١

بهارونا تو عینِ انتظاری
مو در راهِ تو عینِ بی‌قراری
زمستونم، زمستونُم، زمستون
بهاری و بهاری و بهاری !
٢
بهارونا قدمهای تو نازُم
غبار افشاندنِ پای تو نازُم 
دلت گاهی به غُربت لوحِ غم بی‌
غمِ غُربت به سیمای تو نازم !
٣
بهارونا گذارت زندگی بی
گل افشونت، سرِ سازندگی بی
حضورت فصلِ امروز است و فردا
غیابت فصلِ بی‌آیندگی بی
٤
بهارونا ترا چشم انتظارُم
به دیدار تو بی‌صبر و قرارم
قدمگاهِ رهت را هردو چشمُم
گذرگاهِ نسیمت را غبارُم
٥
بهارونا گذارت جانِ نو بی
اجاقِ مُردهء ما را اَلو بی
شبُم روز است و روزم دلفروز است
و گر نه بی‌تو روزُم عینِ شو بی
٦
بهارونا دریغا دوریِ تو
ازین صحرای ما مهجوریِ تو
به دست این جام خالی تا به کی بی
نگاهش بر می‌ِ انگوریِ تو؟
٧
بهارونا ترا سیرِ کجا بی؟ 
که دوری از وجودت سهم ما بی؟ 
مگر سرگشتهء قعر کویری
مگر غولت به غربت رهنمابی؟
٨
بهارونا به پایت کفشِ گُل بی
دلُم بهر عبورت طاقِ پُل بی
چنان در نقشِ زیبای تو غرقُم
که افلاطون گرفتارِ مُثُل بی
٩
بهارونم حصارت در کجا بی؟ 
گذار روزگارت در کجابی؟ 
دیارِ مو دیارِ انتظار است، 
تو دَیاّر و دیارت در کجا بی؟
١۰
بهارونم به جانِ بی‌نیازت
بگوجان، تا بیارُوم پیشوازت
گره در کار ما افتاده و نیست
امیدی جز نسیمِ کار سازت
١١
بهارونا ببارون و ببارون
برویان گل کنار جوکنارون
جهان گر دیده در راه تودارد 
همین را چشم دارد از بهارون !
١٢
بهارونا که با دل راز داری
اگر گوشی بر این آواز داری
ببارون و ببارون و ببارون
که دریا را ز مُردن باز داری
۱٣
بهارونا دلِ ما با غم توست
دَمِ ما ـ گرچه دوری ـ همدم توست
همانا جانِ ما جویای جانت
همانا آرزومان عالم توست
١٤
بهارونا ازین رازت خبر هست ؟ 
که با نامِ تو معنایی دگر هست ؟ 
من آن معنات را جان می‌فشانم
که آزادی بهایش اینقدر هست !

م. سحر