دیشب گشتی  بر روی "گوگل کرم" زدم وخواستم ببینم که آیا به"غیر" از ۲ سایت پژواک ودریچه که خویش نوشته هایم را مستقیم برایشان ارسال می کنم،آیا سایت یا جای دیگری نوشته های اینجانب را انتشار ویا سوء استفادهائی از آنها میکند ؟

نام مختصار "م- ت اخلاقی" را نوشتم، به تعدادی سایت برخورد کردم از جمله سایتی وبهتر است بگویم به "بدنام خانه ای" برخوردم  که نامش "ایران انترلینک" بود . دیدم درب ورودیش خیلی گشاد است و بر درب یکی از اطاقهایش نوشته بود :

"در باره ما"

در باره"آنها" را خواندم ،وقتی به" ته" در باره "آنها" رسیدم ،دیدم عجب، این که همان"مخنّث" مولوی است که برخی از نوشته های مرا به شکل  خنجری در آورده وبر کمر خویش بسته است . در خویش گفتم مخنّث هم همان مخنّث های قدیم ،اقلا اگر آن "کاره" بودند،لااقل خنجر بر کمر خویش را از راه رنج ودرد ماتحت خویش بهاء می کردند .

امّا حکایت آن "مخنّث " :

می گویند روزی لوطیی مخنّثی را به خانه برد،هنگامی که او را بر زمین افکند ودست بکار شد، دید مخنث خنجری بر کمر بسته است !؟

لوطی پرسید :" این خنجر از بهر چیست ؟

مخنّث پاسخ داد :

 " از برای آنکه هر کی با من بد اندیشد اشکمش بشکافم"

بهتر است کل ماجرا را با هم از زبان خود مولانا بشنویم  :

کنده‌ای را لوطیی در خانه برد                     سرنگون افکندش و در وی فشرد

بر میانش خنجری دید آن لعین                         پس بگفتش بر میانت چیست این

گفت آنک با من ار یک بدمنش                                 بد بیندیشد بدرم اشکمش

گفت لوطی حمد لله را که من                               بد نه اندیشیده‌ام با تو به فن

چونک مردی نیست خنجرها چه سود                    چون نباشد دل ندارد سود خود

از علی میراث داری ذوالفقار                                   بازوی شیر خدا هستت بیار

گر فسونی یاد داری از مسیح                                    کو لب و دندان عیسی ای قبیح

کشتیی سازی ز توزیع و فتوح                                     کو یکی ملاح کشتی هم‌چو نوح

بت شکستی گیرم ابراهیم‌وار                                                 کو بت تن را فدی کردن بنار

گر دلیلت هست اندر فعل آر                                          تیغ چوبین را بدان کن ذوالفقار

آن دلیلی که ترا مانع شود                                             از عمل آن نقمت صانع بود

خایفان راه را کردی دلیر                                          از همه لرزان‌تری تو زیر زیر

بر همه درس توکل می‌کنی                                           در هوا تو پشه را رگ می‌زنی

ای مخنث پیش رفته از سپاه                                            بر دروغ ریش تو کیرت گواه

چون ز نامردی دل آگنده بود                                           ریش و سبلت موجب خنده بود

توبه‌ای کن اشک باران چون مطر                                     ریش و سبلت را ز خنده باز خر

داروی مردی بخور اندر عمل                                            تا شوی خورشید گرم اندر حمل

معده را بگذار و سوی دل خرام                                               تا که بی‌پرده ز حق آید سلام

یک دو گامی رو تکلف ساز خوش                                     عشق گیرد گوش تو آنگاه کش

باری باید به این  "مخنٍّث لوطی خامنه ا ی به پرده برده شده" وبه همه همکاران دیگرش با همان زبان مولوی گفت :

" چون که مردی نیست خنجرها چه سود                    چون نباشد دل ندارد سود خود

وهمچنین بیتی از مولانا را به نسیه گرفت و کمی تغییر داد که :

ای مخنث پیش رفته از سپاه                      به همان باشدکه عریان در عبا

 شما "مخنّث های" حجره ولایت خامنه ای اگر ذرّه ای شرف ومردانگی دارید و در پی کشف حقایق هستید،فقط یک ذرّه از جنایاتی را که پدربزرگ لوطی وسپاهش یعنی خمینی ملعون وتوله های ریز و درشتش بر مجاهدین و برملّت ایران طی این حاکمیت سیاه ۳۰ و اندی ساله بر مردم روا داشته وهمچنان روا می دارند را نیز اشارتی بکنید.

شما"خنّاثان غسل کرده با ترشحات زیر شکم" آخوندها  را با"نیشرهای" ما چه کار که از سر درد بر مجاهدین می زنیم تا شاید بیشتر به ارزشهای آخوندی آلوده نشوند.

باز هم از زبان مولوی به شما خناّثهای ولگرد باید گفت :

بر همه درس توکل می‌کنی                                           در هوا تو پشه را رگ می‌زنی

ای مخنث پیش رفته از سپاه                                            بر دروغ ریش تو کیرت گواه

چون ز نامردی دل آکنده بود                                           ریش و سبلت موجب خنده بود

م- ت اخلاقی

چهارشنبه ۲۲ مهرماه ۱۳۹۴