درتهاجم اولیه ارتش آمریکا به عراق در دوران ریاست جمهوری بوش پدر وبهم ریختگی عراق ،رژیم خمینی فرصت را غنیمت شمرد وتهاجمی گسترده را به ارتش آزادیبخش آغاز کرد.

در  این مقطع ارتش آزادیبخش در رشته عملیاتهایی تدافعی درارتفاعات مروارید با نیروهای تحت امررژیم خمینی درگیرشد ودراین عملیات تعدادی از رزمندگان به شهادت رسیدند ،اسم این رشته عملیاتها نیز "مروارید" نام داشت .

سازمان مجاهدین رسم براین داشت که شهدای خودرا در قبرستان وادی السلام درکربلا به خاک می سپرد،اما با نا امن شدن این منطقه وتخریب مزارشهدای قبلی توسط همین اصحاب حاکمه کنونی برعراق ،سازمان مجاهدین تصمیم گرفت که شهدای عملیات مروارید را دربخشی از قرارگاه اشرف به خاک بسپارد،از این تاریخ بود که مزارمروارید درگوشه ای ازقرارگاه شکل گرفت و رزمندگا نی را در دل خود جای داد،چه آنهایی که بعدا توسط رژیم ترور شدند،وچه آنهایی را که بدلایلی چشم از جهان فروبستند .

اما تهاجم اخیر به اشرف که از روز۳ شنبه ٦ مرداد ١۳۸٨آغاز شده وعجا لتا فروکش کرده ،این خفتگان در خاک را نیز در امان نگذاشته .

بنا به اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت ١١مرداد١۳٨۸شماره ٦٢ ،تحت عنوان "نیروهای مهاجم عراقی شروع به تخریب مزاراشرف کرده اند ، گویا این نیروها قصد تخریب کامل این قطعه آرام را در سرمی پرورانند،وگویا قصد دارند جنایتی دیگر بیافرینند،تا با تمام وجود به اثبات برسانند که %١٠٠ازجنس ولایت فقیه وازطرف او ماموریت دارند .

اما

تهاجم به اشرف،جدای ازجنایت ضد انسانیش،تهاجم به خانه ای است که سالهاست هزاران مهمان یا مستاجردر آن زندگی می گذرانند، بعد ازتهاجم "ارتش دمکراسی بخش آمریکا" به منطقه،این مکان ازهرچه که بوی اسلحه هم میداد خالی شد،یعنی شد مکانی غیرنظامی .

این مهمانان یا مستاجران همانند هزاران تبعیدی ایرانی دیگرازسراجبار ترک وطن کرده ومکانی را برای خودبرگزیدند، در طی پروسه ای که مجال آن در این نوشتارنیست،مجاهدین هم  درعراق سکنی گزیدند .

لازم به ذکر است که هرایرنی برای کسب وکار،ویا پیشبرد اهداف سیاسیش،ویا هر دو، نقطه ای ازجهان را در این اجبار بی اختیار،برای خود انتخاب کرد.

مجاهدین هم بنا به اهدافشان در این اجبار بی اختیار،سرانجام عراق وخانه ای راکه بیشتر شبیه یک خرابه بود را برای خود انتخاب کردند وبرآن نام اشرف را نهادند،به غلط یا درست بودن این انتخاب کاری نداریم،وهرکس آزاد است تحلیل خودش را بدهد .

طبیعی است که هرمستاجری از این بیشمار تبعیدی،بنابه سلیقه خویش محل اسکانش رادکورکرد ووسایلش را درآن آرایش داد،وزندگانی را شروع،ورفتگانش را درهمان شهریا روستای محل زندگی به خاک سپرد .مجاهدین هم مثل این دیگر ایرانیان،سالهاست که در این خانه یعنی "اشرف" عمر گذرانده اند،وچه بسا اگردرکشورهای مثلا اروپایی بودند،تا الان ملیت آن کشورمیزبان را هم علاوه برملیت ایرانی دارا بودند،مثل هزاران ایرانی ٢ ملیتی، حتی عده ای ازجوانهای این اهل تبعید،در این خانه یعنی اشرف میتوان گفت چشم به جهان گشوده ا ند .

حال شرایط بهم ریخته وصاحب خانه کس د یگری شده،اما سوال اینست، درکدام نقطه ازجهان دیده شده ویا قانون چنین است که اینطوربیرحمانه به جان ومال این مساتجرچندین ساله که ازهمه طرف درها رابه روی اوبسته اند وهیچ جای دیگری را برای زندگی ندارد،بیفتند وبرزنده وکشته اش رحم نکنند ؟

اگرمسایل سیاسی را به کناری گذاشته ومسا له را ازدید صرف "عاطفی،انسانی" محظ نگاه کنیم ،خیلی درد است که از این خانه که شباهت زیادی هم به خانه خودی دارد ،به این سادگی دل کند ؟

تاره خرابه ای  که سالها بارنج وخون خود،آنرا به مکانی زیبا هم مبدل کرده باشی ؟ وبا جانباختگانش که در آن برخاک افتاده اند هم پیوند خورده باشی .

تمامی این مقد مه را به نگارش در آوردم ،که بگویم ،در کدام نقطه ازاین جهان بیرحم دیده اید که برمزار یک قوم یا خانواده نیزتهاجم کنند ؟

اولا امیدوارم ساکنان اشرف به آنچه که سلاحشان درآنست،به آن دست یابند،اما اگرگردش روزگار برآن سمت چرخیدکه مجبور به ترک آن شدند،باید ازهرطریقی که شده ، حتی از طریق مجامع بین الملی، این تضمین را از حاکمین جدید عراق بگیرند،که دست به تخریب قطعه مظلوم وآرام "مروارید"نزنند،که این خود جنایتی مافوق ضد بشری است،وبا هیچ منطق حتی ضد بشری سازگاری ندارد ،وواقعا اقدام به چنین کاری یکی از مصادیق جنایت علیه حرمت بشریت است .

سازمان مجاهد ین،بحصوص بخش حقوقی آن، وهمه انسانهای معتقد به حرمت انسانی،باهراندیشه وطرزفکری، باید از هر طریقی که شده ،جلو تخریب آرامگاه بی آزار"مروارید" را بگیرند ،چرا که اگربررفتگان  بی حرمتی شود،برزندگان چه خواهد رفت ؟

از طریق واتیکان ،یونسکو،یا هرسازمان ویا وسیله دیگر،ویاحتی طومار جمع کردن .نبایداجازه داد که به مروارید بی حرمتی شود .

                       م- ت اخلاقی

                     ١٢مرداد۳۸٨ ١