ثریا پاستور" با تابلوی زیبای آقای مختار کچچیان "

تو هستی‌ ، مهتاب لذت‌های من
روشنی بخش دلً تنهای من
بیا بنشین در این منزلگه عشق
سراسر شادی و سقفش،همه عشق
بشو مهتاب ، به تن‌ کن پیرهن نور
بپوشان خانه ‌ام ، از شادی و شور
بجای غم، بیفشان سفره ی دل‌
درو کن زندگی‌ ، در وادی دل‌
به هر لحظه به لحظه، پر کن از دور
همه گلبوته ‌های خانه ی نور
بساز صندوقچه ‌ای ، از تاک انگور
بپا کن میکده ، بر شاخ انگور
بپا کن در وجودم ، باغ رویا
ز لذت ، پر کن این فردا و دنیا
ز چشمان شبت ، فردایی روشن
ز سرخی لبت ، یک رنگ روشن
وجودم را همه ، آتش بگیرد
ز آتش ، جان و تن‌ ، سوزی بگیرد
ز آتش ، قلب من همچون زبانه
بسوزد دم به دم ، در این زمانه
تنم ، جانم ، دلم ، شیدایی تو
ز عشق وصل تو، سرشارم از تو
پر از شوق و پر از شور و همه سوز
دلم گردد ز عشقت ، شعله افروز
تنم ، آتشفشان گرمی‌ و نور
وجودم ، آشیان هستی‌ و شور
ز آتش ، پر شود هم قلب و هم جان
سراپای وجودم ، پرتو افشان

ثریا پاستور