ این خصایل مبارزاتی و هوشیاری سیاسی است که تا حدود بسیار زیادی مجاهدین را در برابر توطئه های شبانه روزی دشمنان، ضد ضربه و روئین تن نموده است! از خودسوزی در پاریس گرفته تا با دستان خالی بمصاف مزدران تا دندان مسلح مالکی و خامنه ای رفتن! عکس العمل قهرمانانه و  حیرت انگیز مجاهدین در اشرف تنها پارامتری بود که به مخیله و در محاسبات شیطانی دشمنان خطور نکرده بود برای شکست مجاهدین در اشرف، فقط کافی بود تنها یک دست بعلامت تسلیم بالا میرفت! مجاهدین اشرف شرافتمندانه داغ تسلیم را بر دل سیاه آخوندها گذاشتند!  صد البته بر خلاف تصور رایج، مجاهدین در اوج آمادگی برای پرداخت بالاترین بهاء برای مبارزه و سرنگونی آخوندها، بموقع از واقع گرایی و هوشیاری بسیاری برخوردار میباشند در نزد مجاهدین واقعگرایی روی دیگر فداکاری است! در غیر اینصورت بسیار بعید بود که بعد چهل و چند سال مبارزه با دو نظام شاه و شیخ و علیرغم هزاران هزار توطئه های آشکار و پنهان-تنها با اتکاء به فداکاری و جانبازی-بتوانند هنوز بعنوان جدی ترین تهدید برای سرنگونی رژیم در صحنه و آماده باشند!

                                                                          محمّد هادی - آمریکا  

منبع:پژواک ایران