خواستند:

بوسه ای را

به داربیاویزند

گل سرخی

 برشانه های بهار

به زردی گرائید

چوبه ی داری ازغم اش

کمرش خم گشت

جنگلی اندوه وماتم گرفت

بوسه نیز...

ازشوق دیدار«اناالحق»

حلاج وار لب تر می کرد