نه...من دیگر این زنان و مردان را نمی شناسم. این جوانان را هم نمی شناسم....اصلن ایرانیان را نمی شناسم. در عاشورا سینه می زنند ...در تاسوعا فرق سرشان را می شکافند و خون و خون کشی می کنند... در خاک خل می غلطنند و گل بر سر و روی می مالند...

عیدشان عید غدیر است و برای بوسیدن هفت سید سر و دست می شکنند...سمنو می پزند و تا صبح کشیک می دهند تا یک ... حضرت را که می آید و پای گرامی اش را در دیگ در حال جوش سمنو فرو می کند ببینند که نذرشان ادا شود .

همه ی زندگی شان در دست عربهاست و با اینهمه از عربها بدشان می آید و با غرور می گویند: ما ایرانی هستیم ، ما عرب نیستیم! و این هم از روز زنشان که تولد فاطمه است ... و خانمها ی ترگل و ورگل هم پشت سرهم به مادران عزیزشان این روز بزرگ را تبریک می گویند . حیف از فاطمه که در هژده سالگی مرد و خودش قدر خودش را نفهمید و اگر میدانست باعث نانخوری این اراذل و اوباش می شود زود تر از این خودکشی می کرد.

حالا اگر کسی مثل من ، جرات داشته باشد و بگوید که کجای این مردم ایرانی ست بلا فاصله عده ای که همیشه از اسم مستعار استفاده می کنند تا هم ترسشان بریزد و هم اظهار وجود کنند وارد معرکه می شوند و مینویسند به عقاید مردم احترام بگذارید و یا می گویند مردم در ایران هستند جانشان در خطر است!

گمان نمی کنم که رژیم با اینهمه گرفتاری و بدبختی مردم را بزور وادار کند که تولد فاطمه را به همدیگر تبریک بگویند. من مثل این آدمها عرق ملی ندارم و عرب بودن و نبودن را ننگ و نام نمیدانم .اما می دانم که اینهمه که ایرانیان عزیز در احوال یک زن جوان عرب تحقیق و تفحص می کنند هیچ عربی اینهمه در دم اینان نمی دمد .*ای* که از ایران جدا شده است، امیدوارم *ران* ش هم برود ... تا شرق و غرب و کورش و امام وامامزاده های هنوز به بازار نیامده آسوده بخوابند.

و باقی بقایتان!!
مینا اسدی....بیست آوریل