نشسته بودم وسایتهای مختلف را همراه با عکسها وفیلمهای کوتاهی که بر آنها نقش بسته بود را نگاه میکردم،چهرۀ خمینی را دیدم،راستی چه قیافۀ عبوس وچشمان پر از کینه ای دارد،اینکه میگویم "دارد"،چون هنوز هم هست ودارد در همه جا خون می ریزد.راستی چرا آن موقع این چشمان پر از کینۀ او را نمی دیدیم ؟

چرا او را در ماه بردیم و از او امام ساختیم ؟