رهبر خود خوانده و دولت دست نشانده و کودتایی او، پنج جوان آزادی خواه دیگرو این بار همه از هم میهنان کرد را نیز قربانی جنایت های خود نمودند. در چند هفته گذشته از رفتارهای حکومت و افزایش میزان فشارها و جنایت ها بر علیه مردم معترض نیز روشن بود که هر چه به خرداد ماه نزدیک تر می شویم، این روند نه تنها پی گرفته شده که بیشتر نیز خواهد شد. حکومت درمانده و شکست خورده هم از درون دچار ریزش است و  هم با همه باج دادن ها به این وآن و بر باد دادن سرمایه های ملی مردم ایران، از بر پایی"ضیافت شام در دل شیطان بزرگ " و دعوت از سفیر آمریکا(که چون بسیاری سفیران دیگر کشورها نپذیرفت و اهمیتی به دان نداد) گرفته تا بر پایی نشست و کنفرانس و بریز وبپاش ها در تهران، ولی در بدترین انزوای جهانی قرار گرفته است. در درون ایران تنها راهی که حکومت در برابر خود می بیند افزایش بازداشت ها، شکنجه، کشتار، و دیگر تبه کاری ها است تا شاید با ایجاد هراس بیشتر، "جامعه گورستانی" مورد هدف خود را ایجاد کند که در آن جز ناله وزاری های سوگواران، آوای دیگری به گوش نرسد و خرداد ماه، که نامش نیز او رادچار سرگیجه می کند، را به هر شکل که شده آرام از سر بگذارد. در بیرون از مرزهای ایران نیز اگر با باج دادن هاو نیرنگ بازی هابرای خرید وقت و جلوگیری از صدوریک"کاغذ پاره" دیگرنتواند به جایی برسد، دست به آتش افروزی در هرجا که بتواند(عراق، افغانستان، یمن و...)و ایجاد درگیری به ویژه میان عرب ها و اسرائیل بزند تا توجه جهانیان را از سوی خود به گوشه دیگری در جهان  بکشاند. علی خامنه ای اگر نمیرد وبماند، روزی به چنگ مردم خواهد افتاد و آن روز، روزی است تاریخی و دیدنی که این شیخ بدنام، خودخواه وجنایت پیشه همراه با باندهای مافیایی وابسته به خود، چه پاسخی برای این همه جنایت ها وبی دادگری های خود خواهند داشت

بر خوردهای مناسب

 انتشار بیانیه میر حسین موسوی که به درستی و فورن این جنایت های تازه را محکوم کرد هم چنین موضع گیری کروبی کار مناسب و به هنگامی بود. این دو برای گسترده تر و استوار ترنمودن پیوند های خود با مردم به حق معترض در جنبش، ازهر رنگ و نژاد و باوری که هستند، می بایدچنین هم بستگی و همراهی روشن و قاطعی نشان دهند. 

حزب دمکرات کردستان ایران و دیگر سازمان ها وگروهایی که درخواست اعتصاب همگانی در کردستان را به میان آوردند نیز موضع گیری درستی کرده و گام  به جایی بر داشتند. پاسخ مردم کردستان نیز به این درخواست نه تنها مثبت که درخشان بود و مردم در بسیاری شهرهای کرد نشین ایران، با وجود همه فشار ها، سرکوب ها و ایجاد فضای پلیسی/امنیتی، هم بستگی بسیار خوبی از خود نشان داده و حکومت را بیش از گذشته هراسان نمودند. کردها در دیگر کشورها از آن میان عراق و ترکیه نیز هم راهی و هم دلی نموده و هم زمان دست به اعتراض زدند

 نتیجه رهبر خود خوانده از تبه کاری تازه خود؟ 

 علی خامنه ای و باندهای وابسته کودتاچی که می خواستند "ترس" را به سخن روز مردم ایران بدل کنند یک بار دیگر به نتیجه کاملن واژگونه ای رسیده و شکست تلخ دیگری را تجربه کردند. اعدام پنج جوان آزادی خواه ایران هم به بیزاری بیشتر مردم از حکومت دامن زد و هم بر جسارت و اراده آنان برای پی گیری مبارزه خود برای آزادی افزود. اعتصاب کم مانند در شهرهای کرد نشین ایران و فریاد انزجار و نفرت مردم از هر گوشه ایران و در بیرون از ایران، نشانه های روشنی بر این امر است. آن پنج آزادی خواه سنگ دلانه قربانی شدند ولی نام آنان در تاریخ مبارزه مردم ایران برای آزادی نوشته شد و یاد آنان برای همیشه تاریخ زنده ماند. نتیجه قربانی شدن این پنج تن آزادی خواه، افزایش هم بستگی میان مردم ایران علیه حکومت و ننگی ابدی بر نام وپیشانی رهبر خود خوانده علی خامنه ای و باندهای مافیایی وابسته به او شد!

راه دیگری نیست

مردم راهی ندارند جز پی گیری مبارزه خود برای آزادی به هر شیوه که می توانند. می باید باز هم تاکید نمود که مبارزه منفی در همه شکل های خود از ابزارهای مهم در برابر این حکومت غیر قانونی، تبه کار، نیرنگ باز ودروغ پرداز است. هر ایرانی آزادی خواه در هر جا و در هر پوشش و کاری که هست، وطیفه دارد برای رهایی ایران از وجود این واماندگان تاریخی، هر کار که می تواند انجام دهد.

من نیز چون بسیاری از هم میهنان هرگزبا خون ریزی و خشونت هم خوانی نداشته و نخواهم داشت ولی همیشه از "حق دفاع از خود" پشتیبانی کرده و خواهم کرد. هیچ کسی یا قانونی نمی تواند این حق را از کسی بگیرد. هنگامی که جان و مال مردم هر روزه مورد تجاوز قرار گرفته، هیچ قانون و فریاد رسی هم در این "حکومت الهی" وجود ندارد، مردم چگونه می توانند ساکت نشسته، تماشاگر بوده و تسلیم باشند؟ چرا و با تکیه بر چه انگیزه ای مردم باید آرام مانده و از حق انسانی خود با هر وسیله که در دست دارندو می توانند دفاع نکنند؟ چه کسی چنین گفته است و می تواند بگوید؟