گویند پدرم ُبد ست جانی                                             از بهر پدر مرا چه خوانی ؟

این دوبیتی را با تقلید  ودر خلاف ،اما همعنی  با دو بیتی زیربه بهانه پیام وموضعگیری آقای رضا پهلوی در رابطه با حمله" بی نظیر¹" نیروهای عراقی "آموزش دیده نظامی آمریکا" و"آموزش دیده مکتبی مکتب ولایت" به ساکنان اشرف  ساخته ام.

آن  دو بیت مشهور از این قرار است :

                      گیرم پدرتوبود  فاضل                                               از بهر پدر تورا  چه حاصل

اما

شاید  بتوان موضع گیری آقای رضا پهلوی را در این مقطع تاریخی و تعیین کننده(بیشتربرای مجاهدین)،با موضع گیری آقای منتظری درمقطع قتل عام زندانیان سیاسی درتابستان١۳٦٧تا اندازه ای شبیه به هم دانست، وشاید بهتر است بگویم در موازی آن،اما دردوخط مختلف .

اگرچه فرق بین آقای منتظری وآقای رضا پهلوی در اینست که آقای منتظری خود یکی ازبنیانگذاران رژیم جمهوری اسلامی بود،وآقای رضا پهلوی هیچ نقشی دربرقراری رژیم سلطنتی نداشت،ومیتوان گفت که هیچگاه ولیعهدی نکرد،وتنها چون در خانواده" شاه" زاده شده بود،این تیتررا برپیشانی خود یدک میکشد .

آقای  منتظری با موضعگیری در برابرآن جنایت  بیرحمانه،وبزبانی دیگرموضعگیری در برابر خمینی  ،همه چیز را ازقدرت سیاسی گرفته تا قدرت مذهبی،بوسید ودر طاقچه گذاشت، وبجای آن حبس خانگی را برای خود خرید،اما برپیشانی رژیم آنچنان ضربه ای زد،که شکاف آن روز به روزعمیق ترشد،ودرعوض نام نیکی در تاریخ ازخودباقی گذاشت .

بازتکرار  می کنم اصلا نمیتوان  موضعگیری آقای رضا  پهلوی را که بهرجهت باید به او"شاهزاده  رضا پهلوی"گفت،چرا  که بالاخره درخانه شاه زاده شده،با موضعگیری آقای منتظری،که باید  او را" آیت الله منتظری" خطاب کرد،چرا که تمامی مدارج حوزوی را که سرانجام به آیت اللهی ختم میشود را داراست، یکی دانست.

شاید  موضعگیری آیت الله منتظری و"شاه"زاده رضا پهلوی به اندازه هم کارکرد نداشته باشد،اما یک جوهره "انسانی"قابل احترامی درآن یافت میشود،که بنظرمن نگارنده این چند سطر،قابل تقدیراست .

امیدوارم  که آقای رضا پهلوی  فقط به این پیام انسانی قناعت نکند،وبا اسم و رسمی که دارد،به  گامهای عملی دراین زمینه نیز اقدم کند ، که :

                         پندار نیک ،در گفتارنیک ،وگفتارنیکدر" کردار نیک " به ُگل می نشیند .   

                                         م- ت اخلاقی

                                         ١۵ مرداد ١۳٨۸