برای آن دسته از دوستان که نوشته های مرا نخوانده اند و اندرزم می دهند که چه کنم و به کی یا کجا به پیوندم . من همانجا که بوده ام و باید باشم هستم و پیر تر از آنم که پند پذیرم. "ما خاموشان و نظم نوین جهانی" ربودن عبداله اوجالان و نشان دادن تصاویراو با دست و پای به زنجیر کشیده و چشم و دهان بسته، همراه دو سه تا از ربایندگان مشنگ و مفتخر به این فتح و پیروزی به روشنی نشان می دهدکه چقدرجهان، دچار نظم نوین جهانی ست و سکوت سازمان های ریز و درشت مدافع حقوق بشر نیز به درستی نمایانگر این حقیقت است که دولت ها باکشف و اختراع این سازمانهای پر خرج و بی ضرر،بشریت بیکار را سر کار گذاشته اند!

همزمان که ابر و باد و فلک در کارند تا مردم زحمتکش دنیا از فقر و و گرسنگی نمیرند و تکه نان به دست آمده را به فرمایش شاعر زیر ذره بین بگدارند و مراقب باشند تا این هدیه ی آسمانی را به غفلت نخورند، وسایل ارتباط جمعی جهان نیز در کارند که با تایید و تشویق ربایندگان یک پناهنده سر شناس سیاسی،این را به ما بینندگان گرامی شیرفهم کنند که پشت طراحان این عملیات ، به کوه احد بند است و جز خود رهبران ،هیچکس ، هیچ غلطی نمی تواند بکند! و سران دولت ها در غیبت توده های میلیونی، می توانند هر کاری که دوست دارند بکنند و هر سدی را از پیش پا بر دارند و هر صدایی را که دوست ندارند ، به میل و اراده ی خود خفه کنند.

این عمل محیرالعقول ،به همه ی مدافعان آزادی که از دست دژخیمان محترم کشورهای متبوع شان به این سر دنیا پناهنده شده اند و در ممالک به اصطلاح امن سکنا گزیده اند،هشدار می دهد که بیهوده دل، خوش نسازند و زیادی احساس امنییت نکنند، چرا که هر گاه مصلخت بشر در عدم وجود مزاحمان باشد درنگ نخواهند کرد و خیل معترضان بی فایده ی زبان دراز و حرف نشنو را از روی کره ی زمین بر خواهند داشت و به زیر زمین هدایت خواهند کرد و صد البته که آب هم از آب تکان نخواهد خورد. و دولت ها،آن جا که پای منافعشان در میان باشدهمه ی غوانین بشری و ضد بشری را پاره خواهند کرد و به زباله دانی زیر میز شان خواهند سپرد و از توده ی خاموش هم نخواهند ترسید. نشان دادن اوجلان در آن وضع و حال و تحقیر و آزار و شکنجه ی یک آدم دست و پا بسته ی بی دفاع-فرق نمی کند رهبر حزب یا یک انسان معمولی- تنها اعلام یک واقعه نیست، بل که زهر چشم گرفتن از تماشاگران نیز هست و ترساندن خلایق از پایان کار و گسیل هر چه بیشتر آنان به چهار اصل نظم نوین \خور و خواب و خشم و شهوت\و زیستن به طریق مورچه های بی آزار دانه کش  و کاشتن دانه ی شکر که بالاخره اجازه ی استفاده ی رایگان از اکسیژن هوا نیز جای سپاس وامتنان دارد.

اگر چه خلق کرد،خلقی که نسل اندر نسل مبارزه ای بی امان را با نقد جان پی گرفته است و خطر را به جان خریده است،از این بادها نخواهد لرزید و پرچمش را بر زمین نخواهد گذاشت، اما وقاحت و بی شرمی برنامه ریزان این گروگان گیری و تحویل یک پناهنده ،به یک حکومت دیکتاتوری و نقض قوانین به اصطلاح بین المللی، تنها نمایانگر قدر قدرتی بی چون و چرای دولت ها نیست، بل که نشان دهنده ی خاموشی ملت هاست و بی اعتنایی شان به سرنوشت انسان ها،که تا ما غایبیم حکایت ما همین است . بی شرمی ناظمان نظم نوین و خشم آنی ما و سپس فراموشی.

و دوباره گرگ به گله ی ما خواهد زد و دوباره درندگان ما را خواهند درید و دوباره ما ازیاد خواهیم برد و هزار باره این قصه تکرار خواهد شد. دیکتاتور ها متحدان خویش را یافته اندو همبسته و پیگیر به کشتار انسان کمر بسته اند .ما در کجا هستیم ، در کجای جهان ایستاده ایم و با این پراکندگی به کجا خواهیم رسید و کی از خواب خرگوشی بر خواهیم خاست؟

بر گرفته از:درنگی نه،که درندگان در راهند...مجموعه ی نوشته های پراکنده...مینا اسدی...دوشنبه اول ماه مارس سال هزار و نود و نه ....استکهلم