رژیم غرق در بحران ودر حال سقوط علی خامنه ای،پس از آزمایش همۀ شیوه های سرکوب طی یک سال گذشته،از جمله تجاورز به زن و مرد ایرانی در زندانها،وبر دار کردن هر٨ ساعت یک ایرانی در زندانها ویا در معابر عمومی ،اینک در بن بستی برگشت ناپذیر به اسارت ملّت شریف وغیور وهوشیار ایران در آمده است .

جنبش ملّی ملّت ایران آنچنان گلوی علی خامنه ای را فشرده است،که از درد ناچاری قصد خودکشی در آبهای کانا سوئز را راه چارۀ خود می پندارد.

این رژیم از بدو توّلد نامبارکش تنها راه حل مشکلّات داخلی را،ایجاد بحرانهای خارجی دانسته است.خمینی  بنیانگذار این هیولای بی شاخ و دم یعنی جمهوری اسلامی ایران،در همان روز اوّل سرنگونی شاه(دیکتاتورمظلوم) وتکیه زدن بر جای خالی او، در عدم پاسخ به خواستهای موج آزاد شده ملّت ایران،بویژه جوانان،در بدر به دنبال بحرانی در خارج از مرزها در جهت سرکوب بحرانهای داخلی  میگشت.در این میان با حساب وکتاب قرعه را در یک جنگ خانمانسوز به فال عراق انداخت .

اینکه میگویم با حساب وکتاب،بی دلیل نیست ،در بین کشورهای همجوار ایران،پاکستان،ترکیه،عربستان سعودی ودیگر کشورهای خوزه خلیج فارس،همه هم پیمان آمریکا بودند،لذا خمینی جرئت نگاه کردن چپ به آنها را نداشت،روسیه که وضعش مشخّص بود،چرا که توازن قوا را با آن نداشت .تنها کشوری که تقریبا در بین همۀ کشورهای همسایۀ ایران میشود گفت غیر وابسته وبی پشتیبان بود عراق بود.لذا کبریت شروع آتش را با حملات ایذائی به سمت مرزهای  آن کشور شروع کرد،که دیدیم این آتش به جنگ خانمانسوز   ٨ سال طول مبدّل شد.خمینی در طی این مدّت جنگ به قلع وقمع همۀ نیروهای مخالف خود از متشکلش گرفته تا منفردش پرداخت،که البته موّفق به نابودی کامل آنها و بویژه نیروی محوری آنها یعنی سازمان مجاهدین نشد .

خمینی با سرکوب نیروهای انقلابی وآزادیخواه با حربۀ جنگ (بحران خارجی) وبه تبع آن خارج ساختن آنها از حوزه جغرافیائی "کشور"، در اوج بی کسی ملّت ایران،توانست رژیم خود را به مدّت بیش از یک ربع قرن به ملّت تحمیل کند وآنها را به یک همنوائی ناهمساز با خود بکشاند.

از جنگ خانمانسوز ٨ ساله بگذریم  که خود به تنهائی نیاز به یک برسی وتحلیل خاصّ خود را می طلبد.

امّا پس از گذشت بیش از ٣٠ سال از حاکمیت جمهوری اسلامی،که ٢٤ ساعتش آموزش جهل وخرافات و دروغ  وتحقیر این ملّت هوشیار بیکس وجدا افتاده از  اپوزیسیون خارج از رژیم رانده شده به خارج بود. خود به تنهائی راه چاره را در خود رژیم،امّا بر علیه رژیم  جستجو کرد.در انتخابات ریاست جمهوری دورۀ دهم ،بجای تحریم  انتخابات،هوشیارانه به تکریم  در انتخابات روی آورد وبا رای دادن به یکی از کاندیداهای عبور کرده از فیلتر تنگ تایید صلاحیت یعنی شورای نگهبان،تضادهای خود با حاکمیت را به درون خود رژیم ریخت، وآن را پیش آورد که همه ناظر وشاهد آن هستیم .

الغرض،اکنون که رژیم در بن بست ناعلاجی به تلّۀ ملّت افتاده است،راه علاج را در شیوۀ از کار افتادۀ خمینی، یعنی ایجاد "بحران در  خارج از مرزها"جستجو می کند،لذا در انتهای فلاکت وبدبختی وبا استفاده از وضع نامتعادل مصر، به یک "مانور به ظاهر جنگی"  در خارج از مرزها و آنهم با دشمی خیالی وبی خطر(خرید اسلحه از اسرائیل در طی جنگ ٨ ساله) ، یعنی اسرائیل روی آورده است،وقصد عبور دو ناوگان گویا جنکی از کانال سوئز را کرده است. اینکه گفته میشود اسرائیل،بخاطر اینکه حضور یا تردّد رژیم جمهوری اسلامی در کانال سوئز، یعنی همان شعار توخالی ٣٢ سالۀ"مرگ بر اسرائیل" وبه تبع آن شاخ وشانه کشیدن برای دشمنان قسم خوردۀ خود یعنی ملّت ایران است،عبور این دو کشتی یا ناوگان یا قایق از کانال سوتژ عملی است که هیچگاه طی ٣٢ حاکمیت این رژیم انجام نگرفته است. این کار یعنی ایجاد بحرانی در خارج از مرزها،وبه بهانۀ آن ایجاد سرکوب تمام عیار تحت عنوان ستون پنجم دشمن صهیونیستی در داخل مرزها .امّا رژیمی که ولایت فقیهش آخوندی عبا تکه پاره شده بر اثر خشم جندین سالۀ ملّت ایران است،نه ابهت خمینی را دارد ونه دیگر زمان ومکان همانند دوران خمینی بروفق مراد او میچرخد.چرا که اگر احیانا بر اثر ناپرهیزی تیری بین خامنه ای وآن دشمن فرزی شلیک شود،نه نیروی آن دوران وجود داردکه به جبهه های جنگ برود ونه آن فضای انقلابی ومیهن پرستانۀ سال اوّل جنگ(بعد از آزادی خرّمشهر از دست نیروهای عراقی،مسئلۀ ادامۀ جنگ زیر سوال رفت و سقوط مواضع شروع شد) که به دشمن خارجی بپردازد.اتّفاقا ملّت در اوج هو شیاری کامل آماده است که حتّی چنین تضاد خارجی را به ضدّ خامنه ای تبدیل کرده وآنرا بر سر خود خامنه ای "آوار" کند.امّا سئوال اینست پس چرا خامنه ای به چنین مانوری روی آورده است؟

به نظرنگارندۀ این چند سطر، خامنه ای آنجنان غرق در حفظ سلطنت ولائی وبه تبع آن در پی سرکوب قیام ملّت شریف ومیهن دوست ایران است ،که حاضر به هرریسک ایران بر باد دهی می باشد،ولذا به این مانور "عبور کشتی" روی آورده است.امّا این مانوری است بنام :

مانور ذلّت ،ونه مانور قدرت

م- ت اخلاقی

١ اسفند ١٣٨٩