کجاست آن اپوزیسیون گستردۀ ملّی که از چنین نگهبانان واقعی حرمت پناهندگی سیاسی،نه بخاطر مبارزاتشان،بلکه تنها به خاطر"نه بزرگشان" به دو دیکتاتور وبویژه به خون آشام سیری ناپذیر حکومت آخوندی، با خریدن درد غربت ودربدری،برای احترام به آزادی تجلیل کند؟

نه آواز خوشی داشتند .

نه ثروتی کلان .

نه مدرکی ونه تیتری دهان پرکن .

دارائیشان جانی بود که در غربت، قطره قطره آنرا به پای نهال آزادی چکاندند،تا در فردای سقوط استبداد،ملّتی با هر اندیشه ای از درخت تنومند رهائی کام خویش را شیرین سازد .

غرق نور باد در هنگامه ای که در شب تاریک همچون شهابی درخشیدند وبه خورشید آزادی میهن که بی شک طلوع خواهد کرد پیوستند .

از صمیم قلب به رهروانشان وبویژه به خانواده های دردمندشان در دیار غریب تسلیت میگویم  وبرایشان صبر وشکیبائی آرزو دارم،باشد که دردشان در فردای آزادی میهن با شادی مردم  تسکین شود.

م- ت اخلاقی

چهار شنبه ١٣ آبان ١٣٨٩