اخیرا شاعر ارجمند آقای اسماعیل وفا یغمائی پیامی از آقای رضا پهلوی را در سایت دریچه نشر داد که با مخالفت وموافقت عدّ ه ای در بخش نظرات مواجه شد.

این پیا م را بهمراه نظرات ارائه شده می توان در آدرس زیر ودر همان سایت دریچه مشاهده کرد :

http://darichehzard.blogspot.ch/2016/02/blog-post_75.html#more

دوستان بنظر اینجانب وبدون اینکه قصد توهین به احدی را داشته باشم،بدبختانه باید گفت که ماهنوز مفهوم آزادی را نه میدانیم ونه قدرت درک آنرا داریم وبویژه در همان اوایل به اصطلاح" آن قّلاب" که به گردن همه ما افتاد داشتیم .بیشتر هم منظورم از"ما"،ما مردان ایران است(به نگاه و اندیشه مردان دیگرکشورها در این مقوله خاص مارا کاری نیست) .

آزادی فقط شعاری است که با عدم درک عمیق وعملی آن،مارا توّسط آن بین مرگ و تب مختار کرده اند،انگار که حق ما فقط انتخاب ویا بهتر است بگویم انتصاب مرگ ویا تب است .ما تا مفهوم حقیقی آزادی را ندانیم ولمس نکنیم وخوب به اصطلاح شیر فهم نشویم که آزادی بشربویژه بدون آزادی زن امکان پذیر نیست وحاضر نباشیم به آن تن بدهیم وبهایش را بپردازیم،هرگز انتخاب دیگری نخواهیم داشت و بین این دو،دست وپا خواهیم زد .یک نمونه مدرک زنده که مشخص می کند مابویژه"مردان"  مفهوم آزادی را لمس نمی کنیم،اینست که درست پس از رسیدن قدم نامبارک خمینی و باندش به ایران،تظاهرات به حق زنا ن میهن را در اعتراض به "پوشش" ویا همان چادر سیاه سمبل شروع"خفقان" اجباری درک نکردیم وخیلی از همین مردان روشنفکر وانقلابی کنونی ما آنرا نه درک کردند ونه جدّی گرفتند  که قضیه از چه قرار است وکسی به آن بهاء نداد، وهمین شروع ونطفه سرکوب های قانونی بعدی شد . برویم وفیلم آن تظاهرات سرنوشت ساز را دوباره نگاهی بیندازیم وببینیم چند در صد مرد در آن شرکت کرده بودندوتا کدام شهرهای دیگر میهن گسترشش دادند.

https://www.youtube.com/watch?v=snhZwtczNKo

آری اگر در همان شروع وبپا گرفتن این تظاهرات سرنوشت ساز و به حقّ، ما مردان ایرانی به همان نسبت شرکت در به اصطلاح "انقلاب"،پا به میدان گذاشته بودیم واز حقّ آزادی زنان حمایت کرده بودیم ،امروزه دچار چنین توّهمی و درگیری نبودیم که چرا پیام آقای  رضا پهلوی در سایت دریچه نشر داده می شود یا نه،وبه دنبال آن اینچنین بر له ویا علیه رژیم شاه که هم اکنون به برکت آن کوتاهی تاریخی، امروزه از پرطرفدارترین جریانات در ایران است نبودیم .بنظر اینجانب واگر اجازه داده شود باید خدمت همه سلطنت طلبان وشاه طلبان وجمهوری خواهان ووووو وسرانجام همه آزادیخواهان عرض شود که ما زنان ومردان و"بویژه وبویژه" مردان ایرانی تا به  این اشتباه تاریخی عمیق نشویم وریشه اشکال را در نیاوریم،درب بر همین پاشنه خواهد چرخید که سرنوشت ماچیزی نیست مگر بین دو راهرو زیر،چرا که تا زنان ما به آ زادی نرسندچه در شکل وچه در محتوا،آزادی همیشه برای ماطفلی خواهد بود که حتّی درست در لحظه توّلد خواهد مرد وبه د نبال آن همه خانواده به عزا یعنی به "استبداد" گرفتار خواهیم شد، در این رابطه به این نکته اساسی وفریبا نیز باید اشاره شود که، نه با روسری های رنگارنگ انقلابی توحیدی به بهانه اینکه مردم ایران مسلمانند، ونه با سینه های در بالکن وتراس به نمایش گذاشته شده ،به بهانه اینکه ملّت بنا به ضدیت با رژیم برپا می کنند بهائی داد وبه فریب افتاد.

آری تا به آزادی وحقوق زنان ایمان نیاوریم وبه آن  نرسیم وآنرا درک ولمس نکنیم ،در دو راهرو زیر همیشه مختار یعنی در اجباریم:

یا مرگ یا تب

م- ت اخلاقی   ۳۰ بهمن ماه ۱۳۹۴