روز 12 اردیبهشت، روز ترور مرتضی مطهری توسط گروه فرقان در سال 1358 را، رژیم روز معلم نام گذاری كرد، در حالی كه روز معلم در ایران روز شهادت دكتر خانعلی در اعتصابات معلمان، در 12 سال 1340 بود. در سالگرد ترور مطهری، رژیم اینجا و آنجا در بزرگداشت او  مراسمی برگزار كرد و سخنرانیهایی ایراد شد و مقاله در ستایش و بزرگداشت مطهری نوشته و ازجمله محمد قوچانی هم ، كه نظیریه پرداز«راست» و خط دهنده، « در نطفه خفه كردن التقاط» و پرونده ساز برای دگراندیشان و روشنفكران است و به و ترور شخصیت خودیهای سابق كه سرخورده و معترضند ( مثل آنچه در مورد مخملباف نوشت) می پردازد، مطلبی با آن عنوان «ما كجا ؟ استاد كجا؟» مورد مطهری نوشت كه هیچ ربطی به مساله معلمان كشور و مشكلات و اعتراضات آنان نداشت، بلكه نگرانی از «التقاط اسلام و چپ گرایی» از نكات اساسی آن بود. در حوزه علمیه قم هم آیت الله ها مطالبی در ستایش از مطهری بیان كردند.  آیت الله سبحانی( كه در یكی دو ماه گذشته(1) گذشته وارد جدل با عبدالكریم سروش شده و نظرات او را در مورد این كه قرآن را به پدیده یی مثل الهام گرفتن شاعران در شعر سرودن تشبیه كرده بود، محكوم كرده و بر این كه قرآن كلام خداست تاكید كرده بود)، اهمیت نقش مطهری را در آن دید كه« مطهری در نجات نسل جوان کوشید و نقاب از چهره گروهک‌هایی که به نام اسلام پیدا شده بودند برداشت و در دانشگاه در کمین اساتید بود که مبادا برخلاف اسلام سخن بگویند». اما نكته در خور توجهی هم در اظهارات او بود، و آن این كه گفت:«کتاب‌هایی که بعد از سال 1320 نوشته شده عمق و کار آمدی بیشتری داشته، زیرا با پیدایش مکتب‌های جدید مانند مارکسیسم و ماتریالیسم در بین اندیشمندان اسلامی یک شعوری ایجاد شده که مکتب خود را علمی‌تر و آگاهانه‌تر مطرح کنند». این حرف آیت العظمی سبحانی است در مورد تاثیر مكتب ماركسیسم و ماترلیسم در ایجاد شعور و آگاهی بیشتر در اندیشمندان اسلامی. اگر در زمان شاه بخشی از مذهبیون نابرابری اجتماعی را مورد تاكید قرار دادند و كسی مثل مطهری هم ارزش كار را مورد توجه قرار داد( وبعدا كتاب اقتصاد او در زمان حیات خمینی ممنوع الانتشار شد)، به خاطر تاثیر حضور آشكار ماركسیستهای ایران بود.  آنها كه جنگ و رزمشان نه با خدا و دین و برای گسترش بی دینی، بلكه برای برانداختن رژیم دست نشانده شاه بود  كه او را حافظ منافع امپریالیسم می دانستند. و برای از میان برداشتن بهره كشی ظالمانه از كارگران بود. اگر خمینی كمر بر« درو» كردن دگر اندیشان و تعطیل كردن روزنامه های مستقل و نشریات گروههای سیاسی به ویژه ماركسیستها نگرفته بود، روحانیت ناچار بود برای پاسخ به سوالاتی كه انتشار نظرات آنان در جامعه و در بین كارگران و زحمتكشان در مورد كارآیی احكام اسلامی در جهت منافع آنان و رفع ستم طبقاتی ایجاد می كنند بیشتر كار بكنند(مساله اختلاف نظرها بر سر حقوق كارگران در قرارداد جمعی كار و بیمه كارگران و تو دهنی خوردن خامنه ای از خمینی بهمن سال 66 از رویدادهای به یاد ماندنی در این زمینه است)، حالا یا با «اجتهاد» پاسخی مناسب در بیرنگ كردن نظر ماركیستها در حمایت و دفاع از منافع كارگران و محرومان می یافتند، یا كارگران و زحمتكشان برای منافع خود و دستیابی به زندگی بهتر، دور آنها(ماركسیستها) جمع می شدند كه این هم مزاحمتی برای خدا و پیغمبر نبود، اگر چه تهدیدی برای سودهای كلان بود و ممكن بود روی دریافت وجوهات شرعی تاثیر بگذارد و احتمالا ممكن بود باعث كسادی مجلس وعظ و روضه خوانی هم  بشود. به هر حال باز هم باید آرزومند بود كه خدواند تبارك و تعالی، شعور و آگاهی مراجع تقلید و روحانیت و توجه آنها به مكتبهای جدید را هرچه بیشتر كند. صافی گلپایگانی(آیت الله العظمی) مرجع تقلید دیگری بود كه به ستایش از مطهری پرداخت. كه نگارنده قبلا در «گردش علمی» از طریق حوزه نیوز، در پایگاه اطلاع  رسانی «معظم له»، به خوشه چینی از نظرات علمی ایشان در پاسخ به سولات مطرح شده از سوی مؤمنین پرداخته و در نوشته یی منعكس كرده ام(*)، او در سخنانی ضمن ستایش از مطهری او را همطراز شیخ مفید دانست و گفت:« برای رسیدن به مقامات امثال شهید مطهری‌ها و شیخ مفیدها باید همه درکسب علم تلاش کنند و شیعیان با هم متحد شوند.» این مرجع تقلید  در مورد «نوع آوری علمی» مطلبی بیان فرمود كه اختلاف 180 درجه یی با نظرات سبحانی دارد. آخوند صافی گفت:« علمای سلف در همه زمینه‌ها، کتاب‌های فراوانی را تألیف کرده‌اند و امروز کسی نمی‌تواند مثل آثار آنها را تألیف کند و اگر می‌خواهیم نوآوری داشته باشیم باید از کتب علمای سابق بهره ببریم، زیرا کتاب‌های آنها مخزن علم است». همانطور كه ملاحظه می شود، او لازمه نوع آوری را مطالعه آثار گذشتگان  می داند  كه  یكی از برجسته ترین آنها را هم نام برده است، شیخ مفید. این شیخ مفید از «علمای شیعه» است كه حدود هزار سال پیش، در سال 336 هجری.قمری در حوالی شمال بعداد به دنیا آمده و در سال 413 در سن 75 سالگی درگذشته است. نوشته هایش هم بزبان عربی است. روشن است كه هر علمی  زمینه  و موضوع خاصی را مورد توجه قرار می دهد و محققان موضوع مربوطه هم سعی می كنند پاسخی برای سولاتی كه مطرح می شود،  بیابند. این كه چه «نوع آوری علمی» از این محزن علم مربوط به هزار سال پیش می شود انتظار داشت و به چه سولاتی پاسخ می هد، معمایی نیست. با نگاهی به استفتائات و پاسخ به آنها در پایگاههای اطلاع رسانی مقام ولایت فقیه و مراجع تقلید (*)می شود به نوع آنها پی برد.

اما همراه با روز معلم، هفته معلم نیز آغاز شد. مسائلی كه از سوی كانون صنفی معلمان در بیانیه آنان مطرح شده است، در مقایسه بیانات مراجع تقلید، دو دنیای متفاوت را منعكس می كند. اما قبل از آن، اشاره به این نكته هم مناسب می دانم كه وبلاگ كانون صنفی معلمان، در مطلبی در صفحه اول خود با تصویری از دكتر خانعلی، و تصویر قمست هایی از روزنامه های مربوط به زمان اعتصاب معلمان در سال 1340، یاد آور شده است كه روز معلم در دوازه اردیبهشت، قبل از ترور مطهری در سال 59، به خاطر اعتصاب معلمان و شهادت دكتر خانعلی، در روز 12 اردیبهشت 1340 روز معلم نام گرفته بود. در آن اعتصابات دولت دكتر امینی ناچار به عقب نشینی در برابر معلمان شد. در این مطلب به نقش باشگاه مهرگان كه كانون صنقی معلمان در آن زمان به شمار می آمد در آن اعتصابات پرداخته شده است شده است(2)

در بیانه كانون صنفی معلمان از سال 86 به عنوان « یكی از تیره ترین سالها» برای معلمان یاد شده و آمده است كه «بعد از تجمعات با شکوه معلمان در اسفندماه 85 که با دستگیری تعداد زیادی از فعالان صنفی و ضرب و شتم شمار زیادی از فرهنگیان شریف پایان یافت، به دلیل سانسور شدیدی که به واسطه­ی بخشنامه شورای عالی امنیت ملی بر رسانه­ها حاکم شد چنین به نظر رسید که تشکل­های صنفی سکوت پیشه کرده­اند و یا از وحشت، در لاکِ خویش فرو رفته­اند و یا همکاران خود را فراموش کرده­اند». كانون صنفی معلمان از همكاران خود خواسته است كه« از فرصتِ هفته گرامیداشت مقام معلم استفاده کرده و به جای برگزاری مراسم رسمی و تکراری و تحقیرآمیز، در طول هفته معلم، بخشی از وقت کلاس را به تبیین و توضیح مشکلات آموزش و پرورش، معلمان و دانش­آموزان، مشکلات فضاهای آموزشی و سای مسائل دیگر که به دلیل بی­تدبیری مسئولان دامنگیر آموزش و پرورش شده است بپردازند تا در غیاب رسانه­های مستقل، به وظیفة معلمی خود آنگونه که می­بایست عمل نماییم».

كانون صنفی معلمان یاد آور شده است كه روز 16 اردیبهشت تجمعی در برابر سازمان آموزش و پرورش تهران در میدان فلسطین برگزار خواهد كرد و اگر حد اقل دو مورد از خواسته های  معلمان تا روز 16 اردیبهشت، تحقق نیابد، تاریخ تجمع بعدی را در همان روز به اطلاع همكاران خواهد رساند. دو خواسته معلمان كه مورد تاكید قرار گرفته از این قرار است: «1- پرداخت مطالبات معلمان بویژه حق­التدریس همکاران که بیش از 6 ماه به تأخیر افتاده است 2- لغو تمامی احکام هیئت­های تخلفات اداری که جزء اختیارات وزیر است »(3).

بنا بر برنامه كانون صنفی معلمان معلمان تهرانی، بزرگداشت روز معلم را با حضور بر سر مزار دكتر خانعلی برگزار كردند.

تاریخ انتشار بیانیه 26 فروردین سال جاری است. نگاه به مسائلی كه در این بیانیه به آمده است و فرمایشات مراجع معظم تقلید، كه یكی تفاوت«علمی» فقه شیعه را با فقه اهل تسنن، از كف مسجد اعظم تا سقف‌آن می دید (آخوند وحید خراسانی)، یا آخوند صافی كه مطهری را همطراز شیخ مفید می داند كه هزار سال پیش درگذشته و نوشته های اورا در شمار«محازن علمی» برای نوع آوری می داند و یا برای «محرمیت» نوازد دختر یكی دو ماهه با مردی كه او را به فرزندی قبول كرده است، حكم نكاح موقت آن نوزاد با پدر این پدرخوانده را(*) می دهد، خود نشان دهنده دو دنیای متفاوت است. دنیای فقیهان مرتجع تاریك اندیش كه نظراتشان چون نهرهای گندابی است كه به هم می پیوندند و رژیم ایدئولوژیك منحوس جمهوری اسلامی را مشروب می كنند؛ و دنیای شهروندانی كه هر صنفی برای خودش یك تاریخچه مبارزاتی با دیكتاتوری مستقر در ایران داشته و اكنون نیز برای دستیابی به حقوق شهروندی و تامین حداقل نیازهای  زندگیشان، با این رژیم سركوبگر، در تعارض و ستیز هستند.

منابع و توضیحات

-------------------

http://iradj-shokri.blogspot.com/2008_04_01_archive.html   *

http://www.farsnews.net/newstext.php?nn=8612070740   1

http://moalleman1.iranblog.com/?mode=ContinuedPost&id=189287  2

http://moalleman1.iranblog.com/?mode=ContinuedPost&id=178866    -3

پ – 14 اردیبهشت1376- 3 مه 2008