نگاهی کوتاه به سازمان های سیاسی فلسطینی

پیش گفتار بخش چهارم

در بخش نخست، به کوتاهی در باره مهم ترین رویدادهای جهان که بستری آماده برای پدید آمدن روش های خشونت آمیز و مبارزه انقلابی مسلحانه به ویژه در میان گروهای چپ را فراهم کردند، اشاره شد. یک نکته مهم دیگر که باید آن را نیز به میان آورده و مورد توجه قرار داد این است که بررسی انقلابی گری های سال های آخر دهه 1960 تا 1980 نگاهی گذرا به تاریخ است و چرایی شکست این انقلابی گری ها. این نفی جان فشانی  های انسان های دلیری نیست که با تصویری که از جهان آن روزگار داشتند، دست از همه آسایش، عشق و پیوندهای خانوادگی شستند، شمار فراوانی جان بر سر اندیشه و پیمان خود نهادند و آزادی خواهی آرمان بزرگشان بود. تاریخ ولی درس آموز است و همآن گونه که گذشته های پر افتخار پیشرفت های انسان، چهره بزرگان و از جان گذشتگی ها را می نمایاند، کجی ها و کج راهه ها، ناراستی ها و چهره ستمگران و خیانتکاران را نیز به نمایش می گذارد. آن دوران به "جنگ سرد" بین دو بلوک شرق و غرب و نقش پررنگ  کاربرد واژه "امپریالیسم" که پایه اندیشه بلوک شرق و تبلیغ های سیاسی هر روزه و پی در پی این بلوک در میان نیروهای مبارز گوناگون از آن میان چپ بود، بسیار کمتر توجه می شد. شمار زیادی از انسان های پاک باخته و از جان گذشته براستی قربانی بازی های پشت پرده ای شدند که از آن آگاه نبودند. چنین است که امروز، زمانی که در سندهای تاریخی می خوانیم که چهره و ستون پایه برنامه ریزی های گوناگون ترور، گروگان گیری، هواپیما ربایی و... در سازمان مارکسیست لنینیستی جبهه خلق برای آزادی فلسطین از سال 1970 با ک.گ.ب. قرار داد داشته و زیر پوشش مبارزه با اسراییل برای آنان نیز مأموریت انجام می داده است، باورش برای ما سخت و گاه دردناک می شود. نگارنده نیازمند به این یادآوری بود.

 1 ـ سازمان آزادیبخش فلسطین

الف ـ سازمان آزادیبخش فلسطین پ.ال.او.(1) که چون "چتری" شماری سازمان های گوناگون فلسطینی را در بر می گرفت، در سال 1964 با پیشنهاد اتحادیه کشورهای عربی در نشست قاهره، بنیان نهاده شد. مهم ترین و بزرگ ترین این سازمان ها "الفتح" بود که سیاست ملی گرایی متمایل به چپ داشت و در سال 1958 وسیله یاسر عرفات(2) ایجاد شده بود. ولی سازمانی رادیکال تر از الفتح که از دید نفوذ و بزرگی، کوچکتر از الفتح ولی عمل گراتر بود، سازمان کمونیستی"جبهه خلق برای آزادی فلسطین: پ.اف.ال.پ.(3) یود که پس از جنگ شش روزه 1967 (4) شکل گرفت. پس از شکست سنگین کشورهای عربی در جنگ شش روزه و در گیری خونین سپتامبر 1970 با نیروهای اردونی که "سپتامبر سیاه" نامیده شد و به بیرون رانده شدن عرفات و نیروهایش از اردن انجامید، گروه های رادیکال تر و چپ رو تری چون همین "جبهه خلق برای آزادی فلسطین" با نام کوتاه شده: پ.اف.ال.پ. و  "سپتامبر سیاه" شکل گرفتند. تنها پس از دو سال از درون سازمان نخست نیز سازمان های دیگری  سر بر آوردند که مهمترین آن ها د. اف.ال.پ.(5 )"جبهه دموکراتیک خلق برای آزادی فلسطین" بود که چندان جایگاهی نیافت و بیشتر در سوریه سازماندهی داشت.

با وجود جدایی ها و تشکیل سازمان های کوچک گوناگون، نا همگونی ها در میان همه این سازمان ها، بیشتر در شیوه کار و پیشبرد سیاست ها بود و در مجموع آن ها یکدیگر را نفی نکرده و در راه آرمان نهایی خود که آسیب رساندن و نابودی اسراییل بود، همبستگی نشان می دادند. فدائیان به رهبری یاسر عرفات سال ها مبارزه مسلحانه داشتند ولی این جبهه خلق برای آزادی فلسطین بود که از سال های پایانی دهه 1960 به بعد با هواپیما ربایی ها، گروگان گیری ها و بمب گذاری ها و ...توجه بیشتر جهانیان را  به درگیری میان اسراییل و فلسطینی ها جلب نمود. برای نمونه می توان از گروگان گیری وزیران اوپک در سال 1975 وسیله کارلوس و گروه او و یا گروگانگیری ورزشکاران اسراییلی در المپیک مونیخ در سال 1972 وسیله گروه سپتامبر سیاه یاد کرد که جنجال زیادی به پا کردند. در این دوران، این برنامه های تروریستی شاید هیجان هایی به ویژه در گروه های چپ بر انگیخت ولی در نهایت ایجاد ترور و وحشت در گستره جهان که دیگر می توانست  همه را در هر جا هدف قرار دهد، نه تنها در سال های پس از آن کارکردی به سود فلسطینی ها نداشت که وزنه را بیشتر به سود اسراییل سنگین نمود و همآن گونه که در پیش گفتار بخش نخست اشاره رفت، از سال 1988 دگرگونی ای در روش سازمان آزادیبخش فلسطین پ.ال.او. به رهبری یاسر عرفات پدید آورد و او از روش های خشونت آمیز دوری کرده، راه مسالمت آمیز و صلح جویانه را برگزیدکه سر انجام نیز در سال 1994 به قرارداد اسلو  انجامید که شوربختانه تا امروز نیز نتوانسته اجرا شود گر چه قراردادهایی میان اسراییل و دولت خودمختار فلسطین بسته شده است.

نقش ویرانگر حکومت اسلامی ایران

 آیا نیاز است که یاد آور شد که پس از انقلاب و روی کار آمدن رژیم بنیاد گرای ریا کار فاشیستی/ اسلامی در ایران، این حکومت با همه نیرو بارها در کار صلح بین فلسطینی ها و اسراییلی ها کارشکنی و خرایکاری نموده است و هر روز بر آتش درگیری ها ی دو سو نفت ریخته است زیرا یک پایه وجودی سیاست ریا کارانه و هژمونی طلبی این حکومت در منطقه همین سینه زدن برای فلسطینی ها و فریاد "وا مسلمانا" و نابودی اسراییل است که فلسطینی ها را دچار بیشترین آسیب ها نموده است و آن ها را بیش از پیش از یکدیگر دور نموده است. همه از داستان تلخ درگیری های خونین بین حماس و فتح در سال 2007 آگاه هستیم که چگونه "فلسطینیان هم پیمان و برادر" با فتنه گری ها و دست های پنهان و آشکار حکومت اسلامی ایران در پشتیبانی از حماس، خون یکدیگر را ریختند و یکپارچگی این دو بخش فلسطین از بین رفت. در این جا آخرین آمار میزان هواداری از سازمان های گوناگون فلسطینی در فوریه 2014 بر گرفته از مقاله روزنامه نگار، نویسنده و پژوهشگر پر کار سوئدی بانو "لنا بریتنر"(6) را، که خود از منبعی دیگرگرفته، می آورم که چند امر مهم را نشان می دهد: یکی پایین آمدن فراوان میزان هواداری از حماس، وضع بسیار بهتر و تقریبن(تقریبا") یکسان فتح، ناچیز بودن هواداری از جهاد اسلامی و بسیار نا چیز تر هواداری از دو گروه چپ و میزان بالای آنان که به هیچ یک از این گروه ها باور ندارند:

سازمان فتح                                          32،9%

" "  حماس                                           23،3%

جهاد اسلامی                                        13،5%

جبهه خلق برای آزادی فلسطین                 4،2%

جبهه دمکراتیک خلق برای آزادی فلسطین    1،5%

آنان که دیدگاهی نداشته اند                     24،6%

این در حالی است که حماس در گزینش 2006، 58% و فتح 33% هوادار داشته اند. می بینیم که نتیجه پیروی از سیاست حکومت اسلامی ایران برای حماس به کجا انجامیده است! 

شاید تا چندی پیش در پندار کسی هم نمی گنجیدکه مهمترین و بیشترین شمار کشورهای عربی و مسلمان، امروز در برابر آتش افروزی های حکومت اسلامی ایران و برای مبارزه با ترور و تروریست پروری این حکومت به اسراییل دست هم کاری و هم راهی بدهند!

 ب ـ تا سال 1967 رهبری سازمان آزادیبخش فلسطین در دست "احمد شقیری"(7)، بود که نامش در منبع ها با نگارش گوناگون نوشته شده است. او از شخصیت های بنام عرب، زاده لبنان از مادری ترک و پدری فلسطینی بود که سال ها از سوی دولت های گوناگون عرب مسئولیت های مهمی در سازمان های جهانی داشت و کتاب های فراوانی نیز نوشت. او بیشتر زیر نفوذ جمال عبداناصر رهبر مصر بود. پس از جنگ شش روزه و شکست کشورهای عربی در همین سال، با بالا گرفتن انتقادها از نقش کشورهای عرب در تصمیم گیری ها در این سازمان، او از رهبری بر کنار شد و "یحیا حمودا(8)"( در عربی "حموده" با دو نقطه روی ه)، جانشین او شد. در پی بیشتر شدن انتقادها از روش این سازمان یا بهتر "جبهه"، در سال 1969 گروه مستقل "فداییان" به رهبری یاسر عرفات که در میان عرب ها"ابو عمار" نیز نامیده می شد، رهبری سازمان را در دست گرفتند. عرفات که به یک چهره سرشناس جهانی تبدیل شد تا سال مرگ خود در 2004 یعنی سی و پنج سال رهبری این سازمان را با افت و خیز های فراوان در دست داشت. او از سال 1996 نیز به عنوان رئیس دولت خود مختار فلسطین بر گزیده شد. 

درگیری ها در درون این سازمان زیاد بوده است. پس از شکل گیری حزب بعث در عراق و سوریه،که خود را سکولار می نامیدند، و نفود گروه های وابسته به این دو حزب در درون سازمان آزادیبخش فلسطین، ناهمگونی های درونی بیشتر شد. این سازمان هم زمان در سیاست بیرونی خود نیز دوران های سختی را پشت سر نهاد و در پی در گیری های خونین با اسراییل، با شاه حسین در اردن و با فالانژها در لبنان بارها سرگردان شده و دو بار با یاری سازمان ملل توانست از اردن و لبنان بیرون برود. حکومت اسلامی ایران با بر باد دادن سرمایه های مردم ایران و هزینه کردن میلیارد ها دلار به پشتیبانی همه جانبه از گروه های بنیاد گرای مذهبی چون حماس، جهاد اسلامی و حزب الله لبنان و نفوذ در عراق و سوریه  پرداخته تا در رویاهای خام خود اسراییل را نابود کند.

در دنباله در بخش پنجم، به سازمان مارکسیست، لنینیستی با گرایش مائوئیستی "جبهه خلق برای آزادی فلسطین"، پ.ال.اف.پ. خواهم پرداخت که نفوذ و کوشش ها و پیوندهای ی آن را تا اندازه ای در دانمارک و سوئد دنبال کرده ام. 

کوروش گلنام

پنجشنبه 19 اسفند 1395 ـ 9 مارس 2017 

زیرنویس:

PLO, Palestine Liberation Organisation - 1

Yassir Arafat, 1929 - 2004 - 2

PFLP, Popular Front for the Liberation of Palestine - 3

4 ـ جنگ شش روزه از 5 تا 10 ژوئن 1967 میان اسراییل و  هفت کشور عربی: اردن، سوریه، مصر، عراق، عربستان سعودی، کویت و الجزایر رخ داد که شکست سنگین این هفت کشور و از دست دادن بخش های زیادی از آن میان بلندی های جولان در سوریه و شبه جزیره سینا در مصر را در بر داشت.

DFLP, Democratic Front for the Liberation of Palestine - 5

Lena Breitner - 6

https://tankaromib.wordpress.com/2014/08/25/vart-tog-guillous-favoritorganisation-dpflp-vagen-och-pflp-ledaren-fahoum-en-opinionsundersokning-i-gaza/

لنا بریتنر اکنون همسر "گونار اک بری" مأمور پیشین سازمان امنیت سوئد است که ده سال درسازمان های چپ و فلسطینی نفوذ کرده و اعتماد فراوان ودیع حداد را به خود جلب نمود. در آینده بیشتر در باره او خواهم نوشت.

Ahmad Shokairi (Shuqayri, Shuqairi..) 1908 - 1980 - 7

Yahya Hammuda, 1908–2006 - 8