فغان از اين دل مجنون بي شفيق و رفيق
كه سر بتافته از هر مرام و رسم و فريق
نداشت هيچ تطابق بر اين زمان‌و ازاين
دريده قيد و شكسته ست قالب تطبيق
بگفتمش شود اي دل كه فارغ از آئين
در اين زمانه نيفتي جدا ز راه و طريق
به خنده‌گفت«وفا»غرقه ام به اشك اما
گذشته ام دگر از راه و رسم عهد عتيق