گاه با زنانی آشنا می شوی که پیگیری، توان، خلاقیت، سرسختی و پیکارجوئی آنها هیچ حد و مرزی نمی شناسد و مهر مادرانه آنها تمامی فرزندان زمین را در بر می گیرد. آنیتا دورازیو (Anita D'Orazio) از این جنس زنان است. او ۲۳ سپتامبر ۱۹۳۶ به دنیا آمد. سالهاست که نماینده کمیته پناهندگی استکهلم و شورای کمیته مهاجران و پناهندگان است که خود از بنیانگذاران آنها بود.

آنیتا در سالهای ۱۹۷۰ بخش تبلیغات بازار را ترک کرد و به عنوان معلم زبان سوئدی برای مهاجران، مشغول کار شد. در باره این تصمیم خود می گوید:

ـ فوق العاده بود. اما به زودی متوجه شدم بسیاری از آنها که من با آنها در کلاس های سوئدی برای مهاجران، آشنا شدم، برای پذیرفته شدن به عنوان پناهنده و دریافت خدمات درمانی به کمک بیشتری نیاز دارند.

آنیتا تعریف می کند، در یک جشن کریسمس، یک مرد سومالیایی که شاگرد او بود، او را کنار کشید تا با او صحبت کند. مرد کاملن نابود شده بود. درخواست پناهندگی او رد شده بود و اجازه اقامت نگرفت. مرد گفت که نمی تواند به کشورش برگردد. لنگه شلوارش را بالا زد . پایش نشان داد . او یک زندانی زنجیری بود. در اطراف مچ پا گوشتی نمانده بود و استخوان از زیر پوست دیده می شد. او پیراهن و ژاکتش را کنار زد. او را با یک تراکتور در حیاط زندان کشیده بودند، طوری که پشتش به شدت زخمی بود.

- من خیلی عصبانی شدم! رفتیم وزارت کار، که در آن زمان مسئول امورپناهندگان بود. از مرد سومالیائی خواستم پاهایش را نشان دهد. هرگز رئیسی را چنین شوکه شده، ندیدم. حتی لازم نشد پشتش را نشان دهد. او دلیل محکم برای پناهندگی  داشت و بلافاصله اقامت گرفت.

- در آن زمان مسئولین، پناهندگان را ملاقات می کردند. امروزه کسی که در باره سرنوشت یکی تصمیم می گیرد، هرگز او را ملاقات نمی کند.

در سوئد خدمات درمانی و داروئی مجانی و یا با بهای بسیار نازل به شهروندان ارائه می شود. برای برخورداری از این خدمات باید با کارت شناسی به مراکز درمانی مراجعه کرد. بهره مندی از خدمات پزشکی و درمانی برای کسانی که درخواست پناهنگی آنها رد شده است و یا به عنوان مهاجر و یا پناهنده پذیرفته نشدند، غیر ممکن است. آنیتا دورازیو در سال ۱۹۹۵ نخستین درمانگاه را برای پناهجویان غیرقانونی و مخفی را بنیان نهاد و در آن فعال است.

آنیتا تعرف می کند، آن زمانها آسان تر بود. قبل از کامپیوتری شدن و لزوم ثبت همه امور، می شد مهاجر مریض و غیرقانونی را قاچاقی به بیمارستان برد و درمان کرد. ولی امروزه، با لزوم ثبت در بیمارستان، ترس و خطر دستگیری پناهندگان غیرقانونی از سوی پلیس بسیار زیاد است.

آنیتا نخستین درمانگاه سوئد برای مهاجران غیرقانونی و مخفی شده را در یک کافه کتاب در لیدینگو (Lidingö) با دو پزشک بنا کرد. این ابتکار در نهایت در سراسر کشور گسترش یافت. پس از یک مبارزه پیگیر، آنیتا و همکارانش، قانون درمان مهاجران از سال ۲۰۱۳ تغییر کرده است و مهاجران غیرقانوی و مخفی حق مراقبت های اضطراری دارند. آنیتا اضافه می کند:

- در حال حاضر ما اطلاعات تماس با مراکز درمانی را در اختیار پناهندگان قرار می دهیم. پناهجویان بعد از کلی دوندگی خدمات درمانی و داروئی دریافت میکنند. اما غیرقانونی ها و پنهان شده ها، فقط مجاز به دریافت مراقبت های حاد هستند، آنگونه مراقبت هائی که "نمی توان به تعویق انداخت"، اما این کافی نیست.

آنیتا همچنین در صندوق پناهجویان (Fristadsfonden) که به پناهندگان در امور دادخواهی و حقوقی کمک مالی می کند فعال است.

آنیتا در ۲۰۰۸ به پاس ۴۰ سال مبارزه خستگی ناپذیر، باپشتکار و هدفمند برای حقوق پناهندگان، به ویژه کودکان پناهنده، به عنوان «سوئدی نمونه سال» برگزیده شد. در واکنش به گزینش گفت: "امیدوارم که این انتخاب باعث شود که داوطلبان بیشتری به ما بپیوندند، ما احتیاج زیادی به دارو، پزشک و سرپناه داریم".

اینهمه انگیزه برای کمک به دیگران، اینهمه فداکاری، اینهمه سرسختی، پیگیری و دلاوری به راستی دلگرم کننده والهامبش است. آنیتا به پاس کمک به پناهندگان در همه عرصه ها، از آن میان کمک به هزاران پناهنده که بتوانند از عهده دیوان سالاری سوئد برآیند، به پاس اینکه علیرغم هشتاد سالگی هنوز در امر پناهندگی فعال است، به پاس اینکه بیش از نیمی از عمرش را برای دیگران مبارزه کرده است، به عنوان «قهرمان سال ۲۰۱۶ سوئد» برگزیده شد. در مراسم اعطای مدال قهرمانی به آنیتا خواننده، ترانه سرا و آهنگساز سوئدی میکائل ویهه (Mikael Wiehe) ترانه به نام «ترانه ای برای دلاوری» که مصداق کامل شخصیت و زندگی آنیتا دورازیو است، خوانده است:

ترانه ای برای دلاوری

این ترانه ای است برای دلاوری
برای همه آنها
که در شب بس طولانی
جرات می کنند فردا را باور کنند
ترانه ای است برای دلاوری
ترانه ای کوچک و ساده
شاید بی معنی به نظر می رسد
اما من، به هر حال، آن را می خوانم.

این ترانه ای است برای دلاوری
برای شادی، امید و خنده
برای آنهائی که به عشق باور دارند
هر چند نفرت بسیار دست بالا دارد
برای همه آنهائی که دست در دست هم می گذارند
برای همه آنهائی که طلب می کنند
برای همه آنهائی که می دانند چقدر دشوار است،
ولی باز می گویند: "آری".

این ترانه ای است برای دلاوری
برای آنهائی که جرات می کنند ببیند
سکوت نمی کنند
می گویند آنچه واقعیت است
برای همه آنهائی که پل می سازند
برای همه آنهائی که در آغوش می گیرند
برای همه آنهائی که بر این باورند
که انسان هرچه بخواهد، می تواند.

این ترانه ای است برای همه آنهائی
که تسلیم نمی شوند
برای همه آنهائی که به نبرد ادامه می دهند
اگر چه زندگی بس دشواراست
به همه کسانی که نمی هراسند
مشتاقی چیزی باشند، که هرگز ندیده اند
که به زانو در نمی آیند
بلکه برای حق خود می رزمند.

این ترانه ای است برای دلاوری
از من برای تو
ترانه ای کوتاه و ساده
با آن، می خواهم بگویم:
این ترانه را بسیار عزیز بدار و بیاموز
گهگاه آنرا زمزمه کن
بدینگونه آن رشد می کند و فراگیر می شود
در سراسر کشور

۲۰ دی ماه ۱۳۹۵

احد قربانی دهناری

گوتنبرگ، سوئد

ahad.ghorbani@gmail.com

http://ahad-ghorbani.com

http://www.facebook.com/ahad.ghorbani.dehari

http://telegram.me/ahaddehnari

Anita: ”Jag trodde att jag skulle svimma”

http://www.aftonbladet.se/svenskahjaltar/article24104090.ab

Anita har kämpat för flyktingars rätt i 40 år

http://www.aftonbladet.se/svenskahjaltar/article21425903.ab

Abstract

Anita D'Orazio was born on September 23, 1936 in Norrtälje parish in Stockholm County. She has worked as a Swedish teacher for immigrants.

She is a long standing representative of the Stockholm Asylum Committee, which she has co-founded. In 1995, she co-founded the first health clinic for undocumented and hidden refugees in Sweden. Anita has also for many years been engaged in the Refuge Foundation that finances legal support to refugees.

Anita has been awarded as Swedish Hero 2016 for her 40 years work for refugees, among other things helped thousands of needy to get through the bureaucracy and get asylum in Sweden. Despite her 80 years, she is as active today.

Ahad Ghorbani Dehnari

9 January 2017

منبع:پژواک ایران