در آمد غلط جمله تحلیلها

ندارد اٍثر باز هم گر رود

به سوی فلک از زمین فیلها

نگه کن! که کژ مژ روندی براه

محلل گران مست و پا تیلها

زدی مهر ابطال دست زمان

به بطلان برخی اباطیلها

تو گوئی که محشر رسید و زدند

همی صورها را سرافیلها

نبودی به قرآن بشارت چنین

به تورات نه! نی اناجیلها

نشد آنچه پندار ما بود و شد

دگرگونه تفسیر، تآویلها

زهنگامه احمدی – موسوی

به حیرت سلیمان و چرچیلها

گروهی به باور،که گرمیرحسین

برد گوی سبقت زمندیلها

مکرر شود قصه خاتمی

پس از قالها و پس از قیلها

وز آن  پس فقیهان  نمایند باز

همی ریشها، چربها ، چیلها

گرفته به کف شاد و خوش بیضه ها

ابا بیضه ها نیز احلیلها

ولی غافل از اینکه دیریست دیر

شکسته شب از نور قندیلها

ولی غاقل از این که خلقی است گرد

و بر شانه هایش بسی بیلها

ببسته کمر بهر تدفین شیخ

مر این ازگلان این ازاگیلها

که این «توده» ی خلق «بی هوده»نیست

به قول یکی از اقاویلها!

چنین شد که تا نکبت احمدی

بر آورد سر را ز زنبیلها

بجنبید ملت به هر گوشه ای

روان شد نه اندک ،که چون ایلها

نه چون جویباران کوچک که گشت

روانه چو آمازون و نیلها

به یزد و خراسان و تبریز و قم

به کرمان و در خطه ی گیلها

صفوفش نه صد متر یا چند صد

که فرسنگها، مایلها، میلها

بکوبید با خون خود مهر خویش

به عمامه ها و به مندیلها

خروشید ملت که: ای مرده باد

بر این نظم تعزیر و تقتیلها

بر آورد فریاد :کاینک رسید

همی دور تغییر و تبدیلها

بغرید :کای شیخ رهبر ببند

از ایرانزمین بار و بندیلها

چو بوزینه کم کن به منبر دگر

تو این قر، تو این غمزه، قنبیلها

«وفا» ای دریغا به پایان رسید

افاعیلها و مفاعیلها

مگرچند بیربط، و بی خاصیت

چو نام تو جمعش:سماعیلها

وزینرو ز کمیابی قافیه،

بیاویز بر میخ زنبیلها

که بعد از وفاتت خدا بر صراط

کند در عبور تو تسهیلها

و در باغ جنت دو جیب ترا

کند پر ز انواع آجیلها

یازده ژوئیه دو هزار و نه