پنجمین حمله رژیم جنایتکار خمینی(خامنه ای) به دست مزدوران عراقیش به سرکردگی نوری المالکی به قرارگاه اشرف و به خود "کوری وکری" زدن  آمریکا در ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ شمسی سبب ریختن  خون ۵۲ کادر بالا مقام  و ربوده شدن وسپس به اسارت در آوردن ۷ عضو بالا وبا سابقه سازمان شد. این حمله ناجوانمردانه و بزدلانه و ضدّ بشری با دیگر حملات رژیم خمینی(خامنه ای) که در گذشته انجام شد، اساسا متفاوت است. در حملات قبلی، نیروهای عراقی به نمایندگی از طرف رژیم ایران با لباس فرم و با اعلام رسمی به قرارگاه حمله کرده و به کشتار و ربودن اهالی غیر مسلّح اقدام کردند. جهت  اطلاّع بطور کوتاه به ۲ حمله  قبلی اشاره می شود :

1-  حمله نیروهای عراقی  بطور علنی ورسمی در تاریخ ۲۰۰۹ میلادی که منجر به کشته شدن تعدادی وربودن ۳۶ تن گردید.سرانجام این ۳۶تن پس از اعتراضات واعتصاب غذا در کشورهای مختلف وهمچنین اعتصاب غذای ۷۲روزه خود گروگانها (۶روز اعتصاب غذای خشک)،توسط دولت نوری المالکی آزاد شده وبه اشرف برگردانده شدند .

2- حمله نیروهای عراقی بطور علنی ورسمی به اشرف به تاریخ ۸ آوریل ۲۰۱۱ که منجر به بر خاک افتادن  ۳۶تن از اعضای سازمان شد .

لازم به یاد آوری است که به تعداد زخمیها در ۲ حمله ذکر شده اشاره نشده است.

یعنی بطور کلّی در ۲ حمله ای که ذکر شد، دولت عراق(نوری مالکی) به نیابت از رژیم خمینی، در چشم دوست ودشمن ومقامات دیگر کشورها مجرم علنی بود.

امّا در تهاجم 10 شهریور ۱۳۹۲ هیچکس مسئولیت این جنایت رسما را  به عهده نگرفت.برای مثال در ۲حمله موشکی وخمپاره ای به لیبرتی،حتّی گروه تروریستی المختار(جناح "القاده لیزه شده" سپاه تروریستی قدس رژیم خمینی) مسئولیت حملات را به عهده گرفت.

حمله 10 شهریور ۱۳۹۲ خود حاوی مسائل وابهاماتیست که جهت روشن شدن اذهان ملّت ایران وحامیان ومنتقدین ومخالفان سازمان مجاهدین باید روشن وزیر ذرّبین برده شود .

اولّین سئوالی که مطرح می شود اینست که این جنایتکاران مگر چند نفر بوده اند که توانسته اند اینهمه انسان تسلیم ناپذیر را دستبند زده و سپس اعدام کنند، آنهم یک جمعیت 100 نفره ؟ شخصا می شود گفت تقریبا همه آنها را از نزدیک می شناسم و سالها با آنها سینه به سینه نفس کشیده ام، آنها رزمندگانی نبودند که بگذراند به این راحتی دست آنها را آنهم از پشت ببندند.

سئوال دیگری که مطرح است اینست که تهاجم تاتار وار این جنایتکاران از ساعت چند شروع شده و ساعت چند به پایان رسیده است ؟

حتّی اگر بپذیریم که اصل بر این بوده که این 100 نفر بنا بر اصل پراکندگی حدّاکثر برای کمتر ضربه خوردن در برابر حملات موشکی و خمپاره ای در آسایشگاهای مختلف اسکان داده شده بودند. اعدام ۵۲ رزمنده مقاوم آنهم "دست از پشت بسته" غیر قابل تصوّر است.

از همه اینها گذشته، اعضای سازمان و بویژه چنین کادرها ی بی نظیری هرگز بدون پست نگهبانی آنهم در شب در آسایشگاها در خواب نبوده اند. ضمنا اگر به فیلمهائی که از تهاجم این جنایتکاران پخش شده، توّجه شود، تعداد مهاجمین جنایتکار، از انگشتان دست هم کمتر نشان داده می شود و در آغاز شروع پائین آمدن آن جانیان از خاکریزها، سگهای نگهبان که در اطراف محل سکونت رزمندگان پراکنده شده بودند به پارس کردن می افتند.

خلاصه جریان چیست وجنایت از کجا سازماندهی  شده است ؟ رفتن سر دژخیم قاسم سلیمانی به بغداد نوک کوه یخ جنایت است.

اینها ابهامات وسئوالاتیست که باید برای همه آنهائی که  پس از این جنایت کثیف،بزدلانه،ناجوانمردانه و بطورکلّی "خمینی، استعمار  صفتانه" ،اشک ریخته ودلشان پر از غم و انده شده است واین غم وانده تا سرنگونی رژیم جنایتکار حاکم بر میهنمان ایران فروکش نخواهد کرد،روشن شود. 

امّا این جنایت یک واقعیت را هم بر همه آنهائی که فریاد میزدند که مسعود بهترین کادرهای سازمان را از اشرف خارج کرده ویک مشت بچّه های رده پائین را در اشرف نگهداشته تا به کشتن دهد را بر همه روشن کرد که اینچنین نیست، برای نمونه احمد وشاق(از کادرهای با سابقه در حفاظت ،که در فیلمهای  سخنرانی مسعود در سال  ۱۳۵۸ و بطورکلّی در فاز سیاسی  میتوان او را در کنار مسعود مشاهده کرد.) ویا مهدی فتح الله نژاد (بهروز) و یا حسین مدنی(یکی از بهترین کادرهای روابط خارجی سازمان) کادرهای ساده ای نبودند ومی توان گفت از کادرهای بی نظیر و انگشت شمار سازمان هم بودند.

امّا ۷ربوده و اسیر شده  

اعدام  جنایتکارانه ۵۲ انسان بی سپر و دفاع خود زخمیست بر دلهای همه انسانهائی که حتّی یک ذرّه  وجدان وشرف وانسانیت داشته باشند، امّا  زخمی کاری تر از آن، ربوده شدن وسپس به اسارت گرفتن ۷ عضو  دیگر سازمان است. همه آنهائی که مدّتی (حتّی زمان کوتاهی)  در اسارت رژیم و در زندانهای آن بوده اند و بر سر مواضع خویش پایبند بوده اند سئوال یک آنها اینست که :

چه بر سر آن ۷ اسیر آورده اند؟ باور کنید شخصا راه میروم، می نشینم، سر بر بالین می نهم، خلاصه در لحظه لحظه نفس کشیدنم در  این چند روز همه اش به فکر آن ۷ اسیر دست بسته هستم.

همه آنهائی که زندانی رژیم خمینی بوده اند وبر سر مواضع خود پای فشاری می کرده اند ،یعنی سر موضع بوده اند ، میدانند که تا الآن چه شکنجه هائی بر آن ۷ نفر وارد کرده اند. باور کنید با تجربه ای که از زندان و شکنجه گران وحشی وبیرحم زندان دارم، برای آن ۷ نفر آرزوی مرگ را دارم. تصوّرش وحشتناک است، آخر این ۷نفر ربوده شده، وضعیت آن چند مجاهد ربوده شده(۳۶ گروگان ) در تهاجم اوّل به اشرف را ندارند، آن تهاجم یک تهاجم رسمی از طرف نیروهای جنایتکار و مزدور "مالکی"بود، امّا این یک تهاجمی است که عراق رسما از خود سلب مسئولیت کرده است. یعنی این ۷ اسیر الان در دست نیروها وبازجوهای رژیم هستند. خدا میداند که تا کنون چه بر سر آنها آورده اند، بویژه بر سر ۶ زن مجاهد اسیر . امیدوارم همه قرص سیانور در دهان داشته باشند. من با همه دردش برای آنها آرزوی مرگ را دارم!! وحشتناک است که انسان برای آنهائی که دوستشان دارد، آرزوی مرگ بکند!!!؟ 

وضعیت این ۷  انسان ربوده شده وسپس به اسارت گرفته شده، یادآور وضعیت آن ۲ مجاهد ربوده شده یعنی آقایان حسین پویان و محمّد علی زاهدی در سال ۱۳۸۴(اوت  ۲۰۰۵) در بغداد است که هرگز  حتّی جسدشان هم پیدا نشد. اگر آن ۲ مجاهد "دزدیده شده" به اشرف برگردانده شدند، این ۷ انسان  مجاهد نیز. امیدوارم  اشتباه کرده باشم وغیر ممکن ،ممکن شود. چرا که بر گرداندن آنها ،یعنی سرعت در افشای جهانی همه دست اندرکاران این جنایت ضدّ بشری  .

این ۷ انسان مجاهد ۲۴ ساعته تحت وحشی ترین، شدیدترین و پست فطرانه ترین شکنجه ها و تجاوز ها قرار خواهند گرفت وسپس سلّاخی خواهند شد ،تنها سئوالی هم که جنایت کاران به دنبال کشف آن هستند ،اینست :

مسعود رجوی کجاست ؟

چه کسانی مسئول این جنایت و این تراژدی پیش آمده هستند ؟

من بی خبر از همه جا، تنها یک درس از اینهمه جنایت وشقاوت پیشگی آموخته ام،وآن اینست که : نباید به دول غربی وبویژه "آمریکا" اعتماد کرد، بلکه باید به همه آنها با دیده شک نگریست و هوشیار بود.

به آن ۷ اسیر وبویژه به ۶ زن دسته بسته اسیر فکر کنیم،تصوّرش وحشتناک است .

م- ت اخلاقی

15 شهریور 1392