ریاکاری سیاسی خامنه ای
حشمت اله طبرزدی

شاید آن روز که خامنه ای با زمینه سازی برای روی کار آوردن دولت جدید، سیاست «نرمش قهرمانانه» در مذاکرات هسته ای را طراحی میکرد هرگز تصوری از چالش بزرگ کنونی را نداشت. البته در آن روز به ظاهر بخت با او یار بود و پرزیدنت حسین باراک اوباما با پیگیری« سیاست تغییر» که عملا بهار عربی را در پی داشت و کشورهای تونس، مصر، لیبی، بحرین، عراق و سوریه را در نوردید، تصمیم داشت از راه دیپلماسی معطوف به چشم پوشی، پرونده ی هسته ای رژیم اسلامی حاکم بر ایران را نیز ببندد، به همین دلیل پشت پرده چند نامه محرمانه برای خامنه ای نوشت و تا حدودی اعتماد او برای رویکرد جدید را جلب کرد. جلسه ی آشتی کنان بین روحانی و اوباما بر قرار شد و به ویژه دولت روحانی سیاست« بستنی با کدخدا» را با ولع شروع کرد، اما در اولین گام توافق ژنو عملا این ماموران دیپلماتیک جمهوری اسلامی بودند که تسلیم نامه ی ژنو را امضا کردند، برای این که روحانی وعده داده بود ۶ماهه پرونده هسته ای را ببندد.

تسلیم نامه ی ژنو به مثابه ی دامی بود که طراحان نرمش قهرمانانه را گیر انداخت و پس از آن نه امکان ترک میز مذاکره و نه امکان خروج از چارچوب تعیین شده را داشتند. درست در آستانه ی مذاکرات لوزان، نتانیاهو نخست وزیر اسراییل از ترس این که مبادا اوباما برای حفظ پرستیژ خود در برابر جمهوری اسلامی کوتاه بیاید به بسیج نمایندگان در سنا و کنگره اقدام کرد و این در حالی بود که جمهوریخواهان به تازگی اکثر این دو مجلس را از آن خود کرده بودند. حاصل مناسبات جدید توافق لوزان اين بود که ماموران خامنه ای امتیازات حداکثری داده و وعده نسیه می گرفتند، به تعبیر خودشان اسب زین کرده را دادند و طناب پوسیده دریافت کردند.
ظریف که می دانست اگر مذاکرات در لوزان شکست بخورد چه سونامی عظیم اقتصادی-سیاسی علیه کلیت رژیم بر خواهد خاست، همه ی افتخارات رژیم را یک جا بر باد داد تا جایی که برخی محافل از فریفتن خامنه ای توسط ظریف و تیم همراه سخن به میان آوردند، برای این که با این توافق، رژیم اسلامی برای همیشه زیر کنترل و نظارت قدرت های جهانی قرار گرفت و عملا کدخدایی آمریکا بر جهان را پذیرفتند. برخی نیز بر این باور هستند او با اجازه ی خامنه ای چنین کرد، زیرا چاره ای نداشتند. اما فاجعه هسته ای برای رژیم سرکوبگر و فریبکار حاکم بر ایران به این جا ختم نمی شود، برای این که در گام بعدی کنگره و مجلس سنا قاطعانه و با اکثریت مطلق آرا پا به میدان گذاشتند و قانونی را تصویب و امضای اوباما را پای آن گذاشتند که تتمه ی امید های خامنه ای-روحانی را نقش بر آب کردند. در چنین شرایطی جناح ولایت فقیه که همواره با جنجال قلدری و استفاده از همه امکانات حکومتی حرف خود در برابر اکثریت مخالف را به کرسی نشانده به میدان آمد و با آگاهی از این باخت و ذلت تاریخی رژیم و نه مردم ایران، فریاد (واسلاما واخرتا) سر می دهد و از تیم هسته ای می خواهد که تن به این ذلت تاریخی ندهد.
جالب این است، شخص خامنه ای که بعید است بدون اجازه ی او ماموران هسته ای چنین تسلیم نامه هایی را امضا کنند، به دلیل این که در بن بست مطلق تاریخی قرار گرفته، دست به ریاکاری سیاسی زده و موضع دوگانه اتخاذ کرده است. او اگر به واقع ناراضی بود می توانست از تیم مذاکره کننده بخواهد زیر بار این ذلت تاریخی برای رژیم نرود، اما به خوبی می داند بحران های اقتصادی ـ اجتماعی ناشی از برنامه های ماجراجویانه هسته ای به قدری عمیق است که به هیچ وجه تحمل پیامد های ناشی از شکست مذاکرات را ندارد، به همین دلیل مجبور است با اتخاذ مواضع دوگانه از یک سو میز مذاکره را حفظ نماید و از سوی دیگر نتیجه تسلیم و ذلت را بر گردن دولت بیاندازد و خود را تبرئه کند. شکست لوزان به اندازه ای سنگین بود که خامنه ای به مدت یک هفته بسیار «حساس» از هرگونه اظهار نظر ناتوان ماند. اگرچه اختلافات جناح دلواپسان با جناح اعتدال در این زمینه بسیار جدی است، اما جناح دلواپسان با وجود آگاهی از موضع دوگانه رهبر خود سعی میکنند هرچه فریاد دارند بر سر اعتدالی ها بکشند. آن ها به خوبی از درماندگی رهبر خود و بلکه کلیت رژیم آگاه هستند، اما تلاش دارند با هیاهو مانع بروز بیش از حد این ضعف در بین هواداران خود شوند. چه کسی است که نداند در ایران، قدرت مطلقه حاکم است؟ حال اگر آمریکایی ها زیر فشار اکثریت مطلق در سنا وکنگره، توافق لوزان با تفسیر آمریکایی را به امضای ماموران جمهوری اسلامی برسانند، شکست نهایی بر خامنه ای و جناح طرفدار او وارد خواهد آمد که البته آن ها سعی خواهند کرد پیامد های این شکست را بر جناح مقابل تحمیل و احتمالا حوادثی چون سرکوب ها و تسویه های سال ۸۸ را به وجود آورند.


ضمن این که مردم ایران نیزخیزش به حق برای تحقق مطالبات خود را عملی کرده و از دیگر سو مساله حقوق بشر، برنامه موشکی و تجاوزات منطقه ای رژیم، از سوی غربی ها برای تسویه حساب نهایی با رژیم اسلامی روی میز قرار خواهد گرفت و در نتیجه توافق نهایی شکست ذلت بار جناح دلواپسان و رهبرشان را در پی خواهد داشت، وبی دلیل نیست که آن ها چنین سراسیمه به میدان آمده اند. چنین چالش ها و رویارویی ها در آستانه شکست قطعی بشار اسد در سوریه، برای رژیم گران خواهد شد. اما اگر به هر دلیل خبر شکست مذاکرات یا عدم تمدید اعلام شود دولت روحانی باید همه امور را تحویل دلواپسان جنگ طلب و ماجراجو بدهد و بار دیگر رو در رویی جهانی علیه رژیم تشدید و به شرایط احمدی نژاد بر خواهد گشت. آستانه تحمل مردم نیز پایان یافته و در چنین وضعیتی خامنه ای به راحتی نمی تواند از خود سلب مسئولیت کند و افراد دیگری را قربانی شکست های دیپلماتیک خود نماید. از این رو است که بن بست هسته ای کنونی گریبان رژیم را گرفته و در هر حالت اعم از توافق يا عدم توافق انگار نمی خواهد اجازه دهد حکومت قرون وسطایی از این معرکه جان سالم به در ببرد .گویا این حکم تاریخ است که باطل به دست خود فرو بپاشد.

 

منبع:پژواک ایران


حشمت اله طبرزدی

فهرست مطالب حشمت اله طبرزدی در سایت پژواک ایران 

*نامه 30 تن به ترامپ و هجوم به آنها   [2017 Jan] 
*نامه‌ی طبرزدی خطاب به فدریکا موگرینی   [2016 Apr] 
*نمایندگان خدا شرمتان باد!؟  [2015 Dec] 
*سکوت کن یا برو زندان!  [2015 Nov] 
*نقش اراذل و اوباش در سپاه پاسداران   [2015 Oct] 
*اولین بازجوی من   [2015 Sep] 
*ریاکاری سیاسی خامنه ای  [2015 Jun] 
*نتیجه مذاکرات: شکست قطعی خامنه ای  [2015 Apr] 
*قاسم سلیمانی تروریست یا قهرمان   [2015 Mar] 
*لکوموتیو تغییرات دموکراتیک به حرکت درآمد  [2015 Mar] 
*امنیتی های ضد امنیت شرم کنید!  [2014 Dec] 
*نامه‌ی حشمت‌الله طبرزدی در خصوص بازداشت فرزندش، علی طبرزدی  [2014 Dec] 
*نامه سرگشاده حشمت‌الله طبرزدی به احمد شهید  [2014 Oct] 
*متن شکایت حشمت الله طبرزدی از خامنه ای  [2014 Mar] 
*با تسلیم هسته ای؛ رژیم اسلامی ضعیف تر می شود  [2013 Nov] 
*نامه حشمت اله طبرزدی به احمد شهید گزارشگر ویژه ملل متحد  [2013 Sep] 
*بی پرده و صریح با خودم و شما  [2013 Sep] 
*نمیشه برای این ها کاری کرد؟   [2013 Aug] 
*نامه ای از حشمت الله طبرزدی به سکولاريسم نو   [2013 Feb] 
*شرح هفده سال آزار و شکنجه   [2012 May] 
*انقلابی دیگر  [2009 Dec] 
*پاره شدن عکس خمینی و تداوم جنبش سبز دموکراسی خواهی  [2009 Dec] 
*در آستانه ی محرم: درسی که باید از جنبش 16 آذر اموخت-  [2009 Dec] 
*آیا علی کهریزک داشت؟  [2009 Sep] 
*خطاب به احمد خاتمی  [2009 Aug] 
*می نویسم حتا اگر کشته شوم. خونم از خون ندا ها رنگین تر نیست  [2009 Jul]