موسیقی: بخش جدایی ناپذیر انسانیت و ایرانیت (بخش دوم)
احد قربانی
چنان فاش گردید غم و رنج و شور
که شادی به هنگام بهرام گور
فردوسی در توصیف رنج مردم
در حکومت اسلامی اعراب
موسیقی در دوران دودمانهای باستان
در عهد باستان، موسیقى ابتدا وسیله ارتباط بود. و اولین آلات موسیقی، طبلهاى بزرگ بود، که براى اعلام خبر به کار مىرفته است. بعدها موسیقى بخشى از آئین و باورهاى مردمى شد و در مراسم مذهبی، مراسم کار و جشنها و سوگها به کار مىرفت.
در قدیمىترین دوره تاریخى یعنى سه هزار سال ق.م. سرزمین کلده شامل دو ناحیه سومر و اکَر بوده است. اسباب و الات موسیقى که در حفارىهاى کلده و شهر اور کشف شده تا حدودى ریشه و سابقه موسیقى آسیا بویژه آسیاى غربى را روشن کرده است. از نقش و نگارههاى به دست آمده مىتوان دریافت که موسیقى سومرى شامل نیایش نسبت به خدایان و فرشتگان محافظ آنان و شکوائیه و مرثیه بوده است.
سومرىها جشن و شادى برپا مىکردهاند و براى خدایان خود سرودهایى داشتهاند. تمدن سومرىها و بعد جانشینان آنها -بابلىها- در تمدنهاى سایر ملل دور و نزدیک و نیز در موسیقى آنها رخنه کرده است.
بابل وارث تمدن سومر و آکد بود و مردمان آن نژاد سامى داشتند. پادشاه معروف بابل جدید، بختالنصر بود. بابل در زمان حمورابى به اوج وسعت و ترقى خود رسید و صنایع و هنر مورد توجه واقع شد و تجملپرستى و سرور و عیش، عمومیت یافت. یکى از مورخین مشهور یونانی، از جشنى نام مىبرد که یکى از اشراف بابل برپا ساخته بود و در آن ۱۵۰ زن خواننده و نوازنده شرکت داشتهاند؛ و نى و چنگ و قانون مىنواختهاند. در این دوره موسیقى رونق یافت. کلدانیان موسیقى مذهبى و دربارى داشتند. آلات و اسباب موسیقى این دوره، 'بادی' ، 'زهی' ، 'ضربی' بوده است؛ مانند: نی، فلوت، شیپور، عود و طبل و مانند اینها. رقص نیز میان آنها متداول بوده است.
ادامه مطلب در لینک زیر
موسیقی: بخش جدایی ناپذیر انسانیت و ایرانیت (بخش دوم)
منبع:پژواک ایران