هوا شكفت و به جان جهان شراب چكيد

ز افتاب بهاري طلاي ناب چكيد
گذشت باد صبا مست همچو من به چمن
ز شرم از رخ آلاله ها گلاب چكيد
سكوت رفت و در آهنگ غلغل بلبل
نواي چنگ و سرود خوش رباب چكيد
ز انقلاب زمين در رگ زمانه پير
دوباره خون پر از شعله ی شباب چكيد
جهان ز خواب گران خاست اين همه رؤيا
مگر كه بر زبر دشت و در زخواب چكيد
دلا تو هم چو ز خاكي وعاقبت خواهي
چو اشك ابر بر اين خاك با شتاب چكيد
ز ابر غم به در آ كافتاب شادي ما
چه سالها كه به بيهوده در سراب چكيد
صفاي خاطر عشاق در ترانه خويش
«وفا »نهان شد و بر صفحه كتاب چكيد