جانم  آتش گرفت،قلبم  سوخت ،مغز استخوانم سوت کشید،وقتی  بوسه های پدر،مادروخواهرحنیف امامی را برچهره مظلوم ومعصوم حنیف که آرام خوابیده بود دیدم .

هنگامی که شنیدم سینه ونخاع رفیق عزیز وهمبند سالیانم ابدال اسدی مورد هدف گلوله مشترک " اوباما" ، "خامنه ای " ومالکی قرارگرفته ،ازته دل گریستم وهنوزهم آرام نیستم .

دلم میخواد فوش بدم  ،از بالای گلدسته مسجدی ،ازپشت بام کلیسا یی .

آخر انسانهایی را در سرزمینی به اسم اشرف می بینم که چطور به گلوله وتبروچماق وسنگ و..بسته ،وقلع وقمع میکنند،انگار آهوانی هستند که آنها را جهت تمرین شکار در برابر شکارچیان بیرحم رها کرده اند .

کدام  کورسوز وجدانی میتواند  در برابر چنین جنایتی سکوت کند ؟

فعلا  مشکل من نیست که چی شد وکی کرد که این  بشرهای بی دفاع اینچنین  باید قلع وقمع شوند .

کا  ری هم به مسعود ومریم  و"ایران رجوی ورجوی ایران "هم ندارم ،فقط دلم میخواد داد بزنم وبه این ۳ عنصرفوش بدم ،عین جوونهای عاصی وخسته از نامردمیها،خشممو به شکل آهنگهای "راپ "تقدیم این دیوسهای سیاسی بکنم .

داد بزنم :

بیشرف، مالکی، بی ناموس

خامنه ، شقیه د یوس

اوباما، بی آبرو بی قاموس

خون بجای نفت تو فانوس  ؟

UN، مفت خور پفیوز

صلیب  بیرنگ مصلوب سوز

حقوق" بشریای" بچه لوس

آب  داغ وچماق وتیر جونسوز ؟

گاز فلفل وگاز چشم سوز  ؟

اوباما  ،خامنه ،مالکی

پفیوز،پفیوز،پفیوز . 

                                        م. ت اخلاقی 

                                       ٧ مرداد ١۳۸٨

                                       ٢٩ژون ٢٠٠٩