آفتاب است وروزها تاریک

 ماهتاب است و من نمی بینم

 پرده ای پیش چشمم آویزان

 فصل، فصل گریز و خاموشی

 فصل گم در هجوم ویرانی

 فصل بیخوابی و پریشانی

 فصل ،فصل بریدن شاخه

 فصل دار و شکنجه و اعدام

 فصل سلولهای تو در تو

 فصل از یاد بردن زندان.

 فصل خوب خرید و خوردن و خواب

 فصل،فصل "به من چه مربوط است"

 فصل فرصت ، و صندلی با"سین"

 فصل سود و زیان و سنجش وقت

 بستن "مارکس" و خواندن"قران"!

 فصل "پز" با زبان الکن شعر

 فصل "من ،من" و ادعای دروغ

 فصل با "میکروفون" خود ارضایی

 فصل ویروسهای شهرت و نام

 فصل "امضا"ی مرگ برآقا

 و سپس کنج خانه خوابیدن

 من فراموش و مردمی خاموش

 و تو بر دار عشق آویزان.

 آفتاب است وروز من تاریک

 ماهتا ب است ومن نمی بینم.

 مینا اسدی.. شنبه...چهارده ماه یونی سال دوهزار و چهار ...استکهلم