دو شکر

از لعل لبت شهد و شکر می ریزد

حرف دهنت شکر تر می ریزد

دشنام تو شیرین مضا عف باشد

زیرا زمیا ن دو شکر می ریزد

بگشای لبت کز دهنت گل ریزد

باز آ ملکا که دیو و دد بگریزد

از خود بدر آب و او بشو بی من و ما

تا ما و من از میان ما برخیزد

محمود سراجی م.س شاهد