در بازی بسکتبال افراد دو تیم، با زدن برسر توپ، آن را به همبازی خود یا پاس داده، یا به طرف تور دروازه حریف پرتاپ می کنند. توپ دائم تو سری می خورد و دست به دست می شود. شیوه بازی هم همین است.

این روزها جریان(به اصطلاح) اصولگرا و همچنین رقیب آنها، جریان رسمی و حکومتی (به اصطلاح) اصلاح طلب (که امر بر خودشان مُشتبه شده است که اصلاحطلبان یعنی خودشان) فرصت را غنیمت شمرده تا بتوانند احمدی نژاد را -که در بازی سیاست در قد و قواره ریاست جمهوری نبود، ولی رئیس جمهور شد- همچون توپ بستکبال به این سو و آن پرتاپ کنند.

ضعیف کُشی، ایدئولوژی نظام جمهوری اسلامی است. منتها برخی ضعیف ها، ضعیفه هستند که دوست دارند دستی بر سرشان کشیده شود! وقتی آیت الله خامنه ای (رهبر ج.ا.ا) گفت: «احمدی نژاد از همه رؤسای قبلی به من نزدیکتر است، شاید برای همین روزها بوده است! احمدی نژاد از جمله ضعیفه هایی در نظام ج.ا.ا است که بدش نمی آید هم رقیب و هم دوست دستی برسرش بکشند و همچون توپ به این سو و آن سو پرتاپ شود. وجود و ماهیت شخصیتی این افراد در ساختار تشکیلاتی ج.ا.ا. بر همین شیوه تربیتی بوجود آمده است: «آنالیز» شده های رانت امنیتی و اطلاعاتی!

احمدی نژاد بدون هیچ سابقه قوی و قابل توجه در قبل از انقلاب و هیچ سابقه مؤثر در جبهه های جنگ، فقط به پشتوانه رانت نیروهای امنیتی و اطلاعاتی –که خودش دست پرورده آنهاست- با یک مهندسی حساب شده، توانست رآی مردم را بدست آورد.

از یک سو، ایشان برای مردم عوام و حتی خیلی از خواص ناشناخته بود. وی کسی است که بخوبی می تواند با سنگ بزرگ (که علامت نزدن است)، و با کمک جَدل و سفسطه و با پشتوانه رانت رسانه ای، توپ را به زمین حریف بیاندازد و در پوشش جنگ ملانقطی که به راه می اندازد، هدف حامی خود را به مقصد نزدیک سازد!

و از سوی دیگر مردم با کاندیداهایی روبرو بودند که کم وبیش برای آنها (بخاطر حضور همیشگی شان در مدیریت و حاکمیت)، آنچنان جذابیتی نداشت و فقط میرحسین موسوی با ۲۰سال سکوت و کناره گیری، رقیبی جدی بود که همین رقیب، انتخابات را به فضای دیگری برد که تا الان نیز محسوس است.

اما آنچه همه اصول گرایان دولتی و اصلاح طلبان حکومتی از انتخاب احمدی نژاد استفاده بهینه سیاسی کرده و می کنند این است که بتوانند برای خود از این نمد کلاهی بسازند و همیشه هم قهرمان بمانند؛ در صورتی که ضرب المثل معروفی است که می گوید: «اول یک سوزن بخودت بزن، بعد یک جوالدوز به دشمن.»
اینکه الان هر عیبی از احمدی نژاد و تیمش، آنچنان آگراندیسدمان می شود وبعد هم برایش سخنرانی و مقاله و مصاحبه و محکمه برقرار می شود، هنر نیست.

هنر آن است که بگذارید: مطبوعات آزاد، آزاد باشند.

بگذارید روزنامه نگاران آزاد، آزاد باشند. (آن هم در وطن!)

بگذارید مجلس (که عصاره ملت است ) بدون نظارت استصوابی، انتخاب شود، نه آنکه حتی نمایندگان انتصابی اعضای شورای نگهبان هم چنانچه تو زرد از آب درآمدند به حکم نظارت نمایندگان از خودشان! از مجلس اخراج شوند!
آنگاه که این نوع نظارت برساختار نظام،مستولی شد، آنوقت این می شود همان نظام جمهوری اسلامی که برایش انقلاب بهمن ۵۷ مبارزه شد.

حجاب راه توئی حافظ از میان بر خیز
خوشا کسی که درین پرده بی حجاب می رود