PEZHVAK-E-IRAN ... پژواک ایران

این شعر را من سالها قبل در درگذشت پدرم سرودم ، با کمک از طنز خاص خود او و پس از دیدن خوابی،پارسال در سوگ رضا مرزبان باز نشرش دادم و امسال در سفر هوشنگ عیسی بیگلوی نازنین که پدر تمام نیازمندان بود، باز ، منتشرش میکنم باشد که در این آغاز سال نو میلادی سفر مردی که تمام عمر برای زیبائی حیات اجتماعی و شادی دیگران مبارزه کرد زیاد تلخمان نکند که مطمئنم او خود راضی به این نیست. سر بنظرم سر وانتس در دن کیشوت جمله ای دارد که:غم آن نیست که چرا مردند بل چرا نزیستند...(نقل به مضمون) مرگ قانون متقن حیاتست، هر کس چیزی میگوید ولی شاید....

پدرمن نود و چند سالی به سلامت در جهان زیست.کار دولتی را در نیمه عمربناگاه رها کرد و در روستای زادگاهش در دشت کویر نزدیک به پنجاه سال با درخت و زمین و طبیعت و کتابخانه اش زیست و کشاورزی کرد. اهل شعر و تاریخ و کنکاش در مذهب بود واز زندگی و تکاپو سرشار بودو زندگی را دوست داشت. از مرگ هراسی نداشت و میگفت میرویم و میبینیم. تاثیر قوی وکارائی روی زندگی فرزندان فراوان و نزدیکانش داشت و سال هشتاد چشم از جهان فروبست. مرگ او برای من اگر چه بسیار سنگین بود ولی او هیچوقت برای من نمرد و همیشه در کنار من است حتی در این سی ساله غربت .یکبار سال هشتاد شش در خواب دیدمش. پرسیدم چگونه ای اقاجان. با لبخند و همان طنز خاص خودش گفت«در نیستی شناورم و کیف میکنم» نیمه شب بیدار شدم و در ادامه آن مصرع این شعر را نوشتم

کیف میکنم

در نیستی شناورم و کیف میکنم

فارغ ز هر چه باورم و کیف میکنم

نی ازشمال نی ز جنوبم نه غربیم

نی اهل ملک خاورم و کیف میکنم

از شش جهت رهایم و از چار آخشیج

پروازم، ار که بی پرم وکیف میکنم

دیگر نه طول دارم و نی عرض و ارتفاع

صفر است وزن پیکرم و کیف میکنم

بانگی وجود زد بمیان عدم دمی

اینک سکوت یکسرم و کیف میکنم

از «ذر» عیان شدم من و در رازها نهان

نک راز «عالم ذر»م و کیف میکنم

نی کافرم نه مومن و نی بین این دوتا

فارغ ز شرع انورم و کیف میکنم

دیگر نه زن، نه مرد، نه نامرد و نازنم

نی من پسر، نه دخترم و کیف میکنم

جبر تلاش نیست دگر در پی معاش

سلطان هفت اخترم و کیف میکنم

دیدار نیستی چو به از روی ناکسان

آئینه در برابرم و کیف میکنم

نی ترکم و نه کرد و عرب نی لرم نه قارس

بیرون ز نوع و کشورم و کیف میکنم

نی پیرو امامم نی اهل سلطنت

نه این ورم نه آن ورم و کیف میکنم

از عاقلان رهایم و با عرض معذرت

از خر، رها ز هر خرم و کیف میکنم

از عالم سیاست و دریائی از دغل

فارغ ز هرچه عنترم و کیف میکنم

ازحرف مفت مفتی و از زرر زاهدان

یعنی جدا ز عرعرم وکیف میکنم

از رهبران گم شده در ره، رهاشده ،

نی رهروم نه رهبرم و کیف میکنم

نی انقلابیم من و نی ارتجاعیم

نی کهترم نه مهترم و کیف میکنم

بر سر مزن زسوگ من ای دوست دست خویش

بی پا و دست و بی سرم و کیف میکنم

هستی نیستی است مرا پهنه ی وجود

وآن رمز و راز اکبرم و کیف میکنم

فارغ زهر نیاز خود بی نیازیم

در نیستی شناورم و کیف میکنم

5/مرداد/1386