تجاوزگری امپریالیسم و ضرورت انقلاب!
نادر ثانی
تنها چند ساعتی به پایان سال ۲۰۰۸ میلادی و آغاز سالی دیگر باقی مانده است. چهار روز است که ارتش ضدخلقی و صهیونیستی اسرائیل با حملات وحشیانه خود به "غزه" و توده‌های محروم، مبارز و مقاوم فلسطین جنایات وحشیانه و سبعانه خود را به نمایش گذاشته و خشم و نفرت تمامی توده‌های زحمتکش و تحت‌ستم و فرد‌فرد انسانهای آزاده و نیروهای مترقی و انقلابی جهان را بر علیه دولت اسرائیل و اربابان امپریالیست آن برانگیخته است. حمام خونی که در روزهای اخیر در "غزه" از کشتار بیرحمانه زنان و مردان و کودکان فلسطینی به راه افتاده است از سویی افشاگر چهره کثیف امپریالیستها و سگهای زنجیری آنان بوده و از سویی دیگر برانگیزنده خشم انقلابی نیروهای مترقی و انقلابی جهان می‌باشد. رویدادهای روزهای اخیر به خوبی نشاندهنده آن هستند که برای پایان دادن به سلطه غیرانسانی امپریالیسم و سگهای زنجیری آن باید بیش از پیش کوشید، باید از گذشته آموخت و آموخته‌ها را در راه رشد و تکامل مبارزه به کار برد. باید از شکست‌ها و از پیروزی‌ها انبانی از تجربه پرداخته و در راه شکست‌های کمتر و پیروزی‌های بیشتر به کار گرفت. درست در لحظه‌ای که به توده‌های بی‌دفاعی می‌اندیشیم که در زیر بمباران جلادان قرار دارند باید در این اندیشه باشیم که می‌توان و باید پیروز شد! باید در هنگام غلیان خشم‌مان بر علیه دشمن به یاد گامهای پیروزمندانه‌ای باشیم که توده ها تاکنون بر عليه دشمنان خود بر داشته و و با اعمال قهر خود جوامع بشری را به پيش برده اند. همبستگی بین‌المللی اشتراک در غم‌ها و شادی‌ها، در نومیدی‌ها و امیدها و در شکست‌ها و پیروزی‌ها می‌باشد.
یکی از تجربیات مثبت مبارزاتی در دهه‌های اخیر انقلاب کوبا می‌باشد. همزمان با فرارسیدن روز اول ژانویه، به استقبال پنجاه سالگی فرار "باتیستا" از هاوانا و کوبا و پیروزی انقلابیون این کشور می‌رویم. ۵۰ سال از پیروزی انقلابی بر علیه ديکتاتوری و وابستگی در قلب دریای کارائیب، در نزدیکی ایالات متحده آمریکا (در ۱۵۰ کیلومتری جنوب فلوریدا) می‌گذرد. در تمامی این ۵۰ سال ایالات متحده آمریکا، سرمایه‌داران و سیستم سرمایه‌داری جهانی تلاش کرده‌اند تا با استفاده از تمامی امکانات مردم کوبا و اندیشه‌های انقلابی در این کشور را به زانو درآورده و در هم بشکنند. در ۵۰ سال اخیر ایالات متحده آمریکا بایکوت و تحریم اقتصادی شدیدی را بر علیه کوبا، انقلاب و مردم این کشور به اجرا درآورده است؛ نه تنها در را بر مراودات اقتصادی بر این کشور بسته است، که صریحاً اعلام کرده است که قاطعانه و فعالانه مراودات اقتصادی خود را با کشورها، شرکتها، کارخانه‌ها و موسساتی که با این کشور از در تجارت درآیند قطع خواهد نمود. آری، کشوری که در اینجا و آنجا در مورد تجارت آزاد داد سخن می‌دهد، در مورد کوبا به شیوه‌ای کاملاً متفاوت سخن گفته و رفتار می‌کند! این بایکوت و تحریم اقتصادی آنچنان شدید، غیرانسانی و در تضاد با معاهدات بین‌المللی بوده که مجمع عمومی سازمان ملل، این "شیر بی یال و کوپال جهانی" بارها آنرا محکوم کرده و از ایالات متحده آمریکا خواسته که به آن پایان دهد! آخرین باری که چنین قطعنامه‌ای به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید ۲۹ اکتبر ۲۰۰۸ بود. این بار ۱۹۰ کشور در رای‌گیری نسبت به قطعنامه پیشنهادی کوبا دایر بر محکوم کردن تحریم ایالات متحده آمریکا بر علیه کوبا شرکت کرده بودند. ۱۸۵ کشور به نفع قطعنامه و سه کشور (ایالات متحده آمریکا، اسرائیل و جزایر پالائو) بر علیه آن رای داده و دو کشور (جزایر مارشال و میکرونسین) رای ممتنع دادند! جالب اینجاست که این هفدهمین باری بود که قطعنامه‌ای با چنین مضمونی به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل می‌رسید!
در ۵۰ سال اخیر ایالات متحده آمریکا بارها از امکانات سیاسی، نظامی، جاسوسی، تبلیغاتی و اقتصادی خود و هم‌پیمانانش بهره برده تا پایه‌های حکومت کوبا را در هم بشکند. در ۵۰ سال اخیر بارها نقشه ترور شخصیتهای بارز انقلاب کوبا طرح‌ریزی شده و به اجرا درآمده‌اند و تمامی این کوششها از آنرو که ایالات متحده آمریکا، سرمایه‌داران و سیستم سرمایه‌داری جهانی نمی‌خواسته‌اند و نمی‌خواهند که انقلاب کوبا و اندیشه‌های انقلابی در آنجا پیروز شده و منبع رشد اندیشه‌های انقلابی در دیگر گوشه‌های جهان گردد به اجرا درآمده است. در خلال این ۵۰ سال گامهایی کوچک و بزرگ در راه برقراری جامعه‌ای برتر، جامعه‌ای که سدی در مقابل بهره‌کشی انسان از انسان شده و به شهروندان خود این امکان را می‌دهد تا بدون واسطه در رشد جامعه سهیم بوده و به شکلی برابر از امکانات آن استفاده نمایند، برداشته شده است. بدیهی است که انقلاب کوبا و انقلابیون این دیار در خلال ۵۰ سال اخیر عاری از اشتباهات و خطاهای کوچک و بزرگ نبوده‌اند. در این ۵۰ سال تصمیماتی اتخاذ شده‌اند که به هیچ عنوان نمی‌توان آنها را گامهایی مثبت در راه برقراری جامعه‌ای سوسیالیستی و منطبق با وظایف انترناسیونالیستی این کشور ارزیابی کرد اما شاید بتوان آنها و دلایل اتخاذ آنان را، به ویژه با توجه به شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی این کشور، درک نمود. آنچه در این میان نوری در تاریکی است پایداری انقلاب کوبا و پیشرفتهای آن در بسیاری از جنبه‌های اجتماعی است، پیشرفتهایی که حتی دشمن ناچار به اعتراف به آنان می‌باشد.
به موجب آمار رسمی سازمان سی‌آی‌ای (۱) میزان مرگ نوزادان در کوبا کمتر از ۶ در ۱۰۰۰ نفر، میزان بیسوادی ۲،۰ درصد و میزان بیکاری پایین‌تر از ۲ درصد بوده و بدینگونه در تمامی این زمینه‌ها وضع اجتماعی در این کشور "فقیر" بهتر از وضع موجود در بخش عمده کشورهای جهان از جمله ایالات متحده آمریکا می‌باشد! امروز کوبا با وجود تمامی دشواریهای تحمیلی دارای یکی از بهترین سیستمهای بهداشتی و درمانی جهان است و نه تنها توانسته است شهروندان خود را از بهترین خدمات بهداشتی و درمانی به طور رایگان بهره‌مند کند که حتی این خدمات را به شکل رایگان به اشکال گوناگون در خدمت جهانیان (به ویژه محرومان آمریکای لاتین و ایالات متحده آمریکا (!!!) درآورد! کوبا دارای یکی از بهترین سیستمهای آموزشی دنیاست. مدارس این کشور از بسیاری از امکانات آموزشی بهره‌مند بوده و میزان متوسط تعداد شاگردان در مدارس کوبا از پایین‌ترین میزان متوسط تعداد شاگردان در مدارس کشورهای جهان است و شهروندان کوبایی می‌توانند از تمامی این خدمات به رایگان استفاده نمایند! به راستی "فقر" به چه معناست؟ آیا واژه‌ای نیست که باید برای عدم امکان دسترسی فرد به از جمله غذا، امکانات آموزشی، فرهنگی، بهداشتی و درمانی به کار رود؟ در اینصورت توده‌های بسیاری از کشورهای "غنی" جهان امروز "قفیرتر" از توده‌های کوبای "فقیر" می‌باشند!
روز پایانی سال ۲۰۰۸ است و تا چند ساعت دیگر خواهیم توانست پرونده سالی دیگر را نیز ببندیم. در گیر و دار بحرانی مالی که جهان سرمایه‌داری را تکان داده است هستیم. کارخانه‌ها بسته می‌شوند، بیکاری در حال افزایش است و همزمان با بالا رفتن بی‌رویه بهای بسیاری از کالاها روبرو هستیم. در گوشه و کنار دنیا حکومتها در حال تعرض به حقوق سیاسی و اجتماعی شهروندان خود می‌باشند. بحران مالی جاری بیش از هر چیز نشانگر ماهیت نظام سرمايه داری مسلط بر کشورهای گوناگون است: دولتها تمامی توان خود را به کار می‌برند تا از سقوط بانک‌ها و موسسات مالی جلوگیری کنند، در حالیکه کمتر رژیمی در اندیشه جستن چاره‌ای برای کارگرانی است که بیکار شده و از بسیاری از امکانات و حقوق خود محروم می‌شوند. مبارزات توده‌های محروم در گوشه و کنار جهان در جریان هستند.
همزمان سگهای زنجیری امپریالیسم در اینجا و آنجا تحت عناوین گوناگون مشغول یورش به توده‌های تحت ستم هستند، یورش اسرائیل به "غزه" یکی از این حملات است. در چنین شرایطی بر تمام نیروهای آزادیخواه و انقلابی‌ست که با هرآن چه در توان دارند یورش سگهای زنجیری امپریالیسم به توده‌های تحت ستم را در هر کجا که صورت بگیرد محکوم کرده و از مبارزات و مقاومت عادلانه توده‌های ستمدیده و در راس آنان مبارزات طبقه کارگر دفاع کنند. بدون شک تداوم مقاومت و پایداری خلق‌ها دیر یا زود پوزه دشمنان قسم‌خورده آنان یعنی امپریالیسم و سگهای زنجیریرا بر خاک خواهد مالید. پیروزی از آن توده‌هاست و درست در این راستاست که باید از مبارزات توده‌های کوبا و مبارزات و کوششهای به حق آنان دفاع نمائیم.
نادر ثانی؛
چهارشنبه ۳۱ دسامبر ۲۰۰۸؛ ۱۱ دی‌ماه ۱۳۸۷
(۱):
https://www.cia.gov/library/
منبع:پژواک ایران