پانزده ماه از زندانی شدن دوباره‌‌ی علی‌ صارمی یکی از دستگیر شدگان مراسم یادبود قربانیان قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ در «خاوران» می‌گذرد. گویی که نام او با زندان و شکنجه و محرومیت عجین شده است؛ این چهارمین باری است که دستگیر می‌شود و همچنان بر آرمان‌ خود که همانا تلاش در راه آزادی و عدالت است پای می‌فشارد. یک ربع قرن از اولین دستگیری علی صارمی می‌گذرد. طی این مدت او علیرغم بیمار‌های گوناگون و مشکلات جسمی ۱۲ سال از عمر خود را در زندان‌های رژیم گذرانده است و امروز با عبور از مرز شصت سالگی همچنان بلاتکلیف در  بند ۳۰۵ اوین به سر می‌برد.

بنا به گزارش‌های منتشر شده وی در تاریخ ۱۳ شهریور ۱۳۸۶ در حالي كه در نزديك خانه اش در جنوب تهران در حال خرید بود ( و به قولی در محل کارش) توسط ۴ مأمور لباس شخصي به فرماندهی بازجویی به نام «رحمتی» دستگير و به سلول‌های انفرادی ۲۰۹ جایی که از پیش با آن آشنا بود منتقل و تحت شکنجه‌ قرار گرفت.

مأموران پس از تفتیش خانه، اموال شخصی او را مورد بازرسی قرار داده و آلبوم‌های عکس و کامپیوتر وی را نیز ضبط کردند.  

اتهام اولیه علی صارمی شرکت و سخنرانی در مراسم یادبود خاوران در شهریور ۱۳۸۶ (۱) بود. اما در مهرماه سال گذشته رحمتی و «سید» بازجویان وزارت اطلاعات  (مسئولان پیگیری پرونده‌ی دستگیر شدگان مراسم خاوران) با نسبت دادن اتهامات سنگینی چون هواداری از سازمان مجاهدین، «محاربه با نظام»، سفر به عراق و شهر «اشرف» (۲) و ارسال پرونده به شعبه‌ی پانزده دادگاه انقلاب به ریاست صلواتی یکی از حکام شرع جنایتکار رژیم، خواستار صدور حکم سنگینی علیه او شدند.

پس از اعتراض شدید علی صارمی به کیفرخواست صادره، مقامات امنیتی به منظور افزایش فشار روی او مبادرت به دستگیری مهین صارمی همسر او در آبانماه سال گذشته کردند. مهین صارمی پس از مدتی با قرار وثیقه آزاد شد اما دادگاه همسرش به دلائل واهی و به منظور این که هرچه بیشتر در وضعیت بلاتکلیفی بماند، چندین بار به تعویق افتاده است.

همچنین مأموران وزارت اطلاعات پس از پیگیری‌ خانواده‌ی صارمی در رابطه با سرنوشت او ضمن هشدار به خانواده‌‌ مبنی بر متوقف‌ کردن پیگیری‌هایشان، آن‌ها را تهدید به پی‌آمدهای نامعلومی در صورت سرپیچی از دستور مقامات امنیتی کردند.   

اولین بار علی صارمی را سال ۶۹ در بند «آموزشگاه» اوین دیدم؛ قدی بلند، قامتی استوار و شخصیتی احترام برانگیز داشت. از آن روز ۱۸ سال می‌گذرد، در اخبار آمده است که از بیماری تروئید رنج می‌برد، حتماً‌ که بیماری‌های دیگری هم دارد.

او پس از گذشت بیست سال از قتل‌عام زندانیان سیاسی با وجود خطرات زیادی که جان خود و خانواده‌اش را تهدید می‌کند همچنان استوار ایستاده و یاد عزیزانش را گرامی می‌دارد.

می‌دانم او پیر می‌شود اما خسته نمی‌شود.

ایرج مصداقی

۲۶ آبان ۱۳۸۷

Irajmesdaghi@yahoo.com

www.irajmesdaghi.com

پانویس:

۱- به غیر از علی صارمی تا آن‌جا که می‌دانم افراد زیر نیز سال گذشته دستگیر و پس از آزار و شکنجه در بی‌دادگاه‌های رژیم محاکمه و زندانی شدند.  

محسن نادری ۵۰ ساله توسط  در شعبه ۱۴ توسط «قاضی» موسوی محاکمه و به یک سال زندان محکوم شد.

محمدعلی (پیروز) منصوری ۴۷ ساله در شعبه ۲۸ توسط شیخ محمد مقیسه (ناصریان) محاکمه و محکوم به 17 سال زندان با تبعید شد. معصومه منصوری دختر محمدعلی با قرار وثیقه آزاد شد.  

ناصر سوداگری ۴۷ ساله توسط «قاضی» سادات در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به یک سال زندان محکوم شد. طاهره رستم پور ۴۵ ساله همسر ناصر سوداگری در شعبه  ۱۳به سه سال حبس تعلیقی محکوم شدند.  فرشید سوداگری از بستگان ایشان پس از چهار ماه حبس با تبدیل قرار آزاد شد. ارتباط با مجاهدین و اقدام علیه امنیت کشور به اتهامات آن‌ها افزوده شده است.

میٍثاق یزدان نژاد ۲۲ ساله، دانشجو (بلاتکلیف) است.  

الهام یعقوبی ۳۰ ساله به شش ماه حبس تعزیری محکوم شد.

۲- ملاقات با اعضای خانواده‌ در عراق یکی از دستاویزهای رژیم برای افزایش فشار روی زندانیان سیاسی سابق و خانواده‌‌های اعضای مجاهدین است.

در دو سال گذشته تعدادی از دوستان و هم‌بندان سابقم به همین جرم دستگیر و روانه‌ی زندان شدند.

- جواد علیقلی و همسرش زهرا علیقلی ۶۸ و ۶۴ ساله که هر دو از زندانیان سیاسی سابق بودند به جرم اقدام برای رفتن به عراق و ملاقات با فرزندشان در ترمینال جنوب دستگیر و بدون برگزاری دادگاه به سه سال زندان محکوم شدند. جواد علیقلی برای سومین بار و زهرا علیقلی برای دومین بار زندانی شدند. زهرا علیقلی در سال ۶۶ نیز همراه با جواد علیقلی دستگیر و پس از مدتی آزاد شد. سه فرزند خانواده‌ی علیقلی به نام‌های شهناز، مهری و شهلادر دهه‌ی ۶۰ زندانی بودند. شهناز در عملیات فروغ‌ جاویدان به شهادت رسید.

حمید و علی‌اصغر بنازاده امیرخیزی ۶۱ ساله و ۴۵ ساله به اتهام دیدار با فرزند، خواهرزاده و برادرشان بدون برخورداری از کوچکترین حمایت حقوقی و قانونی توسط شیخ محمد مقیسه (ناصریان) یکی از عوامل اصلی کشتار ۶۷ به تحمل دو سال زندان محکوم شدند. مادر و خواهر ایشان نیز به اتهام دیدار با فرزند و نوه‌هایشان با شصت و سه سال و هشتاد و شش سال سن دستگیر و به سلول انفرادی ۲۰۹ منتقل و تحت فشار قرار گرفتند. شهلا زرین فر عروس خانواده امیرخیزی نیز به یک سال زندان محکوم شد. حمید برای دومین بار و علی‌اصغر برای سومین بار زندانی شدند. سه نفر از اعضای خانواده‌ی بنازاده امیرخیزی به نام‌های علی و سکینه بنازاده و فهمیه صادقی به شهادت رسیدند. علاوه بر حمید و ‌علی اصغر، کبری و سعید بنازاده نیز سال‌ها در زندان‌های اوین و قزلحصار به سر بردند.  

شیرمحمد رضایی ۵۹ ساله توسط ناصریان به تحمل ۴ سال زندان محکوم شد. بهروز رضایی برادر وی در دهه‌ی ۶۰ اعدام شده بود.