مصیبت ورزش و در صدر رشته های آن فوتبال، برای جمهوری اسلامی در این است که این رژیم هم می خواهد با کسب نتایج عالی در ورزش امکان مانور تبلیغاتی خوبی در جهان به دست آورد و هم علیرغم ترفندهای امنیتی گوناگون در ورزشگاه ها، از اجتماع ده ها هزار نفر که برای تجمع در یک مکان نیاز به هیچگونه مجوزی ندارند، به شدت خوف دارد.

***

حکومت جمهوری اسلامی در ظاهرِ امر سرزمین ایران را به یک گورستان خاموشِ به شدت تحت کنترل در آورده شده، تبدیل نموده است. به طوریکه جناب عطاالله مهاجرانی وزیر ارشاد دولت "عقرب خندان" که همان آخوند سید محمد خاتمی باشد، بعد از آن دروغ بزرگ قبلی که گفت:« در تمام كارنامه ي اقتصادي خودش و اقوامش، نقطه ي سياه كه هيچ، حتي يك نقطه خاكستري هم نمي توان يافت.» هم اینک ادعا نموده است که: «تلاش برای تغییر رژیم در ایران دیگر یک افسانه است. آن جمله معروف تمام گزینه ها روی میز است دیگر به تاریخ سپرده شد. ندیده های ندیده های ما هم تغییر نظام در ایران را نخواهند دید!"»(1) پنداری ایشان از یاد برده است که سرنوشت نظام پیشین مدت کوتاهی پس ار ملقب شدن ایران به جزیره ثبات منطقه چگونه رقم زده شد!

به درستی می توان ادعا نمود که جمهوری اسلامی در این امنیت قبرستانی بخشیدن به ایران تمامی تشکل های سیاسی و مدنی را یا تعطیل و یا به نفع خود مصادره نموده  و در اختیار گرفته است. اعتقاد رژیم بر این بوده و هست که در نبود تشکل های سیاسی و مدنی آزاد، وجود شخصیت های حقیقی و حقوقی ی غیر سیاسی ای که دارای محبوبیت و مقبولیت در نزد آحاد جامعه باشند و در مقاطع حساس سیاسی توان بسیج مردم بر علیه حکومت را داشته باشند نیز خطری بالقوه برای رژیم محسوب می گردد. از این رو برای رفع این معضل قتل های زنجیره ای داخل و خارج از ایران را طراحی و اجرا نموده است. اما برای جمهوری اسلامی، تهدید دیگری وجود دارد که همچون در مسجد نه کندنی است و نه سوزاندنی! و آن همانا وجود تشکل های کاملاً غیر سیاسی باشگاه های ورزشی فوتبال به ویژه دو تیم پرطرفدار استقلال و پرسپولیس است. 

رژیم که به خوبی از تبدیل شدن تیم شاهین تهران در نظام پیشین به یک حزب سیاسی غیررسمی اما قدرتمند و محبوب در میان مردم آگاهی دارد، به شدت از پر و بال گرفتن دو تیم مصادره شدۀ پرسپولیس و استقلال جلوگیری می نماید. به همین دلیل این دو تیم هرگز، هرگز به بخش خصوصی سپرده نخواهند شد، مگر آنکه خریدار ملبّس به یونیفرم سرداران امنیتی- سپاهی باشد. به همین سبب بوده است که تهدید معلق  تیم پرهوادار تراکتورسازی تبریز در منطقه حساس آذربایجان شرقی با خریده شدن صوری (تقریبا رایگان) بخشی از سهام کارخانه تراکتورسازی توسط سپاه و گماردن یکی از سرداران به عنوان مدیر عامل در آن باشگاه، تحت کنترل در آورده شده است.(2) در تحکیم پادگانی اداره نمودن باشگاه مذکور، پس از سردار ناصر شفق، سردار محمد حسین جعفری از فرماندهان ارشد سپاه استانى عاشورا در شمال غربى ايران جای او را گرفت و بعد از استعفای وی نیز سردار سعید عباسی بازنشسته سازمان تعاون سپاه از تاریخ 17 اردیبهشت 1392 تا کنون این سمت را بر عهده دارد.

با نگاهی به رده بندی تیم های فوتبال لیگ برتر در فصول مختلف می توان به آسانی دریافت که رژیم در هر دوره از این مسابقات، بودجه مناسبی در اختیار یکی از باشگاهها لیگ مذکور قرار می دهد تا بتواند عنوان قهرمانی لیگ را به دست بیاورد. اکثر اینگونه تیم ها در فصل بعد که از حمایت پیشین دولت برخوردار نمی باشند، دچار افت کامل می گردند. زیرا نوبت جولان به تیم/تیم های دیگری داده می شود. در ایران آخوندزده به هیچ باشگاه ورزشی ای اجازه داده نمی شود که بیش از حدِ موردِ تأیید و کنترل رژیم، در میان مردم مقبولیت پیدا کرده و هوادار داشته باشد. برای نمونه رژیم میلیاردها تومان خرج تیم بی هوادار نفت تهران می نماید، اما حاضر نیست همین بودجه را در اختیار تیم دسته یکمی وابسته به وزارت نفت یعنی تیم ریشه دار صنعت نفت آبادان بگذارد که تماشاگران دو آتشه اش در هنگام مسابقات حساس، ورزشگاه دهداری (تختی) آبادان را به دیگی جوشان مبدل می سازند و جهنمی در آن برای حریفان بر پا می نمایند. لذا به درستی می توان ادعا نمود که رژیم با یک برنامه خزنده به صورت موش و گربه بازی از کسب نتایج ایده آل به ویژه توسط دو تیم استقلال و پرسپولیس جلوگیری می نماید تا هواداران این دو باشگاه از اطراف آنها پراکنده بشوند! یکی از دلایل عمده اما بازگو نشدنی سقوط محسوس آمار تماشاگران مسابقات فوتبال لیگ برتر ایران نتیجه همین برنامه ریزی امنیتی حکومت می باشد.

در مسیرعملی نمودن توطئه رژیم یعنی کنترل کامل فدراسیون فوتبال توسط مقامات امنیتی، وزیر تحمیلی ورزش و جوانان به روحانی، یعنی دکتر محمود گودرزی (دکترای تخصصی مدیریت و برنامه ریزی در تربیت بدنی!؟) که خود در پیش از انقلاب مدتی به ورزش کشتی می پرداخته است، آشکار و نهان چوب لای چرخ گردش رو به توسعه فوتبال مملکت می گذارد. او از بدو تصدی وزارت ورزش و جوانان در 26 آبانماه 1392 ، با چنین نظری به فدراسیون فوتبال ایران می نگریسته است: «یک فدراسیون خودمختار[بخوانید: فدراسیون فوتبال که سرسپرده و گوش به فرمان وزیر نیست] عامل دست بیگانگان شده است. من از بسیج و مجلس می‌خواهم که به ما کمک کنند.»(3)

به همین جهت ایشان با ترفند های گوناگون سعی در حذفِ به زعم خودش ایادی بیگانگان و کنترل فدراسیون فوتبال داشته، اما کم و بیش با مقاومت علی کفاشیان و همکارانش روبرو گردیده است. تا جایی که فشار های وارده بر علی کفاشیان به آن حد بوده که در محافل خبری اینگونه منعکس گردیده:« ... از طرفی علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال نیز برای کنار رفتن از صندلی ریاست فدراسیون فوتبال به شدت تحت فشار است و به طور ضمنی استعفایش از این مسؤولیت را اعلام کرده است و به نظر می رسد کنار رفتن وی با برکناری بهروان در اصل دلایل مشترکی دارد که در وضعیت فعلی بازگو کردن آن ها به صلاح فدراسیون نشینان نیست.»(4)  

تا اینجای کار پروژه های حذف و عزل که از سوی وزارت ورزش هدایت می گردید به شکست انجامید.

در ادامه این کارشکنی ها، به یک باره مهدی محمد نبی پس از سالها فعالیت پرقدرت، از دبیرکلی فدراسیون فوتبال استعفا می دهد! یافتن پرتقال فروش پشت پرده این استعفا کار چندان مشکلی نمی باشد به ویژه اینکه بلافاصله یکی از سوگلی های وزارت ورزش و جوانان یعنی دکتر علیرضا اسدی سرپرست وقت "فدراسیون پزشکی – ورزشی"، در بهمن ماه سال 93 به جای ایشان به عنوان دبیر کل فدراسیون فوتبال منصوب می گردد. به عبارت دیگر وزیر ورزش سرانجام یکی از مهره های سرسپرده خود را همچون "پوست تخت حسن صباح" در فدراسیون فوتبال جاگیر می نماید. علی کفاشیان در برابر این انتصاب تحمیلی تنها به این بسنده می نماید که بگوید «آن جابجایی و انتصاب را صرفا به خاطر حفظ آرامش در فدراسیون فوتبال پذیرفته است.»

دکتر علیرضا اسدی با این تصور که خود زمانی بازیگر تیم فوتبال راه آهن تهران بوده، با اشاره و رضایت وزیر ورزش که از مخالفین سرسخت حضور کارلوس کی روش در ایران می باشد، تصمیم می گیرد که از پیشینه فوتبالی خود برای مهار زدن به کارلوس کی روش سرمربی صاحب نام و بسیار مستقل تیم ملی فوتبال ایران سوء استفاده نماید. جلسه میان این دو تن به شدت آشفته شده و ترکش های آن دنیای خبری فوتبال ایران را تسخیر می نماید. اما از آنجا که کارلوس کی روش یک مربی معروف و شناخته شده در جهان فوتبال است و بر خلاف اکثریت مربیان داخلی و مربیانی خارجی ای امثال برانکو ایوانکویچ، در خود نیازی به چاپلوسی و سواری دادن به امثال علیرضا اسدی نمی بیند، با قدرت تمام در برابر دخالت و تند روی های گز نکرده او ایستادگی نموده و با انتشار دو بیانیه به شدت جناب دکتر اسدی را سنگ روی یخ می نماید.

در سوی دیگر قضیه فوتبال دوستان ایران نیز که به خوبی از این مزیت آگاه بودند که خط قرمزهای عالم سیاست در دنیای ورزش بیرنگ و خنثی است، آشکارا تمام قد به هواداری و حمایت از کی روش بر می خیزند. وزیر ورزش و جوانان که در تنگنا قرار گرفته بود نیز فتیله خروش شکست خورده دکتر اسدی را پایین می کشد و قضیه را جمع کرده و خواسته مردم را مصادره نموده و در کمال بی میلی رضایت به ابقای کارلوس کی روش داده و حتی مقادیری بودجه برای پرداخت حق الزحمه او در اختیار فدراسیون فوتبال قرار می دهد.(5)

تا آنکه مدد خواهی پیشتر یاد شدۀ وزیر ورزش از مجلس و بسیجیان برای قطع مثلاً ایادی بیگانه در فدراسیون فوتبال خود مختار نتیجه می دهد و به ناگاه همچون رعد و برقی که از یک آسمان صاف و بدون ابر حادث شده باشد، زمزمه هایی مبنی بر نارضایتی پاره ای از نمایندگان مجلس شورای اسلامی از عملکرد فدراسیون فوتبال ایران به هوا بلند می شود.

چندی بعد از سوی فراکسیون سرداران مجلس نشین به کمیسیون اصل نود مجلس فشار وارد می نمایند که طرح تحقیق و تفحص از فدراسیون فوتبال را در دستور کار خودش قرار بدهد.

در همین اوضاع و احوال آشفته، مجمع عمومی فدراسیون فوتبال در جلسه  23 دی ماه خود تصویب می نماید که انتخابات این فدراسیون در روز شنبه 11 اردیبهشت ماه سال 95 برگزار خواهد گردید.

ده روز بعد از آن، در تاریخ چهارم بهمن 1394 خبرگزاری مهر به طور اختصاصی گزارش پنجاه صفحه ای کمیسیون اصل نود را که نشان دهنده فساد گسترده در فدراسیون فوتبال ایران اسلامی است را منتشر می نماید. (شناسهٔ خبر: 3032395) در سوی دیگر فدراسیون فوتبال که در آن گزارش اتهامات بسیاری نسبت به عملکرد پاره ای از مسئولین آن به ویژه مدیریت علی کفاشیان وارد شده است، در پاسخگویی به اتهامات مذکور، گزارشی تقریبا به همان اندازه 50 صفحه تهیه نموده و منتظر دستور کفاشیان برای انتشار آن می ماند.

گزارش کمیسیون اصل 90 مجلس به همان صورتی که جرقه مانند تهیه شده بود، به همان شیوه هم مسکوت گذاشته می شود و در پی آن پاسخ فدراسیون فوتبال نیز منتشر نشده بایگانی می گردد.

لیکن آرام آرام زمزمه هایی به گوش می رسید که بسیاری از اعضای 20 نفره مجمع عمومی فدراسیون فوتبال که اکثر آنها رضایت چندانی از دخالتهای مخرب وزیر ورزش و جوانانِ در امور فدراسیون فوتبال نداشته و به خوبی از عدم علاقه او به فوتبال نیز آگاه بودند تصمیم می گیرند که در صورت کاندیدا شدن علی کفاشیان به او که میانه خوشی با دکتر گودرزی ندارد و چندان به او سواری نمی دهد، رای بدهند.

چندی بعد در میان تعجب تمامی اهالی فوتبال علی کفاشیان خود را برای انتخابات رئیس فدراسیون فوتبال کاندید نمی نماید. این موضوع به قدری غیر منتظره بوده است که سرانجام شخص علی کفاشیان به ناچار افشاگری می نماید که: « در جلسه ای که با نماینده های وزارت اطلاعات، سازمان بازرسی و البته مدیران ارشد وزارت ورزش در دفترش داشته از او خواسته شده است که در انتخابات شرکت نکند.»(6)

اینجاست که با توجه به حضور نماینده وزارت اطلاعات و سازمان بازرسی کشور در آن جلسه، گفته می شود که از گزارش تحقیق و تفحص کمیسیون اصل 90 مجلس مبنی بر وجود فساد گسترده در فدراسیون فوتبال به صورت اهرم فشاری بر علی کفاشیان استفاده ابزاری گردیده و به او فهمانده شده که در صورت کاندید شدن، آن گزارش برای پی گیری تحویل قوه قضائیه داده خواهد شد. اما علی کفاشیان به پشت گرمی پاسخ مستدل 50 صفحه ای فدراسیون فوتبال و به سخره گرفته شدن گزارش کمیسیون اصل 90 توسط بسیاری از شخصیت های ورزشی/فوتبالی تا حدودی در برابر خواسته وزارت ورزش مقاومت می نماید. به قول شاعر:

آقازاده ها دخل ولایت برند      /       کفاشیان را به جنایت برند!         (با پوزش از نظامی به خاطر دستکاری در شعرش)  

در آن آشفته بازار، به ناگاه مدیرکل حراست وزارت ورزش و جوانان، رضا حسنی خو که نام واقعی او سردار "رضا علیخانی" معروف به "حاج رضا" است و اواخر دهه ۶۰ خورشیدی در کردستان یکی از مهم‌ترین فرماندهان سپاه پاسداران در سرکوب کردهای غرب کشور بوده، درباره مرجع تایید صلاحیت نامزدهای ریاست فدراسیون فوتبال در گفت و گو با ایرنا، توضیح می دهد: «وزارت ورزش تایید صلاحیت تمام نامزدهای انتخابات فدراسیون های ورزشی برای کسب کرسی ریاست را برعهده دارد و فدراسیون فوتبال هم جدا از دیگر فدراسیون های نیست.» و این به معنی دخالت مستقیم دولت در امر انتخابات فدراسیون فوتبال است که در صورت گزارش داده شدن مراتب به کنفدراسیون فوتبال آسیا، بدون تردید تعلیق فدراسیون فوتبال ایران را در پی خواهد داشت.

اتمام حجت نهایی با علی کفاشیان این بار مستقیماً توسط رضا حسنی خو به او اطلاع داده می شود که علاوه بر محکومیت جزایی وی به استناد گزارش کمیسیون اصل 90 مجلس، اهلیت وی نیز به طور قطع و یقین توسط کمیته مربوطه تایید نخواهد شد.(7) با شلیک شدن این تیر خلاص به شقیقه کفاشیان، او ناچار می گردد که رسماً از شرکت در انتخابات فدراسیون فوتبال انصراف بدهد. لذا خیال وزارت ورزش از این بابت آسوده می گردد. هر چند کفاشیان بعداً در چند نوبت سعی در بتونه کاری و صافکاری علت اصلی عدم کاندیداتوری خودش نموده و اظهار داشته که برای نامزد نشدن در انتخابات فدراسیون فوتبال به هیچ وجه تحت فشار نبوده است. لاکن حتی خواجه حافظ شیرازی نیز از ماهیت و علت واقعی اینگونه تکذیب های پس از اقرار در جمهوری اسلامی واقف می باشد.

دگر مگو به میل خود ترک ریاست خواهم گفت      /       کـه   قـاضـی  از  پـس  اقـرار  نـشنود  انــکار

(با پوزش از استاد سخن سعدی به سبب دستکاری در شعرش)

و اما تا پایان مهلت ثبت نام، 22 اسفند 1394، در مجموع تنها شش نفر خود را برای تصدی کرسی ریاست فدراسیون فوتبال نامزد کرده اند. سردار مصطفی آجورلو که به ترتیب به عنوان مدیر عامل تیم‌های مقاومت شهید سپاسی شیراز، پاس تهران، استیل آذین، سازمان ورزش شهرداری تهران  و سپس مدیرکل تربیت بدنی کل سپاه پاسداران به ورزش مملکت اسلامی خدمت کرده است!؟ سردار عزیز محمدی (بازنشسته سپاه پاسداران عزیزالله محمدی، از جمله محافظان امام خمینی، نایب رئیسی فدراسیون فوتبال و ریاست سازمان لیگ )، سردار مهدی تاج (بازنشسته‌ی سپاه پاسداران، در حال حاضر رییس سازمان لیگ فو‌تبا‌ل ایران)،  منصور قنبرزاده(مدیرعامل باشگاه نفت و یکی از اعضای هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال)، علی ‌اکبر ابرقویی‌ نژاد (یکی از اعضای هیئت مدیره باشگاه ذوب آهن و از سال 90 تا 92 نیز عضو هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال)، علیرضا معظمی‌ نیا (تاجر وارد کننده روغن و مواد روغنی )، شهاب‌ الدین عزیزی‌ خادم (از فعالیت های ورزشی وی می توان به عضویت در تیم ملی فوتبال دانشجویان و تیم نیروی زمینی، عضو هیئت مدیره باشگاه پیکان و در حال حاضر نیز عضو هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال می باشد.)

 سه سردار جویای نام جهت تصدی کرسی ریاست فدراسیون فوتبال هستند که از میان آنها به ضِرس قاطع اهلیت سردارِ مُهر پیشانی یعنی مصطفی آجورلو مورد تأیید واقع خواهد گردید. آنگونه که جسته و گریخته شنیده می شود سردار مصطفی آجورلو، فرد مورد نظر وزارت ورزش و جوانان است برای تصدی کرسی ریاست فدراسیون فوتبال ایران اسلامی. پیشینه سردار آجورلو نشان از آن دارد که در هر تشکل ورزشی ای که او مدیریت آنرا بر عهده داشته، فضایی به شدت امنیتی و "انجمن اسلامی گونه" حکمفرما نموده است. در این مسیر ورزشکاران تابعه آن تشکل ها برخوردهایی نیز با وی داشته اند که از جمله آنها می توان به درگیری علی کریمی کاپیتان تیم استیل آذین با این سردار در زمان مدیر عاملی او در باشگاه مذکور اشاره نمود، آنهم بر سر نوشیدن اندکی آب توسط علی کریمی در تمرین برگزار شده در ماه رمضان! این درگیری موجب اخراج علی کریمی از باشگاه استیل آذین می گردد.

از آنجا که در جمهوری اسلامی ایران لیاقت کوچکترین اهمیتی در احراز پستهای کلیدی ندارد چرا که هم اکنون بسیاری از نالایق ترین مدیران تاریخ ایران همچنان سوار بر کشتی نظام هستند. لذا باید گفت که در نهایت از میان این کاندیداها آن کسی تکیه بر کرسی جنجالی ترین سمت ورزشی ایران اسلامی تکیه خواهد زد که به نحو چشم گیر تری بندگی و اطاعت خود را از مقام محترم وزیر ورزش به ثبوت برساند.

در خاتمه باید بار دیگر تأکید شود که معضل باقیمانده وزیر محترم ورزش، عدم اطاعت سر مربی تیم ملی، کارلوس کی روش از او است در چگونگی اداره اردوهای آماده سازی تیم ملی و گزینش بازیکنان برای عضویت در آن تیم. مخالفت دکتر گودرزی و پاره ای از مسئولین درون و بیرون فدراسیون فوتبال با کارلوس کی روش به گونه ای از پس پرده بیرون افتاده است که کی روش در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی پیروزمندانه با تیم عمان، شخصاً به صراحت این مطلب را علنی کرد: « ... در آخر نمی‌توانم چند نفر خاص را فراموش کنم و می‌‌خواهم این صعود را به آنها تقدیم کنم. این صعود [به مرحله نهایی رقابتهای راهیابی به جام جهانی 2018 روسیه] را به افرادی تقدیم می‌کنم که هیچ کاری و هیچ حمایتی از تیم ملی انجام ندادند.» به طوری که رسانه های ورزشی به وضوح چنین نوشتند: «کی روش در کنفرانس خود با جملاتی مستقیم وزیر ورزش را که بزرگترین مخالف او به شمار می رود مورد نوازش قرار داد.»(8)

اگر چه وزیر ورزش این بار دست پیش را گرفته و پس از پایان بازی با عمان برای تبرئه خودش از دخالت در اخراج احتمالی کی روش (گریز عواقب ذکر شده در پانوشت شماره 5) در جمع خبرنگاران تاکید نموده: « کی روش قرارداد چهارساله دارد و باید بماند و کارش را انجام دهد. البته درباره استعفای او فدراسیون فوتبال است که تصمیم نهایی را می گیرد.»

آهای مردم! کی بود؟ کی بود؟ من نبودم! تقصیر فدراسیون فوتبال بود!

م. کامبوزیا

پانوشت ها:

1- جهان نیوز - دوشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۴

2- برای اطلاعات بیشتر در این مورد به مقاله «نگاهی به فوتبال ایران در ۳۵ سال گذشته (۸) هجوم سرمایه داران نوکیسه به بازار فوتبال» نوشته "ایرج مصداقی" مراجعه شود.

3- دی‌ماه سال ۹۲ بود که وزیر ورزش در همایش بسیجیان.

4- حدید نیوز- 18 دی 1391 کد مطلب: 13839

5- به وزیر محترم ورزش حالی کرده اند که اگر بدون رضایت مردم کی روش را از سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران عزل نماید، هواداران فوتبال یا پشت به مسابقات تیم ملی می نمایند و یا اگر هم که به ورزشگاه بیایند می توانند بر علیه او و سرمربی جدید، شعار بدهند. هیچکس هم جلودارشان نخواهد بود. و این تبدیل به یک رسوایی بزرگ خواهد شد.

6- ورزش سه - کد خبر: 1310893/9.

7- ایران ورزشی - کد خبر: 68749  تاریخ: 1394/12/11.

8- ورزش سه - کد خبر: 1313618/2  - 1395/01/11  

منبع:پژواک ایران