اما عرصه‌های دیگری نیز وجود دارند که در جوامع بسته بیشتر می‌بایست «علیه فراموشی» درباره‌ی آنها تلاش کرد. مثلا در جمهوری اسلامی که رسانه‌ها عمدتا مبلّغ و مروّج سیاست و عقاید حکومت هستند و نظام آموزش و پرورش از کودکستان تا تحصیلات عالی بر اساس شستشوی مغزی با همین سیاست‌ها و عقاید فرقه‌ای تنظیم شده، همواره باید «علیه فراموشی» درباره ترفندهایی که جهت حفظ نظام پیش برده می‌شود، تلاش کرد.
نسل‌های جوان ایران اگرچه به برکت تکنولوژی، از ارتباطات و اطلاعات بیشتری برخوردارند اما احتمال دارد نسبت به رویدادهای چهاردهه گذشته و حجم ترفندهای رژیم آگاهی کافی نداشته باشند. یکی از مهم‌ترین راهکارهای جمهوری اسلامی پس از جنگ هشت ساله، دوگانه‌سازی «بد» و «بدتر»، «میانه‌رو» و «تندرو» و «اصلاح‌طلب» و «محافظه‌کار/ اصولگرا» بوده است که البته مدافعان پیدا و پنهان رژیم در غرب نیز با اطلاق این عناوین و سپس با «چپ» و «راست» نامیدن افراد همین جناحین به آنها یاری رساندند.
جوامع باز هنوز درک نکرده‌اند که با یک رژیم غیرعادی روبرو هستند و ایرانیان در شرایط غیرعادی بسر می‌برند و آن مفاهیمی که در نظام‌های عادی معنی پیدا کرده، در جمهوری اسلامی از اساس بی‌معنی است! از «جمهوری»اش گرفته تا دوگانه‌سازی «تندرو» و «میانه‌رو» و مفاهیمی مانند «مردم‌سالاری» و «دموکراسی» و «حقوق بشر» و «حقوق شهروندی» که آشکارا مورد سوء استفاده و مضحکه فاشیسم مذهبی و رژیم فرقه‌ای حاکم بر ایران قرار گرفته است.
این سوء استفاده همواره در دوره‌هایی داغ می‌شود که نظام با اعتراضات مردم روبروست و پس از غلبه بر آن، که فقط با سرکوب وحشیانه ممکن می‌شود، بدون اینکه چیزی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی کم شود، به فراموشی سپرده شده تا دوباره در شرایط مشابه عَلم شود.
موضوع «مشروطه» و «ملّی‌گرایی» نیز که این اواخر مطرح شده، اصلا جدید نیست! اصلاح‌طلبان زمانی به ابتکار مغز متفکرشان (حجاریان) در دوران احمدی‌نژاد می‌خواستند ولی فقیه مطلقه را مشروطه کنند تا جمهوری اسلامی حفظ شود. کیهان لندن همان زمان از زبان حاج شیخ عبدالله مازندرانی در دوران انقلاب مشروطه نوشت: «ای گاو مجسم! مشروطه، مشروعه نمی‌شود!»
هوارهوار «ملّی»نمایی نیز یکبار در زمانی که کسی دیگر به جبهه‌‌ی جنگ هشت ساله برای «فتح قدس» نمی‌رفت، بلند شده بود و بار دیگر توسط احمدی‌نژاد برای ناکار کردن جناح رقیب که می‌خواست مشروعه را مشروطه کند! اما جناحین رژیم به قول مولوی، «شیران عَلم» هستند که «حمله‌شان از باد باشد دم بدم!» و هر بار وقتی بادهای توفانی اعتراضات با سرکوب فرو خوابید، این «شیرانِ عَلم» شعارهای «مردم‌سالاری» و «حقوق شهروندی» و «مشروطه» و «ملی‌‌گرایی» را از یاد برده و دوباره بر سفره انقلابشان چمباتمه می‌زنند!
الاهه بقراط| توئیتر | اینستاگرام|
