به فیلم کوتاه زیرتوّجه کنید :

http://www.youtube.com/watch?v=axDyUNWyuw8&feature=related

فیلم کوتاهی را که مشاهده کردید،دیدار نیکولا سرکوزی رئیس جمهور فعلی کشور فرانسه از سالن نمایشگاه کشارورزی و دامپروری فرانسه است.

در این فیلم که ازتمامی شبکه های تلویزیونی فرانسه و تلویزیونی دنیا وبین المللی پخش شد،چند نکته قابل تامّل است،از جمله شیوۀ استقبال از این آقا،چنانکه مشاهده میکنید،ملّت نه دستک و دنبک ودلقک ودلقکانی در ورودگاهش راه انداخته اند،و نه اسپندی دود کرده، ونه پرچمی تکان داده شده، ویا دستۀ "صلی علی محمد یار امام خوش آمدی" .

امّا نکتۀ خیلی مهمّی که در این دیدار باید برای ما ایرانیان استبداد زده واستبداد پرور وبویژه رهبران مدّعی آزادی ستان و ضدّ دیکتاتور(اپوزیسیون) موردتوّجه قرار گیرد،شیوۀ تنظیم رابطۀ ملّت و یک رئیس جمهور است( حساب امثال خامنه ای واحمدی ووو که قدرت را در چنگ دارند که روشن است) .

امّا داستان و ترجمۀ فیلم کوتاه در بالا :

طبق سنّت هر ساله در پاریس یک نمایشگاهی برای عموم برگزار می شود که کشاورزان و دامپروران(وبه زبان ما ایرانیان گاوچرانها ود هاتیها) محصولات خود را جهت نمایش در اختیار عموم قرار میدهند. از جمله کسانی که هر ساله از این سالن دیدار میکند، رئیس جمهور منتخب و حاکم بر فرانسه است .

در زیر عین جملات رد و بدل شده بین نیکولا سرکوزی ودامپرور(که او شروع کنندۀ این درگیری لفظی است) بیان می شود :

سرکوزی خطاب به کشاورزان و گاودارانی که در مسیر دیدارش با آنها برخورد می کند :سلام ،سلام .....

ناگهان یک دامدار(مخالف سیاستهای رئیس جمهور) که سرکوزی به سمت او می رود تا با او دست بدهد، آن گاوچران ابتدا با هو از سرکوزی استقبال می کند،و سپس وقتی سرکوزی دست به سمت او دراز می کند که با او دست بدهد،بین این دامپرور(مخالف) و رئیس جمهور فرانسه جملات زیر ردو بدل می شود :

رئیس جمهور: سلام. سلام...

دامپرور(یعنی همون گالش به زبان شمالی ما) :   "اه ، به من دست نزن" !

رئیس جمهور : "پس برو گمشو " !

دامپرور : "تو منو کثیف میکنی" .

رئیس جمهور فرانسه : "پس برو گم شو بدبخت احمق " !

به مسائل بعد از این جریان اشاره نمیکنم،فقط بطورخلاصه بگویم: الیزه با همۀ دم ودستگاهش به غلط کردن و عذرخواهی از این گاوچران افتاد .(یکبار دیگرفیلم را ببینیم) :

http://www.youtube.com/watch?v=axDyUNWyuw8&feature=related

جدای از مؤّدب یا نا مؤّدب بودن کلمات رد وبدل شده، مهّم مفهوم دمکراسی وآزادی، و نبود ترس و وحشت مّلت ازبالاترین مقام اجرائی کشورا ست.

حال مقایسه کنید اگر این دامدار در کشور فرهنگ وادب با نمیدانم ...٣ یا... ٢٥ سال سابقۀ تاریخی ویا ایران پراز رحمت اسلامی بود و فقط با خامنه ای یا احمدی نژاد دست نداده بود،چه به روزگارش که آورده نمیشد؟!

حدّاقل اتهام :

توهین به شخص مقام معّظم رهبری(دوران شاهنشاه آریامهر،توهین به شخص اوّل مملکت)،ویا توهین به رئیس جمهور کشور امام زمان(احمدی) .وبعد هم به روزسیاه نشاندن و کهریزکی(کمیته ضدّ خرابکاری) کردن این بندۀ نگون بخت که تنها جرم اوّلش زاده شدن در کشور دیکتاتور زدۀ  ایران بوده است .

و یا در نظربگیرید که فردی فقط کلامی برضدّ یکی از این رهبران اپوزیسیون و یا سیاستهایشان بر زبان آورده بود، حدّاقل کیفرخواستی که نثارش می شد،"مزدور رژیم بود"،چرا که خود جلو جلو این نسخه را برای خفه کردن همه از قبل پیچیده اند : "هرکس از اینطرف جدا شود جایگاهش دامن خمینی است" .

متّاسفانه در زبان وبه طبع آن در کردار اجتماعی ما(وبخصوص نیروهای مخالف رژیم) کلماتی ویا جملاتی بکار می رود و دست به اعمالی زده می شود که نتیجۀ عملیش فقط آمدن دیکتاتوری در پس دیگری است و بس.

به برخی از این کلمات به اختصار اشاره می شود :

شاه سایۀ خداست .

علیا حضرت همایونی .

چو فرمان یزدان چوفرمان شاه .

امام امّت، ولی امّت

نایب برحقّ امام زمان(تازه وجود چنین امامی خودش زیر سئوال است)

حضرت امام خمینی و جدیدأ امام خامنه ای .

مهر تابان

بالاترین پرداخت به من این بوده که اسم مرا صدا کرده ای.

تو کعبه ای هرجا روم      جان را غلامت میکنم .

دمکراسی آزادی (با هر کی که من فقط میگم)

رهبر ی بانیروی لایزال

امید یک خلق در زنجیر.

وقتی تو می خندی خلق خوشحال میشود.

خمینی در جماران می نشست و دستش را از ایوان دراز میکرد تا ملّت بر آن بوسه زده وتبرّک جویند، خامنه ای در چفیه ای که دور گردن کثیفش پیچیده، تف می کند وجهت تبرّک به مریدانش میدهد،آن مرید دیگر خطاب به مرادش میگوید،بینهایت بر من منّت گذاشتی که اسمم را بر دهان آوردی ،ویا من از قدرت "لایزال" تو بوده وهست که برپا ایستاده ام . تا بخواهید از این گنده کاریها زیاد است،فقط کافیست به انترنت ویا به برنامه های تلویزیونی فارسی زبان از رژیم گرفته تا مخالفینش سری بزنید،بوی گند نشر فرهنگ تحقیر ملّت و دیکتاتورپروری از %99 وتا نزدیک به %100 آنها به مشام می رسد .حال به جند کلمه ویا جملۀ کوتاه رایج در زیرنگاه کنید:

شمابر من منّت گذاشتید .

خدا سایۀ شما را از سر ما کم نکند.

من غلام درگاه تو هستم .

خدا بر من منّت گذاشته که در زیر این سقف هستم .

این نیروی لایزال تو بود که مرا ازلجنزار نجات داد.

وای اگرخمینی غسل جهادم دهد ...ارتش دنیا نتواند که جوابم دهد.

با توانی که از تو گرفته ایم هرنبایدی را باید می کنیم .

من سگ درگاه توأم

ای سایۀ خدا .

به تاریخ نگاه می کنیم،شاه سرنگون شده،یک روز بخاطر توّلدخودش،روزی دیگربخاطر توّلدپسرش یعنی جانشینش(ولیعهد)، روز دیگر بخاطر مادرپیرش(تحت عنوان مسخرۀ ملکه مادر) وووو ملتّی را به تمّسخر گرفته وبه رقص ودلقکبازی وا داشته و کشوری را به تعطیلی می کشید. ویا یک مملکتی را تحت عنوان جشنهای ٠٠ ٢٥ سا له به تعطیلی کشانده وتحت جمشید را به مدّت یک هفته چراگاه مفتخوران می کند.

خامنه ای جنایتکار مشوّق بچّه بازی(نگاهی شود به قانون ازدواج دختربچگان ٩ ساله) یک هفته شهر قم را به تعطیلی می کشاند، تا آقا آبروی نداشتۀ از دست رفته را برای مشروعیت بخشیدن به ادامۀ جیایتاش توّسط مراجع بدست بیاورد .

خمینی که معّرف حضور همه است، امّ الفساد ومفسد فی الارض واقعی(به در صد رشد فساد ازهمه نظر بعد از ورود نامبارکش به ایران تا به امروزتوّجه شود) .

آن یکی را هنوز نه ملتّی انتخابش کرده ونه در خاک خودش است، با ایما واشاره با همۀ دم دستگاه سمعی بصریش ملّتی را به یک هفته برپائی جشن وپایکوبی دعوت می کند،که برّقصید و پای بکوبید که من در راهم وتنها راه نجات منم .

ووووووووو

یا می بینیم عدّه ای در برابر رهبر یا امامشان، هرکس در جای مخصوص به خودش، مریدانش را جمع می کند تا برایش شعر بخوانند و آواز و مدح و ترانه و تمجید و تکریمش کنند واز کراماتش بر زبان برانند، و چه صفائی هم می کنند ولبخند به لب و یا قهقه زنان،به زبان بی زبانی میگویند : بگو بگو،بازهم بگو .

در خانه و دبستان ودبیرستان ومراکز آموزشی و غیره هم که مگو، از همان بدو کودکی تحقیر وتنبیه.

به یک نمون از این شیوۀ تنظیم رابطه در زیر توّجه کنید :

 http://www.youtube.com/watch?v=IrhGX2EHhi8&feature=related

در این فیلم که شکنجۀ مجسّم است،ملّت همه نشسته وانگار که نه انگار کودکانی در کنارشان شکنجه می شوند.

چه کسی باید به این فرهنگ کثیف وعقب افتاده یعنی دیکتاتور پروری پایان دهد ؟

ازکل رژیم فاشیست مذهبی حاکم بر ایران که ولی فقیه مالک وصاحب اختیار همه چیز مّلت آفت زدۀ آنست هیچ انتظاری نیست . ولی جای تاّسف ودرد و بدبختی است که همین فرهنگ در نیروهای مقابل این رژیم ،یعنی همان که "اپوزیسیونش" میخوانیم ازکوچکترین تا بزرگترین و پراکنده ترین و متشکّلترینش همین فرهنگ، آگاهانه یا نا آگاهانه نشر ورشد داده می شود،وجای بسی تعّجب وتاسّف است که توّسط ایرانیانی که سالهاست خود در دمکراسی های کشورهای اروپائی(بویژه فرانسه) وبطورکلّی غربی زندگی کرده اند،برای چنین فرهنگی دست زده و هورا هم می کشند !؟

به کلمات وجملاتی که در بخشی ازنوشته ها و یا گفته ها ویا در تجّمعات ونشریات ونوشته ورسانه های سمعی وبصری آنها ویا در بین طرفداران وبه زبان ساده تر مریدان آنها که در بالا آورده شد، بازکمی تامّل و توّجه کنیم .

امّا،امّا......

تا کی باید ما تحقیر بشویم و ستایشگر رهبران باشیم ؟

چه کسی باید با این فرهنگ ذلیل پروری مبارزه کند ؟

تا کی باید مرید امامان و رهبران باشیم وکلامی بر زبان فقط حتّی جهت سئوال ازآنها بر زبان نیاوریم ؟

چه کسی باید شروع به ریشه کن کردن این فرهنگ پلید بکند،یعنی فرهنگ مجیزگوئی ودر یک کلام ارباب رعیتی ؟

و خطابم بویژه به آنهائی است که سنگ "علی" امام اوّل شیعیان را هم به سینه می زنند، مگر علی نمیگفت :

نزدیکترین یاران من آنهائی هستند که تلخترینها را به من بگویند، و زبان  تمجید و تکریم به من نگشایند ؟

مگر در مسجد کوفه، عریب بیابانی در برابر سئوال علی که پرسید اگرمن کج رفتم با من چه خواهید کرد،

آن عرب شمشیر از نیام نکشید وخطاب به علی نگفت که "بخدا با همین شمشیر کج راستت خواهم کرد ؟

من پناهدۀ سیاسی خارجی در وسط میدان اصلی پاریس بر علیه سیاستهای رئیس جمهور منتخب فرانسه حق دارم فریاد بزنم،امّا حق کوچکترین مخالفتی وانتقادی از پوزیسیون واپوزیسیونهای بزرگ وکوچک این میهن تحقیر شده را ندارم  ؟

خامنه ای واحمدی با همۀ دارو دستۀ داخلی وخارجیشان که حسابشان روشن است .

تازه همه اش نشسته ایم یا کارهای هنری وفرهنگی شاه(دیکتاتورمظلوم) را کپی برداری می کنیم ویا حسرت به جگر می خوریم که  "بابا اون بهتر بود.

"،مگر این که حاکم است "به" است که آن یکی "به ترش" باشد ؟؟

با این شیوه ای که سالهاست در پیش گرفته شده که فقط باید گوش داد وتمجید کرد،

آیا در فردای ایران بدون رژیم "جمهوری اسلامی" شهروند ایرانی حقّ نظر دارد ؟

بنظر من نگارندۀ این جندسطر،اگربا این فرهنگ ذلیل پروری چه در خانه وخانواده وبخصوص چه در اپوزیسیونهای در حال درگیربا قدرت حاکمه در ایران دست به یک نبردی فرهنگی زده نشود(فرهنگ مرید ومرادی)،با احترام به همۀ فداکاریهای شبانه روزی همۀ آنها،باید بدون تعارف بگویم که  جواب سوال بالا اینست :

                                                              هرگز،هرگز،هرگز .

                                ودر این مسئولیت انسان ساز وخطیر باید اضافه کرد که:

                                                 هرکه بامش بیش،برفش بیشتر .

ننگ ونفرین بر ولی فقیه" رژیم آخوندی" علی خامنه ای

لعنت بر خمینی بنیانگذار جهل ونفرت

                                                       م- ت اخلاقی             

                                                     ٠ ٣ مهر ۱۳۸۹