فیدل کاسترو رهبر و قهرمان مبارزات انقلابی مردم کوبا و آمریکای لاتین درگذشت.ازین پس ،سرمایه دارها،امپریالیستها ، چپاولگران و عمال سرمایه از فراق فرمانده، نفسی از سر راحتی خواهند کشید . قهرمان توده های هیچ بودگان، دیگر در میان ما نیست.مردی را از دست دادیم که کوهی از اراده واستواری برسر ارمانهای انسانی اش بود.فیدل هم رفت.خبر تلخی برای رفقا ، آنهم درین وانفسای سلطه بورژوازی در جهان ، فقط همین را کم داشتیم .

با اینکه در مورد او احساسهای متفاوتی حتا در بین رفقا و طرفدارانش از جنبه ارمانگرایی و امکان گرایی وجود دارد که در هر کدام از انها میتوان رگه هایی از حقیقت را یافت با این حال ،میراث کاسترو برای کوبا ،عدالت ،تامین اجتماعی ، عدم وجود شکاف طبقاتی ،نظام آموزشی رایگان وبا کیفیت و سیستم بهداشت ودرمان رایگان و طراز اول در جهان میتوان برشمرد.منتقدین از او بخاطر عدم وجود دموکراسی بورژوایی و همچنین عقب ماندگی کوبا شکایت دارند این در حالیست که در اثر استثمار نظام سرمایه داری امریکا ،کدامیک از کشورهای امریکای لاتین ،عقب مانده و استبداد زده و دچار فقر وفلاکت نیست؟هائیتی؟ جامائیکا؟ هندوراس؟ السالوادور؟ گواتمالا؟ کدام یک ؟این منطقه(لاتین) همیشه بعنوان حیات خلوت امریکا شناخته میشود. سرمایه داری هار وبیرحم آمریکا در دهه های گذشته ،به جهت سواستفاده و تاراج منابع طبیعی ،همچنین بهره کشی از نیروی کار ارزان  ،اجازه رشد و شکوفایی به این کشورها را نمی دهد.اما تنها درین میان این کوباست که وضعیت مناسبتری دارد.چرا که با مشاهده اوضاع سایر کشورهای حوزه کارائیب ، پاناما ،کلمبیا و سایرین، کوبای فیدل از جنبه های بسیار ،امروز در جای بهتری قرار دارد تا کوبای بدون فیدل.این مسئله از آن جهت مهم است که از روزی که انقلاب تاریخی ملت کوبا به پیروزی رسید دولت امریکا ،کوبا را در زیر شدیدترین تحریمهای ممکن قرار داد. هر کس نداند ،ملت ایران بخوبی می داند که تحریمهای فلج کننده آمریکا و غرب ،میتواند چه بروز کشور و مردم بیاورد.اما تحریمهای هسته ای ایران ،چند سال بیشتر اعمال نشد وسرانجام با توافق هسته ای ،لغو شدند. اما کوبایی که در نزدیکی امریکا،یعنی در فاصله 75کیلومتری از ان قرار دارد اکنون بیش از 50 سال است که در تحریم به سر میبرد.اما این ملت بزرگ ،به رهبری مردی استوار و مبارز ،با مقاومت وسرسختی به راه خویش ادامه داد و اکنون در جایی قرار دارد که باید باشد.

از طرف دیگر،شخصیت انقلابی فرمانده، برای ملتهای در بند ،الهام بخش شور وامید ، در بین تود های زحمتکش وستم دیده بشمار میرفت.من برای کسیکه سالها بذر امید در دل میلیونها انسان ناامید و زجر کشیده در اقصی نقاط جهان ،کاشته بود کلاه از سر برمی دارم و در مقابل او سر تعظیم فرود می اورم.

رفیق ، یادت همیشه می ماند

رضارخشان

8/9/1395

منبع:پژواک ایران