ای هنرمند
بهانه ای بساز برایم
تا به هوای ان هوای خواستن را تنفس کنم
هوای زندگی کردن را
گره خوردن به ریسمان اسارت
تکیه بر ستون زندگی را
تا که نور گیرم از ستارگان
اوج گیرم تا بینهایت زمان
گرما گیرم از خورشید تابان
شکیبایی گیرم از سنگ های زمان
تاب زیستن
دست آویز حرکت
فانوس هدایت
تا قله ی صبوری ها

ای هنرمند

بهانه ای بساز برایم
تا در دل کبود آسمان
بیاویزم به ریسمان رنگین کمان
در آغوش آن
سلام گویم به آفرینش
آزاد شوم از یاد سیاهی ها
تا دردل کبود آسمان
روانه شوم
به سوی سرزمین
رنگ های سازنده ی زمان
هر چه نور و زیبایی است
پرتاب کنم
به سوی دیواره های عمر
جشن گیرم
با سازطرب زندگی
پیروزی نور بر سیاهی را

ای هنرمند
بهانه ای بساز برایم
تا به هوای آن
هوای خواستن را تنفس کنم
هوای زندگی کردن را

ثریا پاستور

لوس انجلس - کالیفرنیا

۲۵ آگست ۲۰۱۵ / ۳ شهریور ماه ۱۳۹۴