جایزه «لودویک تراریو» از سوی کانون وکلای دادگستری بروکسل به  «نسرین ستوده»، وکیل دادگستری زندانی در زندان اوین، اهدا شد. این جایزه عالی‌ترین نشان حقوق‌بشری بلژیک است که پیش از این در سال ۱۹۸۵ به « نلسون ماندلا»، یکی از شناخته‌ شده‌ترین چهره‌های سیاسی‌ جهان، تعلق گرفته بود.

نشان«لودویک تراریو» سوم خرداد سال جاری، در سالن اصلی کاخ دادگستری کشور بلژیک با حضور افرادی مانند«میشل فورجس»، رئیس کانون وکلای فرانسه، قاضی«پل لی مانس»، قاضی حقوق بشر اتحادیه اروپا، و رئیس موسسه حقوق بشر وکلای بروکسل، «ایو اسجینسکی»، در صورتی به «نسرین ستوده» اهدا شد که خودش در زندان است. برگزار کنندگان این برنامه صندلی خانم ستوده را با گل رٌز پرکرده بودند.
این جایزه را «پرستو فروهر»، هنرمند و فعال مدنی ساکن آلمان و «عبدالکریم لاهیجی»، حقوق‌دان و رئیس فدراسیون جهانی جامعه حقوق بشر  به نمایندگی از «نسرین ستوده» دریافت کردند.

پرستو فروهر در گفت وگو با ایران‌وایر نسبت به حضورش در این مراسم می‌گوید: آن چه دلم می‌خواست در این مراسم بگویم، با توجه به صحبت‌هایی که با «رضا خندان»، همسر نسرین ستوده، کرده بودم و نیز با شناختی که از نسرین دارم این بود: نسرین ستوده یک صدای جسور و نیرومند است که متعلق به یک حرکت و جریان در ایران است. حرکتی که برای بازپس‌گیری حقوق انسانی و شهروندی افراد جامعه تلاش می‌کند، برای بازپس‌گیری عدالت و حقیقت. فعالان گوناگونی به خاطر این مطالبه زیر ضرب سرکوب رفته‌اند و همبستگی با یکی از آن‌ها به معنی همبستگی با کل این جریان است چه کسانی که شناخته شده هستند و چه کسانی که گمنام هستند و به این حرکت تعلق دارند». ».

این جایزه بین‌المللی حقوق بشر به احترام وکلا به «لودویک تراریو» وکیل فرانسوی و نماینده مجلس فرانسه از سال ۱۸۷۹ تا ۱۸۸۱،  در کشور بلژیک پایه‌گذاری شد.

«نسرین‌ ستوده» وکیل دادگستری و مدافع حقوق بشر به تازگی  با حکم دادگاه به ۳۳ سال حبس محکوم شده که طبق ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، ۱۲ سال آن قابل اجراست.

«عبدالکریم لاهیجی»، حقوق‌دان حاضر در این مراسم  و یکی از نمایندگان خانم ستوده در این رویداد درباره اهمیت و کارکرد  این جایزه می‌گوید: «به باور من اینگونه نشان‌ها و جوایز از دو جنبه دارای اهمیت است. نخست اینکه یک قدردانی و همبستگی‌ست که جوامع حقوق بشر با یک وکیل دادگستری انجام داده است. این جایزه را یک دولت اهدا نکرده است بلکه جامعه حقوق بشری پشت این جایزه ایستاده است. دوم اینکه وقتی که این خبر به مدافعان حقوق بشر زندانی شده در ایران می‌رسد در روحیه آنها تاثیر خوبی می‌گذارد و متوجه می‌شوند که فراموش نشده‌اند. با توجه به سانسور شدیدی که در ایران وجود دارد وقتی «نسرین ستوده» محکوم شد فرض را براین بگذارم که روزنامه‌ها دو خط نوشته باشند که چنین شخصی محکوم شده و حکم صادر شده توسط «قاضی مقیسه» را هم توجیه می‌کنند و از آن قاضی هم دفاع می‌کنند و بعد زندانی در زندان دفن می‌شود. اما وقتی که جامعه بین‌المللی نسبت به این احکام واکنش نشان می‌دهد و رسانه‌های مستقل آن را منعکس و منتشر می‌کنند با توجه به انقلاب الکترونیکی که در جهان رخ داده است، سانسور جمهوری اسلامی نمی‌تواند جلوی بخش خبر را بگیرید. در نتیجه هم نسرین و هم نسرین‌ها از این قدردانی قوت قلب می‌گیرند.»

نسرین ستوده تا کنون جوایزی مانند جایزه حقوق بشر سازمان حقوق بشر بین‌الملل، جایزه کمیته بین‌المللی حقوق بشر ایتالیا، انجمن قلم آمریکا و جایزه ساخاروف را نیز از آن خود کرده و شورای شهر پاریس در سال جاری او را به عنوان شهروند افتخاری این شهر معرفی کرده است.

آیا این جوایز می‌تواند روند برخورد غیر‌انسانی قوه‌قضاییه ایران را تغییر دهد؟ عبدالکریم لاهیجی بر این باور است که این جوایز در گذشت زمان تاثیرگذارند.

او می‌گوید: «با اهدای این نشان جامعه بین‌المللی وجمهوری اسلامی به دو شکل برخورد کرده است. جمهوری اسلامی با سرکوب و زندان با مدافعان حقوق بشر برخورد می‌کند ولی جامعه بین‌المللی با قدردانی با این افراد برخورد می‌کند. در گذشته اینگونه جوایز تاثیر خودشان را نشان داده‌اند. زمانی که در سال ۲۰۱۲ من جایزه ساخاروف را    به نمایندگی از  نسرین در پارلمان اروپا دریافت کردم (آنزمان هم نسرین در زندان بود). «مارتین شولتس» رئيس پارلمان اروپا گفت؛ قرار است ما هیئتی به ایران بفرستیم و آنها قرار است این جایزه را در زندان یا بیرون از زندان به دست نسرین برسانند. من گفتم که بعید است به شما اجازه این کار را بدهند. آقای شولتس همان‌جا به من قول داد که اگر نگذارند ما سفر نمایندگان پارلمان اروپا به ایران را لغو می‌کنیم. پارلمان قرار بود نمایندگانی به ایران بفرستند که شرط رفتن این نمایندگان این بود که با خانم ستوده دیدار داشته باشند. مارتین شولتس گفت اگر قبل از رفتن این هیئت حکومت ایران این دیدار را تضمین نکند و ضمانت نکند که نمایندگان ما بتوانند خودشان این جایزه را به دست نسرین بدهند، ما سفر را لغو خواهیم کرد. چند روز بعد مدیر دفتر شولتس به من خبر داد که دولت ایران دیدار را ضمانت نکرده و ما هم سفر نمایندگان پارلمان اروپا را لغو کرده‌ایم. جمهوری اسلامی دید که بهایی پرداخت کرده است. سال بعد در دادگاه تجدید نظر محکومیت نسرین را به ۶ سال تقلیل دادند و بعد گفتند که با توجه به اینکه نیمی از محکومیتش را پست سر گذاشته است می‌تواند آزاد شود. درست است که قوه‌قضاییه گفت دلیل خاصی نبوده و به خاطر فلان ماده  این زندانی آزاد شده است اما خب ما می‌دانیم که علت‌های دیگر و فشارهای بین‌المللی  سهم بسزایی داشته‌اند. برداشت من این است که لغو سفر نمایندگان پارلمان اروپا در سال ۲۰۱۲ برای جمهوری اسلامی سنگین تمام شد، آن زمان برجام هنوز اتفاق نیفتاده بود و جمهوری اسلامی به دنبال تعامل با جامعه بین‌المللی بود. در نهایت این جوایز حتما تاثیر دارند و می‌توانند قوه‌قضاییه ایران را مجبور به عقب‌نشینی کنند.»

در ماه‌ها و سال‌های گذشته برخی از فعالان سیاسی و مدنی در ایران نسبت به مواضع «نسرین ستوده» انتقاداتی داشته‌اند و گاها گفته‌اند که خانم ستوده گرایشی به اصلاح‌طلبان وابسته به تفکرات جمهوری اسلامی دارد. پرستو فروهر در پاسخ به این سوال که آیا منظور از «یک حرکت نیرومند در ایران» تفکرات اصلاح‌طلبی وابسته به حکومت ایران است یا نه، می‌گوید: « ما هر حرکت و  شخصیت سیاسی‌ای را باید در روند شکل‌گیری‌اش نگاه کنیم. نسرین ستوده به مرور مثل افرادی زیادی در جامعه از امیدی که به جریان اصلاح‌طلبی داشت نسبت به سال‌های گذشته فاصله گرفته است. من این نقد را چندان نمی‌فهمم. به نظر من مهم این است که ما نگاه کنیم چه کسانی در طول این مسیر استقلال رای‌شان را حفظ کرده‌اند و توانسته‌اند جنبشی را که از درون جامعه بپا خواسته‌، توانمند کنند. نسرین ستوده وکیل بسیاری از فعالان اجتماعی بوده و خودش هم به عنوان کسی که همواره بر حق پافشاری دارد، برای من شناخته شده. من نسرین را در حال حاضر درچهارچوب تفکرات اصلاح‌‌طلبی نمی‌بینم. بلکه او را متعلق به یک حرکت کلی در جامعه در راستای بازپس‌گیری حقوق انسانی و شهروندی می‌دانم» .