PEZHVAK-E-IRAN ... پژواک ایران

روزی ز سر شباب و مستی

سرمست و خراب و نغمه خوانان

رفتم به طواف خانه عشق

در باغ جنان به کوچه جان

از صاحب خانه بود صد نقش

چون آینه در رواق ایوان

دیدم دو هزار بت در آنجا

تسبیح بدست و پایکوبان

ابدال و قلندران و اوتاد

بودند به کسوت خدایان

از پادشهی که تخت و اورنگ

افکند به خاک پای رندان ...[ ابراهیم ادهم ]

از شاه بدون تاج بسطام

وآن تاج سر هزار سلطان ...[ منظور بایزید است ]

با عز و جلال و لطف و اکرم

بودند در این سراچه مهمان

خوشکام ز شهد باده وصل

گسترده بساط و بزم شاهان

قمری به ترانه مجلس آرا

بلبل به غزل کشیده الحان

زاهنگ رباب و بربط و چنگ

پر بود فضای هر شبستان

حلاج به روی چتری از گل

در زیر شکوفه های الوان

در بستری از پرند گلبرگ

خوابیده چو شبنم بهاران

دریاست به شکل قطره گویی

آرام پس از نشست طوفان

حافظ بکنار حوض نرگس

شوریده تر از هزار دستان

دستار گشوده بسته زنار ,

پیمانه به کف شکسته پیمان

لبیک به آرزوی رومی

در اوج غنا و پای کوبان

یک دست گرفته جام باده

دست دگرش به زلف جانان

شوری به میان فکنده از رقص ,

گویی به ترقص است میدان

از قالب تن رمیده چون روح

اسطوره شور و عشق و طغیان

فریاد “ادر ” “ادر ” و ناول ,

“کاسا ” سر حوریان و غلمان

سحر غزل یزید فاجر

پر کرده فضای باغ و بستان

من در عجب از خطای حافظ

با آنهمه فضل و علم و ایمان

کاندر صف اوصیای درگاه

واندر حرم و حریم پاکان

همپای یزید گشته مسموم

واز باده طلب نموده درمان

از رابعه این شنیدم از دور

کای مرد پریش و غرق بحران

تاکی به برون به شک و تردید

باز ا به درون و خود مرنجان

بیرون همه رنگ و فصل و ظن است

واینجا همه وصل و اصل و عریان

اینجا من و ما و او نباشد

میران و عیار حق و بطلان

اینجا همه اوست هر چه بینی

اینجا چه خس و چه در و مرجان

گفتم که در این سرا چه زیبد ؟؟؟

اعمال خطا و هتک میزان ؟؟؟

این لهو و لعب نشان کفر است

در محضر پاک حق سبحان

مفهوم گناه و کفر هر کس

ا مریست به اعتبار جبران

گفتا که گناه و کفر هر کس

از رنگ تعلق است و عنوان

جبران گنه ز حق روا نیست

از حق که طلب نموده تاوان؟؟؟

گفتم که میان خالق و خلق

فرق است چو فرق حق و بطلان

گفتا که به حق رسیده باطل

گر بنگری اش بدیده جان

از خود بدرآ که حق ببینی

در زیر لباس حود نمایان

گفتم که ز عدل او بدور است

یکسانی کفر و شرک و ایمان

گفتا که از آن بتر همین است

کز خود ببری امید غفران

گفتم گنه اش ز حد فزون است

گفتا که فزون بود ز نقصان

گفتم به کتاب حق نوشته

از عاقبت گناه کاران

گفتا که سخن دو تاست ای دوست

در باب کتاب و صاحب آن

گفتم که به عقل من نگنجد

مفهوم سخن مرا نچرخان

گفتا که بچرخ تا ببینی

صد چرخه درون خویش چرخان

گفتم که دوباره مشکل من

از پاسخ تو نگشت آسان

گفتا نشود اگر نگشتی

بیگانه ز خویش و فارغ از آن

گفتم که چگونه باشد اینکار ؟؟؟

گفتا بدر آ ز قالب الان

گفتم که زجان بگو به قالب

گفتا چو گلاب و گل به اعیان

گفتم ز جهان و گفت پوچ است

گفتم ز جنان و گفت ارزان

گفتم ره حق کدام راه است ؟؟؟

گفتا ره عشق ، عشق سوزان

گفتم ره عشق و گفت طاقت

گفتم ره وصل و گفت هجران

گفتم ره هجر و گفت مردن

گفتم غم مرگ و گفت آسان

گفتم پس مرگ و گفت رجعت

گفتم پس از آن و گفت سلطان

گفتم که ره سفر ندانم

من نابلدم در این بیابان

در ظلمت عقل کاذب خویش

محتاج چراغم ای سخندان

گفتا که برای دیدن ماه

حاجت نبود به شمع لرزان

هر جا که نظر کنی به عالم

خواهی دل ذره خواه کیوان

جز جلوه حق نمیتوان یافت

در باطن آشکار و پنهان

م.س شاهد

محمود سراجی