رییس جمهوری اسلامی ایران محمود احمدی نژاد در سخنان یکشنبه شبش در جلسۀ هیئت دولت کارنامۀ اقتصادی خود را سراسر پیروزی و موفقیت توصیف کرد و گفت که به شکرانۀ سیاست های اقتصادی وی از فقر و تشدید شکاف طبقاتی در جامعه به طرز چشمگیری کاسته شده و نرخ رشد اقتصادی کشور به بالای 10 درصد رسیده که سالهای متوالی هم ادامه خواهد یافت.

رییس جمهوری اسلامی ایران محمود احمدی نژاد در سخنان یکشنبه شبش در جلسۀ هیئت دولت کارنامۀ اقتصادی خود را سراسر پیروزی و موفقیت توصیف کرد و گفت که به شکرانۀ سیاست های اقتصادی وی از فقر و تشدید شکاف طبقاتی در جامعه به طرز چشمگیری کاسته شده و نرخ رشد اقتصادی کشور به بالای 10 درصد رسیده که سالهای متوالی هم ادامه خواهد یافت.
رییس جمهوری اسلامی ایران مدعی شد که شاخص ضریب جینی که شاخص تشخیص فقر و میزان شکاف طبقاتی است از 45 به 38 کاهش یافته و می رود تا در پایان تابستان امسال به رقم 34 برسد در حالی که هدف برنامۀ توسعۀ پنجم رساندن ضریب جینی به 35 بوده است. محمود احمدی نژاد سپس گفت که هیچگاه به اندازۀ دورۀ او ثروت و رفاه در ایران خلق و عادلانه تقسیم نشده و همۀ مخالفت های جاری علیه او و دولت وی دسیسه و مانع تراشی داخلی و خارجی برای جلوگیری از پیشرفت های بیشتر کشور است که توانسته، باز به ادعای محمود احمدی نژاد، صادرات غیرنفتی اش را با 42 درصد افزایش به مرز 45 میلیارد دلار برساند.
با خواندن و شنیدن این سخنان، نخستین پرسشی که در ذهن هر خواننده و شنوندۀ بی طرف نقش می بندد این است : آیا محمود احمدی نژاد حقیقتاً در مورد ایران سخن می گوید ؟ اگر دو دولت او توانسته اند این همه موفقیت را به نام خود به ثبت برسانند چرا دولت از سه سال پیش با خودداری از انتشار شاخص های مهم اقتصادی نظیر نرخ اشتغال، نرخ رشد، نرخ سرمایه گذاری، نرخ تورم و نرخ بیکاری کشور را از مستندات این همه پیشرفت محروم ساخته است؟ آیا محمود احمدی نژاد نمی داند که این سخنان غیرحقیقی است؟ و آیا او به هنگام ایراد این همه ادعا به واکنش و قضاوت میلیون ها شهروندی نمی اندیشد که احتمالاً سخنان او را می شنوند یا می خوانند و صحت و سقم آنها را با عیار زندگی و مشکلات روزمره شان به محک می زنند؟
مسأله از دو حال خارج نیست : یا محمود احمدی نژاد بالکل از واقعیت گسیخته و از همین رو چنین سخنانی بر زبان می راند یا به عکس او از غیرواقعی بودن این سخنان آگاه است و احتمالاً می پندارد که می توان با ترسیم مکرر واقعیتی خیالی عاقبت خود واقعیت را دیگرگونه جلوه داد.
انگیزه و قصد او هر چه باشد نمی توان در هر حال از این پرسش چشم پوشید که چرا رییس جمهوری اسلامی ایران مستندات این همه پیشرفت را منتشر نمی کند. اکنون بیش از سه سال است که بانک مرکزی و مرکز آمار ایران از انتشار شاخص های مهم اقتصادی خوداری می کنند و هر مقامی به فراخور موقعیت و بضاعت خود و بسته به اوضاع روایت و تلقیات شخصی اش را در این حوزه ها عرضه می کند.
به گفتۀ رییس اتاق بازرگانی تهران، هیچ بعید نیست که دولت محمود احمدی نژاد بانک مرکزی را که سنتاً متولی اعلام شاخص های اقتصادی بوده از انتشار آمار و ارقام اقتصادی منع کرده باشد و سکوت سه سالۀ محمود بهمنی رییس کل بانک مرکزی در خصوص عدم انتشار شاخص های مهم اقتصادی کشور مؤید این ادعا است. اکنون هفته هاست که بانک مرکزی حتا از انتشار جداول قیمت های اقلام خوراکی خرده فروشی در تهران هم خودداری می ورزد.
اگر دولت مدعی است که نرخ رشد اقتصادی ایران نه صفر درصد، چنانکه صندوق بین المللی پول در آخرین گزارشش اعلام کرده، بلکه بیش از ده درصد یعنی همتراز با رشد اقتصادی چین است، چه دلیلی دارد که دولت از اثبات ادعای خود این همه طفره می رود.
پاره ای از نمایندگان مجلس پاسخ این سئوال را از پیش داده اند. آنان می گویند که اگر دولت از انتشار مستنداتش در حوزۀ اقتصادی طفره می رود یا خودداری می کند دلیلش صرفاً این است که کارنامۀ دولت در حوزۀ اقتصاد جز شکست نبوده است و همانند دانش آموزی که از نشان دادن کارنامۀ مردودی اش به والدین خود خودداری می ورزد، محمود احمدی نژاد نیز با خودداری از انتشار شاخص های مهم اقتصادی می خواهد خود را از گزند نگاه ملامت آمیز جامعه و منتقدانش برهاند.
دست بر قضا عبدالناصر همتی مدیرعامل بانک سینا در انتقاد از سیاست های پولی دولت و شورای پول و اعتبار از جمله گفته است که مشکل بانک های کشور در حال حاضر کاهش فعالیت های اقتصادی است که در نتیجۀ آن وام گیرندگان ناتوان از بازپرداخت وام های دریافتی به بانک ها هستند. عبدالناصر همتی گفته است، آنانی که برای تولید از بانک ها وام گرفته اند توانایی انجام کار یا فروش محصولات شان را ندارند و آنانی که برای طرح های ساختمانی و سرمایه گذاری در بخش مسکن وام گرفته اند توان اتمام یا فروش محصولات شان را از دست داده اند و در نتیجه ناتوان از بازگرداندن تسهیلات دریافت شده به بانک ها هستند. نتیجۀ اینکه کسادی و رکود اقتصادی بانک های کشور را اکنون با مشکلات مشابه روبرو ساخته است.
هنوز بیست و چهار ساعت از این سخنان نگذشته بود که اینبار ایرج رهبر رییس انجمن انبوه سازان ایران خبر داد که به دلیل بی پولی اعطای وام به طرح مسکن مهر متوقف شده است. او افزود که ادامۀ این روند به توقف طرح های ساخت و ساز و عدم سرمایه گذاری در طرح های آینده ساختمانی منجر خواهد شد. ایرج رهبر همچنین گفته است که محمود احمدی نژاد خواستار اعطای هفت هزار میلیارد تومان وام از محل صندوق ذخیرۀ ارزی به طرح مسکن مهر شده که البته به دلایل ناروشن هنوز صورت نگرفته است.
طرح مسکن مهر شامل دو میلیون واحد مسکونی است که باید ساخته شود و ساخته شدن آنها نیازمند چهل هزار میلیارد تومان سرمایه است. رییس انجمن انبوه سازان گفته است که با توقف سرمایه گذاری در این طرح دو میلیون واحد مسکونی به رؤیا تبدیل می شود.
طرفه اینجاست که هفتۀ پیش محمود احمدی نژاد وعده داد که به هر خانوار ایرانی هزار متر زمین برای ساختن ویلا می دهد و همزمان هزینۀ ساختن هر ویلا را نیز 60 میلیون تومان برآورد کرد و تلویحاً وعده داد که مخارج ساختمان ویلاهای میلیون ها خانوار ایرانی را نیز تأمین می کند.
حتا اگر از نرخ رشد اقتصادی صفر درصدی که صندوق بین المللی پول برای سال جاری در ایران پیش بینی کرده صرف نظر کنیم، همۀ نشانه ها بدون استثناء تصویر دولتی را عرضه می کنند که در انجام ابتدایی ترین وظایفش وامانده است، به طوری که ناگزیر بوده برای پرداخت یارانه های نقدی به مردم میلیاردها دلار از بانک مرکزی قرض و یا از بودجه های عمرانی کشور کسر کند.
در بیانیه ای که دیروز سه شنبه از سوی بانک مرکزی منتشر شد صریحاً آمده است که استقراض دولت از بانک مرکزی طی سال گذشته 76 درصد افزایش یافته و از 9 هزار میلیارد تومان به بیش از 16 هزار میلیارد تومان رسیده است.
در گزارشی که روزنامۀ واشنگتن پست به طور همزمان در خصوص تاثیر تحریم های بین المللی بر اقتصاد ایران منتشر نمود آمده است که در نتیجۀ مجازات های جهانی بیش از 60 میلیارد دلار قرارداد سرمایه گذاری در صنعت نفت و گاز ایران – این گلوگاه اقتصاد کشور - یا باطل شده اند یا به حال تعلیق درآمده اند و جمهوری اسلامی ایران حتا قادر به انجام کمترین معامله از طریق بانک های معتبر بین المللی به دلار یا به اورو نیست. بدتر حتا به گزارش روزنامۀ واشنگتن پست سیاست های اقتصادی دولت محمود احمدی نژاد که تماماً بر ترغیب و گسترش واردات استوار بوده جامعۀ ایران را در پیش پاافتاده ترین نیازهایش به مواد خوارکی سخت وابسته به خارج کرده، به طوری که به اعتراف ناظران و مسئولان نظام اسلامی در نتیجۀ این وابستگی حتا امنیت ملی ایران به خطر افتاده است.

منبع:پژواک ایران