روز جهانی کارگر-یازده اردیبهشت 1396 برابر با اول ماه مه 2017- روز تاکید بر ضرورت همبستگی جهانی کارگران از راه میرسد؛ تاریخ مبارزات طبقه کارگر نشان میدهد که کارگران در هر رده و دسته و محل کاری که هستند نه تنها در یک روز خاص بلکه همیشه و هر روزه و فقط در اتحاد و همبستگی و سازمانیابی مستقل از دولت های سرمایه داری و مستقل از کارفرمایان  قادر خواهند بود بر جناح ها و گروه های مختلف سرمایه داری پیروز شده و به مطالبات و خواست های طبقاتی خود دست یابند.

 

 

کارگران ایران اعم از کارگران کارخانه ها، کارگران عرصه ی آموزش(همچون معلمان)، کارگران معادن، کشاورزی، ساختمانی و عمرانی، کارگران خدماتی، کارگران عرصه های بهداشت و درمان (مانند پرستاران و بهیاران)، کارگران حمل و نقل، نانوایی ها، کوره پز خانه ها، زنان خانه دار، کارگران عرصه های فروش و توزیع، کارگران در سطوح مختلف همچون فنی و ماهر، کارگرانی که در امور هنری و یا فنی که با فروش نیروی کارشان امرار معاش میکنند، بازنشستگان، کارگران فصلی و پروژه ای و نیز کارگران بیکار، همه و همه جزوی از طبقه ی کارگرند ؛ آنها برای کسب مطالبات خود، چاره ای جز مبارزه ی متحد و سازمان یافته در مقابل سرمایه داری(چه خصوصی و چه دولتی) و نیز چاره ای جز استقلال از تمام جناح های مختلف سرمایه داری اعم از اصولگرا و اصلاح طلب و میانه، یا جناح هایی با شکل های جدید و نوظهور نداشته و ندارند.

 

فقر و فلاکت، گرانی، تورم، قدرت خرید بسیار پایین مردم، حقوق های چندین برابر زیر خط فقر در حالی که خط فقر مبلغ چهار میلیون تومان در ماه است، سرکوب فعالین ، سرکوب بیان و اندیشه و نبود آزادی های اجتماعی و سیاسی هر روز بیش از پیش چهره ی واقعی نظام استثمار و سرکوب سرمایه داری را به طبقه کارگر نشان میدهد و در عین حال تشدید بحران های این نظام را نیز نشان می دهد؛ در سالی که گذشت، اعتراضات کارگران در ایران روز به روز روندی رو به افزایش داشته است؛ با گسترش شکاف طبقاتی در جامعه ی ایران و پیاده سازی هر چه بیشتر سیاست های نئولیبرالی و ضد کارگری( منجمله خصوصی سازی و تعدیل نیرو و شرکت های واسط و پیمانکاری)، اعتراضات بیشتری انجام میشود؛ اعتصابات مختلف کارگران برای کسب حقوق های معوقه، افزایش دستمزد، علیه بیکاری و عدم امنیت شغلی، علیه خصوصی سازی، علیه شرکت های واسط و پیمانکاری، علیه عدم ایمنی در محیط های کار و دیگر اعتراضات ، روز به روز در حال گسترش است.همچنین در سایر نقاط جهان اعتراضات کارگری علیه سیاست های سرمایه داری رو به رشد گذاشته است و سازمانیابی هر چه مستقل تر از سرمایه داری و کارفرماها در سراسر جهان به نیازی ضروری بدل میشود.

 

اجرای سیاست های اقتصادی-سیاسی ِ ضد کارگری ِ دولت روحانی( در ادامه همان روندی که دولت های احمدی نژاد و خاتمی و رفسنجانی و ... داشته اند و بر اساس همان منافع و سیاست های کلی نظام، ولی هر روز با شتابی بیش از پیش ) علیه هستی و معیشت ماست؛ آغاز بحث هایی مبنی بر سرمایه گذاری های خارجی در انواع بخش های تولید و خدمات بیش از هر چیز نیروی کار ارزان در ایران را نشانه رفته است. در همین راستاست که سرمایه داری جهانی برای باز کردن هر چه بیشتر راه خود برای استثمار کارگران و منابع ایران، تلاش میکند تا تشکل های حکومتی و غیر مستقل یا تشکل های آماده برای معامله و همکاری با سرمایه داری جهانی را در نهاد های مرجع و جهانی به اصطلاح کارگری به رسمیت بشناسد.  

ما کارگران به خوبی میدانیم که جنگ ها، آشوب ها و کشتارهای مختلفی که در منطقه و جهان و منجمله در سوریه و عراق و افغانستان در حال وقوع است و با تامین مالی-تسلیحاتی قدرت های سرمایه داری جهانی و منطقه ای و با سو استفاده از ابزارهایی چون تفاوت های قومی، ملی، مذهبی و غیره و با هزینه هایی از جیب ما کارگران صورت میگیرد، اقداماتی برای تامین و تضمین ِسودآوری سرمایه داری در منطقه و جهان است و برای ما کارگران تنها خانه خرابی و فلاکت و فقر و مرگ به همراه میآورد ؛ بدیهی است که ما کارگران و هم سرنوشتان، باید با چشم پوشی از تفاوت های قومی، ملی و مذهبی و با تاکید بر اتحاد کارگری و طبقاتی در سطح منطقه و جهان بر علیه تمامی نیروهای اجیر سرمایه داری متحد شده و اجازه ندهیم بیش از این زندگی و هستی ما دستخوش فلاکت های ایجاد شده توسط سرمایه داری گردد.

 

شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر ایران، برای هشتمین سال و مطابق سنت هر ساله و در آستانه ی روز جهانی کارگر امسال،11 اردیبهشت سال 96 – اول ماه مه 2017 –  این روز باشکوه را شادباش میگوید. بر اساس تجربه ی عینی در اعتراضات کارگری ، و به مثابه تاکید مضاعف بر یک نیاز حیاتی، ما این سال را به سال تلاش برای تشکل یابی بر بستر اعتراضات کارگری نام گذاری میکنیم . این شورا از تمامی کارگران و گروه های کارگری برای برگزاری هر چه متحدانه تر و باشکوه تر مراسم های مستقل روز جهانی کارگر دعوت بعمل میآورد. ما ضمن اعلام حمایت از بیانیه های تشکل ها و گروه های مستقل کارگری، مهم ترین مطالبات جاری طبقه کارگر ایران را در موارد شش گانه زیر اعلام میداریم. این شورا از تمامی جریانات و افراد مدافع مبارزات طبقاتی کارگران و نیز از کارگران و فعالان کارگری میخواهد که در نشر و تبلیغ بیانیه این شورا و نیز بیانیه های دیگر گروه های مستقل کارگری و غیر حکومتی تلاش کنند:

 

1-      هر مقدار دستمزد دریافتی زیر مبلغ چهار میلیون در ماه، تحمیل دستمزد زیر خط فقر و تحمیل مرگ و فلاکت بیش از پیش بر ما کارگران است؛ ما ضمن حمایت از تلاش های تشکل های و گروه های کارگری مستقل در مورد دستمزد اعلام میکنیم که تحقق دستمزد حداقل و مناسب بر اساس سبد معیشت و یک زندگی شرافتمندانه و مطابق با استانداردهای روز، از طریق سه جانبه گرایی و شورای عالی کار به دست نمی آید و  تنها با اتحاد و اعتراض سازمان یافته ی کارگری محقق خواهد شد؛ ما در این راه و همچنین علیه حداقل دستمزد فلاکت بار تعیین شده، دست از اعتراض و تلاش برنخواهیم داشت.

2-      ما کارگران در بخش های مختلف، ضمن اعلام حمایت از اقدامات کارگران و هم طبقه ای هایمان در دیگر بخش ها مانند اعتراضات معلمان و پرستاران،اعتراضات کارگران معدن، پتروشیمی و خودروسازی ها، اعتراضات علیه حقوق های معوقه و دستمزد های زیر خط فقر، علیه اخراج، علیه سرکوب فعالین و نمایندگان کارگری، علیه شرکت های واسط و پیمانکاری و اعتراض علیه نابرابری جنسیتی در محیط های کار و اجتماع، اعلام میداریم که تنها راه کسب مطالباتمان ایجاد تشکل های مستقل کارگری( و عالی ترین شکل آن یعنی شوراهای مستقل کارگری) در محیط های کارمان  است؛ تشکل های مستقلی که از خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار و انجمن های صنفی و به طور کلی از سرمایه داری ( و از کارفرما ها و دولت ) مستقل باشند.

3-     ما کارگران ایران بار اصلی تحریم ها را در سال های متوالی بر دوش کشیده ایم. آنچه قرار بود بعد از توافقها نیز حاصل شود چیزی جز تامین منافع سرمایه داران ایرانی و خارجی نبود. ما کارگران ایران، نقشه هایی که سرمایه گذاران خارجی برای استثمار ارزان نیروی کار و منابع ما کشیده اند و نیز تلاش برای به رسمیت شناختن تشکل های وابسته ی حکومتی و یا تشکل های ظاهرا کارگری توسط نهادهای جهانی کارگری را محکوم کرده و علیه آن مبارزه خواهیم کرد.

4-      کارگران و فعالان کارگری که در راه ایجاد و یا تثبیت تشکل های مستقل در جنبش کارگری ایران و در راستای دفاع از حقوق طبقاتی کارگران مورد سرکوب حاکمیت سرمایه داری ایران قرار گرفته اند و نیز خانواده های این عزیزان باید پیش از پیش مورد حمایت های مادی و معنوی هر چه عمومی تر اقشار مختلف در طبقه کارگر قرار گیرند. ما ضمن اعلام حمایت از این عزیزان خواستار پایان دادن به تعقیب  قضایی و آزار و سرکوب و احضار کارگران و فعالین کارگری هستیم و در راه رفع این فشار و سرکوب ها تمامی تلاش خود را خواهیم کرد.

5-      ما کارگران ایران ضمن اعلام حمایت از کارگران مهاجر در ایران منجمله کارگران افغانستانی، از مبارزات کارگران در دیگر نقاط جهان حمایت کرده و همچنین خود را متعهد به پشتیبانی از جنبش های اجتماعی دیگر منجمله جنبش های مدافع حقوق زنان، کودکان (و به ویژه کودکان کار و خیابان)، جنبش دانشجویی، جنبش های مدافع محیط زیست و سایر جنبش های مترقی زیر مجموعه مبارزه ی طبقاتی میدانیم.

6-      ما کارگران اعلام میداریم که برای کسب آزادی های اجتماعی، برای لغو مجازات اعدام، برای کسب آزادی بیان و عقیده و آزادی پوشش، برای کسب حق تشکل، تحزب، اعتصاب، اعتراض و حق تجمع و نیز حق برگزاری مراسم های روز جهانی زن، روز جهانی کارگر و امثالهم که حق اساسی ما کارگران است تلاش خواهیم کرد و هر گونه برخورد و ممانعت در برگزاری مراسم های روز جهانی کارگر را محکوم مینماییم.

 

زنده باد اول ماه مه و همبستگی جهانی طبقه کارگر

 

شورای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر ایران؛ 11 اردیبهشت 1396، اول ماه مه 2017