نیرویهای نظامی ویژه حکومت اسلامی

مجموعه نیروهای نظامی در حکومت کنونی ایران، شکل ویژه و بافت در هم پیچیده وگاه مسخره ای یافته اند که با هیچ یک از استاندارهای شناخته شده در نیروهای نظامی جهان هم خوانی ندارند.

ـ در هیچ سرزمین دیگری در جهان، نظامیان نه می توانند بنگاه های اقتصادی بزرگ به راه انداخته، نبض اقتصاد کشور را در دست گرفته و به سرمایه دارانی میلیاردر مبدل شوند و نه در نتیجه همین توان اقتصادی ومالی،  اندک، اندک سکان سیاسی کشور را نیز در دست گرفته، نه تنها در گزینش های رئیس دولت و وزیران نیز نقشی مهم ایفا کرده که خود بتوانند حتا در دولت شرکت کرده و بر صندلی های وکالت و وزارت نیز تکیه زنند، گرچه در نما(در ظاهر) یک بند و چاپلوسانه خود را فرمان بر رهبر خودخوانده و خودکامه ای نیز بدانند!

ـ در هیچ کشوری چنین نیروی نظامی وجود ندارد که از  دو ارتش موازی رسمی(سپاه وارتش)، یک ارتش سوم بنام نیروی انتظامی(ناجا که ترکیبی از نیروهای شهربانی، ژاندارمری وکمیته های انقلاب است)، یک ارتش چهارم شبه نظامی دیگر بنام "بسیج"و ارتش پنجم دیگری بنام "لباس شخصی ها" تشکیل شده باشد که این آخری شریرترین اوباش را در خود گرد آورده و آش در هم جوشی از سپاهی، بسیجی، مامور امنیتی/اطلاعاتی و نیروهای شخصی بی هویت دیگر است. همآن نیرویی است که هر گاه نیاز باشد و در رابطه با آدمکشی ها وتبه کاری های حکومت، تنگنایی به وجود آید، از سوی رهبر خودحوانده تبدیل به "نیروهای خودسر" می شوند! در حقیقت این "ارتش خودسر" رهبر "معظم" است که هیچ قانونی بر آن حاکم نیست و با پشتیبانی رهبر ولانه شیطانی او، حتا پس از جنایت های هولناک ودیگر تبه کاری ها، آزادانه در خیابان ها جولان داده، به خانواده های قربانیان و شاکیان خود می خندند و روز به روز شریر تر ومتجاوز تر می شوند.

ـ در کمتر سرزمینی، تا این اندازه هرج ومرج  ودر هم آمیختگی کار نظامی و کار اطلاعاتی/امنیتی وجود داشته و به نسبت جمعیت آن، این اندازه پر شمار از نیروهای اطلاعاتی /امنیتی وجود دارندکه با یاری نیروهای نظامی/شبه نطامی و لباس شخصی ها، همه زندگی مردم را زیر کنترل، شنود، دوربین وذره بین داشته باشند. در این باره شاید چین با یک میلیارد وچندسد(صد) میلیون بتواند با سرزمین اسلام زده هفتاد و اندی میلیونی ما برابری کند!

ـ در هیچ کشوری نظامیانی چنین چند چهره و چند کاره نمی توان یافت. یک سپاهی در ایران که پیرو بی چون وچرای رهبر خود خوانده و قلابی است، می تواند: هم تاجر، هم کارخانه دار، هم برج ساز، هم سیاست مدار، هم وکیل، هم وزیر، هم بازجو، هم شکنجه گر، هم دلال، هم قاچاق چی و هم تیغ بر دست و کف بر لب یک لباس شحصی باشد که روز روشن سوار بر ترک موتور با باتوم برقی، قمه وچاقو و... به مردم هجوم می برد و شب تاریک به زور به خانه های مردم وارد شده و به ایجاد رعب وهراس می پردازد!

ارتش پیشین وحکومت

حکومت از همان آغاز پیدایش خود، با چند بهانه وانگیزه یک ارتش موازی در برابر ارتش پیشین سازماندهی کرد زیرا:

ـ به ارتش پیشین اعتمادی نداشت و می ترسید آن ارتش دست به کودتا بزند.

 ـ در امر نطامی گری، سازمان دهی و برنامه های اداری آن بی هنر وبی تجربه بود وبنا بر این حتا اگر کوتاه مدت، به آن ارتش نیاز داشت .

  ـ گذشته از این بی اعتمادی به ارتش وترس از کودتا، ولی از انحلال آن و بیکاری انبوهی از نظامیان و بر انگیختن آنان علیه خود نیزبیم داشت.

بنا بر این دست به ایجادیک ارتش موازی دیگر بنام سپاه پاسداران زده، ارتش پیشین را زیر یوغ آن قرار داد. این رفتارنادرست، تحقیر و دور کردن ارتش پیشین از دخالت در تصمیم گیری های نظامی به ویژه پس ازآغاز جنگ با عراق و سپردن برنامه ریزی های جنگی به این ارتش نوخاسته، آسیب های فراوان جبران ناشدنی به ایران وایرانیان وارد کرد. سپاه تازه شکل گرفته، به سبب بی برنامگی، بی تجربگی نظامی، ندانم کاری ها وتکیه بر هیجان های خرافی/مذهبی وخود بزرگ بینی ها، شمار قربانیان ایرانی درجنگ را به میزان بسیار زیادی بالا برد و جنگی را که با وجود همه قربانیان و آسیب هایی که نمی باید می دیدیم، می توانست در کوتاه زمانی(دو سال) با پیروزی پایان یابد به هشت سال جنگ بیهوده فرسایشی (البته با خواست فرمانروایان اسلامی برای استوار کردن  پایه های فرمانروایی خود) وسر انجام شکست ونوشیدن جام زهر به پایان برد!  فرماندهان دوره ندیده وبی آموزش سپاه این ارتش تازه به دوران رسیده، بی تجربه ولی پر هیاهو، با قربانی کردن جوانان میهن پرست، باورمند، پاک دل و پر شورفراوانی، که اگر دانش، آگاهی وتجربه نظامی در کار بود، هم می توانست شمار آنان بسیار کمتر بوده و هم حتمن عراق را به شکست کشانده و خسارت سنگینی نیز دریافت کند، بدین شکل نقش ویژه ای در جنگ6+2 ساله با عراق ایفا کرده و در تحکیم پایه های حکومت خون ریز و تبه کاراسلامی دست بالا را یافتند.

اگر در آغاز کار سپاه، جوانانی پر شور وباورمند به آن پیوستند ولی فرصت خواهان نیز خود را در گوشه وکنار آن جا داده و رفته، رفته سپاه را در اختیار گرفته، رفیق دوست ها و سردارانی چون محسن رضایی در آن پدیدار شدند که به چنان موقعیتی دست یافتند که در همه کارهای مملکت خود را دارای اختیارو درگیر نموده و همراه با حکومت، کاسبکارانه از شهید سازی وشهید پروری وشستشوی مغزی جوانان ساده دل و باورمند سود ها جسته وبهره ها گرفته وهم اینک بزرگترین بنگاه های اقتصاد و در حقیقت سکان سیاسی میهن مارا در اختیار خود گرفته اند. البته حتمن بوده وهستند نظامیانی که در میان این انبوه آلودگان به ویروس حکومت اسلامی، هنوز نیز پاک مانده و دل با مردم دارند و به اجبار در این لباس رفته وبه کار پرداخته اند. زمانی که راه کار وکسب درآمد را بر روی جوانان یک سرزمین می بندند، تنگنا های مالی وبیکاری نفس جامعه را گرفته، آلودگی و بی قانونی همه جامعه را در بر می گیرد و نظامی گری را با دست یافتن به قدرت، پول و حتا تجاوز به مال وجان مردم بی ترس از قانون وپی گیری قانونی تعریف می کنند، روشن است که برای بسیاری در یک جامعه فرو رفته در تباهی ها، ریا، دروغ، بیکاری، ناداری و نا امنی فردی/اجتماعی، ساده ترین راه برای  دست یافتن به مال وجاه و امتیاز وامنیت،  همین نظامی گری می شود!در این میان حتا برای گروه هایی از جوانان شرافتمند هم راهی نمی ماند که به کار نظامی گری روی آورند حتا اگر با سیستم حاکم بر آن، کاربرد و شیوه رفتار اجتماعی آن، سر سازش وهم خوانی نداشته باشند. به این ترتیب این گروه از جوانان برای رهایی از درد جان کاه بیکاری و ناداری ونا امنی، جامه نظامی بر تن کرده و بدین گونه خود را با حکومت همراه می نمایانند.

در این حکومت بسته وخودکامه، آماری در دست نیست ولی امروز هم خود حکومت گران و هم مردم می دانند که سپاه وبسیج دیگر آن سپاه وبسیج باورمند گذشته نیستند. هم فساد وتباهی درآن زیاد است و هم ریا کاری حکومت، بدنه های این سازمان ها و بخشی از فرماندهان هم چنان شرافتمند را به مخالفت کشانده و ریزش ها به ویژه پس از تبه کاری های پس از کودتاو سرکوب خونین مردم، بسیار بیشتر شده است.

پیچ آخرو سر نوشت نظامیان  

آن گروه از نظامیان که امروز در خیال خود احساس توانایی می کنند بدانند که بیزاری مردم از این حکومت دیگر انکار ناپذیر شده است و خیزش مردم پس از کودتا، با وجود همه فشار ها، ستم گری ها، آدم کشی ها و ایجاد فضای هول و هراس در جامعه، هم چنان زنده وپویا، گسترش یافته و آتشی است که تا حکومت را خاکستر نکند، خاموش نخواهد شد. نظامیان بدانند که امروز مردم بسیار بیش از گذشته، با تیز بینی و هشیاری رفتارهای آنان را زیر دید خود داشته و از آنان برای روز دادخواهی وجزا، سند تهیه می کنند. فراوان سندها با چهره ونام ونشان سرکوب کنندگان، به بیرون از مرزها رسیده است وهم چنان خواهد رسید تا آنان نتوانند در آینده رفتار ضد انسانی خود با مردم را انکار کنند. کار بر نظامیان دشوار شده است و در آینده بسیار دشوار تر خواهد شد. همه نظامیان وشبه  نظامیانی که در کشتار ها دست نداشته و با مردم همدل وهمراه هستند، چه در سپاه، چه در ارتش و چه در ناجا و بسیج هر چه زودتر می باید راه و آینده خود را روشن نمایند.

دوراه

دو راه در برابر آنان است: یا از نیروهای نظامی تونس ومصرآموخته، بیش از این بازیچه دست مشتی ملای واپس گرای ریا کار وتشنه مال وقدرت نشده، از روبرویی و آسیب رسانی وخیانت به  مردم خود داری، از فرمان های سر کوب سر پیچی، مردم را از برنامه های سرکوب آگاه و به این وسیله در کار آن خرابکاری کرده و در نخستین مجال به مردم  پیوسته تا با آغوش باز آنان روبرو شده و ننگ همراهی با سرکوبگران را از خود بزدایند؛ یا در خدمت حکومت خون ریز، دروغ پرداز و نیرنگ باز اسلامی باقی مانده، هم بدنامی همیشگی را برای خود و بستگان خود بپذیرند وهم خود را برای آینده ای تیره وتار که روز دادخواهی مردم ایران خواهد بود، آماده کنند. آنان که با این حکومت تبه کار به سرکوب مردم مسالمت جو، که تنها آزادی خود و جامعه را می خواهند، می پردازند، بدانند که فردا برای بازگشت بسیار دیر ابوده، بهانه های آنان پذیرفته نشده و مردم آنان را  محاکمه و سخت مجازات خواهند نمود.