آیا قدرت های بزرگ در صلح طلبی خود صادقند؟
احد قربانی

 

جهان در یک ناآرامی نگران کننده به سر می برد. جنگ گرم و سرد شیعه و سنی در سراسر خاور میانه با تمام قدرت تخریبش در جریان است. دستاوردهای مادی، معنوی و انسانی مردم خاورمیانه که در دو سده تلاش مردم در آرامش نسبی حکومت های سکولار ساخته شد، زیر مشت و پاهای جاهلان خشمگین مذهبی نابود شد و می شود. آنچه مردم ایران، افغانستان، ترکیه، عراق، لبنان و سوریه در دویست سال اخیر ساختند به کلی در معرض نابودی است. هم دستاوردهای معنوی و انسانی وهم دستاوردهای مادی. ترکیه درست مثل ایران اسلامی با بسیج عوام، کمر همت به نابودی کتاب، دانشگاه و دادگاه های مدنی و قطع ارتباط با جهان بسته است.

چرا اینگونه شد؟ چرا شیب آرام رشد کشورهای در حال توسعه با آتش جنگ های مذهبی و قومی متوقف شد؟

برای برون رفت از این جنگ های جهانسوز چه باید کرد؟

چرا؟

کشورهای بزرگ همیشه منافع اقتصادی و ژئوپلتیک خود را بر حقوق و کرامت مردم کشورهای مختلف ترجیح دادند و می دهند. فقط با این حقیقت می توان درک کرد چرا: غرب حکومت مصدق را که برای احقاق حقوق مردم ایران، دادگاه لاهه را بر می گزیند با کودتای نظامی ساقط می کند ولی با جمهوری اسلامی که با دهن کجی به شعار میلیونی مردم ایران، نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران، نان شب توده های گرسنه را خرج تجهیز گروه های افراطی مذهبی می کند، به گفتگو می نشیند.

هم تجربه چند صد ساله جنگ های مذهبی در اروپا و هم تجربه جنگ های مذهبی و فرقه ای در خاور میانه پیش از روی کار آمدن دولت های مدرن سکولار، نشان می دهد که حکومت های مذهبی و دینی قادر به آوردن صلح و آرامش نه در کشور خود و نه در منطقه و جهان نیستند. شوربختانه دولت های غربی نه دست از دخالت در امور کشورهای منطقه می کشند و نه دست از حمایت از مذهب سازی و حمایت از گروه های مذهبی. حمایت مستقیم غرب از طالبان، القاعده، جبهه النصره و غیر مستقیم از ایران فقط چند نمونه است.

سرکوب وحشیانه و خونین ملی گرایان، چپ ها، سلطنت طلبان و مجاهدین خلق از یک سو و ترور حساب شده شخصیت های سیاسی و مذهبی در درون و بیرون از مرزهای کشور ضربه های مهلکی بر پیکر جبهه وسیع مردم ایران علیه جمهوری اسلامی زده است.

یاس و سرخوردگی بعد از شکست از یک سو و متهم کردن گروه ها همدیگر را، جو پراکندگی دردآوری به وجود آورد. بی شک بخشی از از این سوء ظن نتیجه کار تفرقه افکنانه جمهوری اسلامی است. هیچ چیزی مانع جمهوری اسلامی و دولت اسلامی نمی شود تا مزدبگیران خود را در میان مبارزان علیه خود بفرستند.

نتیجه آن شد که حکومتی بغایت بی کفایت و فاسد کمر همت به نابودی مردم، فرهنگ، تاریخ و طبیعت ایران زده است و علیرغم نارضایتی وسیع مردم، هیچ اقدام موثری در مهار کردن این حکومت برداشته نمی شود.

چه باید کرد؟

احزاب، گروه ها و شخصیت های سیاسی ایران اگر به مردم ایران فکر می کنند، باید یکدیگر را ببخشند و همدیگر را بپزیرند و در یک جبهه سیاسی وسیع، متحد، دموکرات، روادر، همگام و خشونت پرهیز برای نجات ایران اقدام کنند.

هنوز عده ای عده ای دیگران را برای آن حرکت سیاسی یا نظامی، آن اتحاد جبهه ای سرزنش می کنند و دیگران مزدور و خائن می خوانند. آیا هرگز به این فکر کرده اید این پراگندگی، این نفاق، این منزه طلبی به چه قیمتی تمام می شود؟

هیچ حزب یا سازمانی نباید انحصار درسگیری از شکست و یا آسیب دیدن از جمهوری اسلامی را مختص خود بداند. همه مبارزان از شکست و سرکوب درس گرفتند و همه آسیب دیدند.

به نظر می رسد رهبران احزاب، گروه ها و سازمان ها ابتکاری برای برای اتحاد عمل نیروها ندارند، اعضا و توده ها و رسانه ها باید آنها را به اتحاد ترغیب، تشویق و حتی مجبور کنند.

برای همکاری جبهه ای نباید شرایط سخت گذاشت. بدون همکاری و همگامی وسیع ملی گرایان، چپ ها، سلطنت طلبان، مجاهدین خلق و همه خلق های ایران و شخصیت های سیاسی و مذهبی در درون و بیرون از مرزهای کشور، کاری از پیش نمی رود. شاید کافی باشد:

  • شرکت کنندگان به ایران کثرت گرا و چند حزبی اعتقاد داشته باشند.
  • به حکومتی سکولار و گردن نهادن به رای مجلس منتخب مردم پایبند باشند.
  • به حل مشکلات از طریق سیاسی و پرهیز از خشونت در همه سطوح ملی و بین المللی ایمان داشته باشد.

هر کس این شرایط حداقل راقبول داشته باشد می تواند در جبهه شرکت کند، حتی کسانی که امروز در حکومت جمهوری فعالند. زیرا هدف نه انتقام گرفتن از شرکت در جمهوری اسلامی، بلکه گذر ایران به یک حکومت سکولار و دموکرات و روادار است. هدف جدا کردن مذهب از حکومت و رسیدن به صلح و سازندگی است.

اگر همه ما تصویر روشنی از روش و هدف مبارزه داشته باشیم پیروزی حتمی است. یک جبهه وسیع دموکرات و روادار که حمایت وسیع توده های ایران را جلب می کند و امید را در آنها زنده می کند و پشتیبانی وسیع بین المللی به دست می آورد و رژیم جمهوری اسلامی را به زانو در می آورد. شبیه همان کاری که گاندی و مردم هند، ماندلا و مردم افریقای جنوبی کردند.

هیچ صلحی بدون خلع سلاح عمومی و پایان دادن به مسابقه تسلیحاتی قابل دسترس و پایدار نخواهد بود. مرز هجوم و دفاع چنان مخدوش شده است که پیشرفته ترین سلاح ثروتمندترین کشورهای جهان در بخاک و خون کشیدن گرسنه ترین و فقیرترین مردم جهان نامش جنگ دفاعی است.

برای توقف تروریسم و مهاجرت، فروش سلاح کشتار جمعی را ممنوع کنید. این ریا و مردم فریبی محض است که از یک سو سنگ صلح به سینه می زنید و از سوی دیگر میلیاردها دلار سلاح کشتار جمعی به طرفین منازعه  میفروشید. به این کشورها که منبع طبیعی و انسانی وسیع دارند سلاح نفروشید ، بلکه به آنها در سازندگی کمک کنید. کارخانه های اسلحه سازی را به کارخانه های تراکتور سازی، یخچال سازی، کامپیوترسازی، داروسازی، سیستم آبیاری و آب شیرین کن، تولید برق از باد، آب و آفتاب، دفتر و قلم سازی، . . . تبدیل کنید. بی شک با تجارت این کالاها هم سود کلان می برید و خیابانهای زیبایتان هم در امنیت خواهد بود.

آمریکا رکورد فروش اسلحه در سال ۲۰۱۵ را شکست

به گزارش نشریه نظامی «دیفینس وان» (Defense One) وزارت دفاع آمریکا تایید کرد که در سال ۲۰۱۵ با درآمدی بالغ بر ۴۷ میلیارد دلار توانست رکورد فروش اسلحه را بشکند. آیا کشورهای غربی و امریکا فکر نمی کنند این اسلحه ای را که می فروشند روزی به کار گرفته گرفته می شود؟ آیا آنها فکر نمی کنند این اسلحه ها به دست کسانی می افتد و آنرا برای مقاصد و هدف هائی به کار می گیرند که علیه آنها خواهد  نیزخواهد بود؟

کار ما ساده نیست، از یک سو باید جریان سیل اسلحه به منطقه را با تمام وجود در رسانه عمومی غرب انعکاس دهیم و افکار را عمومی برای  متوقف  کردن سلاح بسیج کنیم و از سوی دیگر باید. هر کسی هر امکانی دارد درروئی دولت های غربی را افشا کند.

از سوی دیگر همراه مردمی زخم خورده و به زانو در آمده زیر فشار اقتصادی، سیاسی و تنگ نظری ها، برای ایرانی آزاد، آرام، روادار و طلح طلب برزمیم.

آیامیدانی از هر لحظه تاخیر در تشکیل یک جبهه وسیع علیه جمهوری اسلامی، هر لحظه تاخیر در توقف صدور اسلحه کشتار جمعی به منطقه، چقدر مردم ایران و منطقه زجر می کشند؟

احد قربانی دهناری

۱۴ مرداد ١٣۹۵

ahad.ghorbani@gmail.com

http://ahad-ghorbani.com

http://www.facebook.com/ahad.ghorbani.dehari

http://telegram.me/ahaddehnari

پیوست

کشورهای با بالاترین بودجه نظامی در سال ۲۰۱۵

رتبه

کشور

میلیاردها دلار

۱

ایالات متحده آمریکا

۵۹۶

۲

چین

۲۱۵ *

۳

عربستان سعودی

۸۸

۴

روسیه

۶۶

۵

بریتانیا

۵۶

۶

هند

۵۱

۷

فرانسه

۵۱

۸

ژاپن

۴۱

۹

آلمان

۳۹

۱۰

کره جنوبی

۳۶

منبع: انستیتو بین‌المللی پژوهش‌های صلح استکهلم (SIPRI).

* برآورد خود SIPRI است.

 

منبع:پژواک ایران


فهرست مطالب احد قربانی در سایت پژواک ایران 

*شباهت چشمگیر وضعیت رژیم جمهوری اسلامی با ‏سالهای آخر رژیم شاه  [2017 Feb] 
*اجتهادِ مذهب شیعه: چرخ پنجم فقه  [2017 Feb] 
*فاجعه ساختمان پلاسکو، فاجعه واردات ناقص   [2017 Jan] 
*آنیتا دورازیو: چهل سال مبارزه پیگیر، خستگی ناپذر و کارا برای حقوق پناهندگان  [2017 Jan] 
*حقوق، آزادی، وظایف و مسئولیت شهروندی  [2017 Jan] 
*آرزوها و پیمان‌های سال نو میلادی  [2016 Dec] 
* دانشکده های محل کار: تجربه کاری در اریکسون و ولوو  [2016 Dec] 
*جشن شب یلدا، آبیاری نهال امید و شادی در درازترین شب سال  [2016 Dec] 
*یک اثر ارزشمند، ژرف و همه جانبه در ‏معرفی سوادکوه، قائم شهر، کیاکلا و ‏جویبار  [2016 Dec] 
*مرگ فیدل کاسترو و پختگی سیاسی ما ایرانیان  [2016 Nov] 
*دکتر امیر منصور میری: اندیشمندی خدمتگذار  [2016 Nov] 
*درس های مشترک پیروزی ترامپ و احمدی نژاد  [2016 Nov] 
*سکولاریسم، حقوق بشر و رواداری   [2016 Oct] 
*موسیقی: بخش جدایی ناپذیر انسانیت و ایرانیت (بخش دوم)  [2016 Oct] 
*بز، کل، میش و نرهای بلندی های قره داغ، دوبرار و انگمار  [2016 Sep] 
*موسیقی: بخش جدایی ناپذیر انسانیت و ایرانیت (بخش نخست)  [2016 Sep] 
*آیا قدرت های بزرگ در صلح طلبی خود صادقند؟  [2016 Aug] 
*چرا ما که باران می خواستیم سیل آمد؟  [2016 Jun] 
*فرمانده کیجا  [2016 Jun] 
*اوسا قدرت  [2016 May] 
*ویلیام شکسپیر: کاوشگر چیره‌دست سرشت انسان  [2016 Apr] 
*خیام قربانپور تبریزی  [2016 Apr] 
*آرزوها و پیمان‌های سال نو خورشیدی  [2016 Mar] 
*ترانه های بهاری و نوروزی  [2016 Mar] 
*استاد ارجمند، دکترآرامش دوستدار، مبارزه خونین بین تعقل و تعبد در سراسر تاریخ ایران جریان داشت ودارد  [2016 Jan] 
*آرزوها و پیمان‌های سال نو  [2016 Jan] 
*ننه و آقاجان  [2015 Dec] 
*تواب ها همرزمان شکنجه شده ما  [2015 Dec] 
*فلسفه چیست که دیکتاتورها اینگونه از آن در هراسند؟  [2015 Sep] 
*پیام های توافق هسته ای با ایران  [2015 Jul] 
*نقش اپوزیسیون در بقای جمهوری اسلامی ایران  [2015 Jun] 
*چرا روحانیت شیعه و پادوهای آنها قابل اعتماد نیستد؟  [2015 May] 
*آیین‌ها و جشن‌های ملی را پاس بداریم: نوروز  [2015 Mar] 
*احمد مطیعی نقاش پر کار ایرانی ساکن آلمان  [2015 Jan] 
*من چارلی هستم  [2015 Jan] 
*بانوی تنها  [2014 Oct] 
*آیا دولت باید همه‌ی کارها را انجام دهد؟  [2014 Sep] 
*پاکسازی و اخراج دگراندیشان: جنایت کلان جمهوری اسلامی که باسکوتی باورنکردنی برگزار شد  [2014 Sep] 
*چرا خنده‌های خاتمی و شیرین زبانی‌های روحانی راه به جائی نمی‌برد؟  [2014 Aug] 
*داعش فراورده‌ی مشترک و پیامد ناگزیر سیاست‌های امریکا و جمهوری اسلامی ایران در منطقه  [2014 Aug] 
*معرفی کتاب رواداری   [2014 Aug] 
*احمد شاملو: عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد  [2014 Jul] 
*۴ تیر ماه صدمین سالروز تولد شاپور بختیار است. یاد این سیاستمدار آزاده را گرامی بداریم!  [2014 Jun] 
*معرفی کتاب: رواداری  [2014 Jun] 
*می‌خواهم سیر گریه کنم  [2014 Jun] 
*نگاهی به روند کاهش ساعات کار در سوئد  [2014 May] 
*شش ساعت کار روزانه در کمون گوتنبرگ  [2014 Apr] 
*۸ مارس روز جهانی زن فرخنده باد!  [2014 Mar] 
*جنبش فدائیان و مجاهدین خلق الهام‌بخش نسل‌ها  [2014 Feb] 
*چرا روحانیت شیعه قابل اعتماد نیست؟  [2014 Jan] 
*برگردان برخی اسناد تاریخی روابط ایران و امریکا  [2014 Jan] 
*تناقضات چاره‌ناپذیر جمهوری اسلامی  [2014 Jan]