خیزش و انقلابی که در جهان عرب پدید آمده و پایداری و پی گیری مردم این کشورها در مبارزه آزادی خواهانه وبی امان خود علیه دهه ها دیکتاتوری و خودکامگی، که تا کنون خوش بختانه در سه کشور تونس، مصر ویمن میوه خود را ببار آورده است، توجه وتحسین جهانیان را به دنبال داشته و این روند می رود که با وجود سرکوب های خونین و وحشیانه در دو کشور لیبی و سوریه که دست خوش "سونامی" آزادی خواهانه مردم شده اند نیز به سرانجام برسد. روشن است که همه آزادی خواهان جهان از آن میان ایرانیان نیز رویدادهای این کشورها را به دقت دنبال نموده و هر گونه که بتوانند از مبارزه مردم این سرزمین ها پشتیبانی می نمایند زیرا در نبرد آنان برای رهایی از ستم و خودکامگی، تصویری از خود را دیده و درد ورنج آنان در راه رسیدن به آزادی را به خوبی درک می کنند. ایرانیان مخالف حکومت اسلامی، اینک بی توجه به نژاد، باور، کیش و آئین و سرزمین، با عرب ها همدلی وهمراهی می کنند زیرا با آنان"دردی مشترک" دارند.

در این میان آن چه به ویژه در بحرین، سوریه ومصر ویمن می گذرد و یا خواهد گذشت، هر یک بنا بر موقعیت و رابطه خوب یا بدی که با حکومت اسلامی داشته ویا در آینده خواهند داشت، برای ما ایرانیان از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا پایان خیزش ها و شکل گیری حتا حکومت های تازه در این کشورها، بر سرنوشت وآینده سیاست های حکومت اسلامی نشان و اثری بی چون و چرا خواهند داشت. اگر چنین است و این را می پذیریم باید گفت که پایان خوش یا ناخوش وضع در این به ویژه چهارکشور در روند مبارزه آزادی خواهانه مردم ایران نیز که اینک خود را در قالب "جنبش سبز" بیان می کند، تأثیر سرنوشت سازی خواهد داشت. واژگونه پندارهای واهی رهبر خودکامه وخود ساخته علی خامنه ای و باندهای مافیایی وابسته به او، با وجود بازداشت جنابان موسوی و کروبی همراه با همسران آنان، بازداشت شمار فراوانی از دیگر کوشندگان راه آزادی و نظامی کردن جو جامعه در ایران، جنبش سبز هم چنان پویا و جوشان است و "زیر پوست شب" با اندک امکان هایی نیز که موجود باشد خود را سازمان دهی کرده و خواهیم دید که در نخستین مجال چگونه خود را بروز خواهدداد.   

بحرین، یمن و سوریه

 وضع  در بحرین، یمن و سوریه استثنایی و دیگر است و هنوز روشن نیست که سرانجام کار به کجا خواهد رسید زیرا همگان از نفوذ حکومت اسلامی بر مبارزان شیعه مذهب در به ویژه یمن و یاری رسانی از یک سو به مخالفان در دو کشور یمن وبحرین واز سویی دیگر و در تضادی آشکار، به حکومت بشار اسد در سرکوب آزادی خواهان و بدین گونه، دخالت در ساز وکار بحرین ویمن و سوریه با خبر بوده و  نمی خواهند در این سرزمین های کوچک نیز حکومت های اسلام گرای نیرنگ باز وآتش افروز دیگری چون حکومت اسلامی در ایران روی کار آمده و قدرت را به دست گیرند. موقعیت بحرین، یمن و سوریه و اهمیت سرنوشت آنان در آینده حکومت اسلامی چنان است که دیگر  کشورهای تشکیل دهنده شورای همکاری خلیج فارس به ویژه عربستان، کویت وقطر را مجبور به واکنش شدید نموده و آنان با انتقاد و اعتراض پی در پی به دخالت و آتش افروزی حکومت اسلامی خود نیز وارد میدان کارزار شده، یمن و بحرین و کویت چند دیپلمات وتنی چند ایرانی را به اتهام جاسوسی بازداشت وتنی چند را بیرون کرده و عربستان آشکارا نیروی نظامی به بحرین فرستاده است.

همه در هر جای جهان حق دارند که از آزادی های انسانی بر خوردار باشند ولی آیا می توان به این بهانه  برای نمونه بنیاد گرایان اسلامی در یمن را نیرومند نموده و حکومت های "طالبانی" دیگری در منطقه پدیدآورد؟ سرنوشت غیر شیعیان در یمن وبحرین چه خواهد شد و در این میان و با توجه به نقش حکومت اسلامی در این دو کشور، می بایددر کدام سو قرار گرفت؟

نقش واهمیت سوریه

با کشتار های وحشیانه در سوریه و گسترش دامنه اعتراض ها در درون و برون از سوریه، سقوط بشار اسد ناشدنی نیست و آینده او بسیار تیره وتار نشان می دهد حتا اگر بتواند این خیزش را سرکوب کند. سقوط اسد، قطع دست راست حکومت اسلامی است و بزرگترین ضربه را به او وارد خواهد نمود. سقوط اسد در سوریه حکومت اسلامی را با یکی از سخت ترین تنگنا ها و بدترین وضعیت سیاسی در بیرون از مرزهای خود در منطقه روبرو خواهد ساخت. دیگر امکان یاری رساندن به دست نشاندگان خود در فلسطین و لبنان( حماس وحزب الله ) را از دست داده  ومرکز مانورهای سیاسی/ نظامی او برای آتش افروزی و صدور اتقلاب خونین وضد انسانی خود در منطقه را از دست خواهد داد. بی انگیزه نیست که در سرکوب ها در سوریه شاهد همآن روش های وحشیانه و کشتار ها یی هستیم که حکومت اسلامی در سرکوب اعتراض ها در ایران بکار گرفته است! بی انگیزه نیست که تحلیل گران سیاسی و شماری از دولت مردان از آن میان اوباما به روشنی از کاربرد شیوه های وحشیانه حکومت اسلامی ایران در سوریه و همکاری  حکومت اسلامی در سرکوب ها ی سوریه سخن می گویند.

مصر