خسته از رفیق نیمه راه و دشمنان بی شمار 
خسته از دروغهای شاخدار.

خسته می شوم
خسته از حضور و خسته از غیاب 
خسته از نشیب بی فراز 
خسته از سوالهای بی جواب
خسته از شب دراز و آرزوی خواب.

خسته می شوم
خسته از هزار چهره گان 
با نقاب های دلپسند و رنگ رنگ
خسته از زمین و خسته از زمان.

باز یک تولد دگر 
باز من که می دوم
با دو پای لنگ
باز من که با گل و درخت و سنگ 
حرف می زنم 
باز من 
که توی گوش کبک زیر برف می زنم.

باز من 
و عشق و اعتماد و آرزو 
باز من و زندگی

این *امید بی پدر * مرا رها نمی کند!

مینا اسدی...دوشنبه ...دهم مارس دو هزار و چهارده ...استکهلم