چو گیسو میگشائی ای بانو
تمام معابد جهان تاریک میشوند
وتمام شهریاران در برابرت به سجده میروند
چو گیسو میبندی
صبح از بناگوشت طلوع میکند ای گندم وسایه های جنگل و نوای پرنده ناشناس.
بر لبت هزار بوسه میرقصد
در هر بوسه ات هزار تاکستان مست
وآنسوی چشمانت
شبی است که در آن گمشده ام
در جستجوی تمام ستارگان جهان
و آن شعله ی گمشده.....
28 مارس 2015