سرانجام در کشور گشاده نظر سوئد نیز پرسشواره ی پناهنده گان و مهاجران به یک مسأله ی اساسی و مهم ترین بحث روز دگرش یافت و دولت تازه بر سرکار آمده را با یک بحران جدی رو به رو ساخت. تنها سه ماه پس از واپسین انتخابات سراسری در کشور سوئد، نخست وزیر سوسیال دمکرات آن کشور خود را ناچار دید مردم را دوباره به پای صندوق های رای فرا خواند و انتخاباتی زودهنگام را اعلام کند. انتخابات آینده در تاریخ 22 مارس 2015 برابر با دووم فروردین 1394 خورشیدی برگزار خواهد شد. از سال 1958 این نخستین باری است که در سوئد دولتی ناچار می گردد انتخابات زود هنگام اعلام کند. سوسیال دمکرات های سوئد در سپتامبر گذشته قدرت را در آن کشور به دست گرفتند و توانستند به همراهی ی حزب سبزهای آن کشور یک دولت اقلیت تشکیل دهند.

 

آن دو حزب به روی هم تنها 138 تا از 349 تا کرسی های مجلس نماینده گان آن کشور را دست دارند. در کشورهای اسکاندیناوی به پا کردن دولت های اقلیت دارای پیشینه است و رای آوری ی بودجه ی دولت های اقلیت نیز که با یک رشته چانه زنی ها همراه است یک سنت به شمار می آید. ولی آنچه آقای لاف ون، نخست وزیر سوئد، را ناچار به پذیرش چنین گزینه ای کرد رای نیاوردن پیش نویس بودجه ی آن کشور برای سال آینده بود. اختلاف نیروهای راست سوئد با بودجه ی دولت چپ گرا بر سر میزان هزینه ی پذیرش پناه جویان و مهاجران است. گرفتاری بزرگ دولت سوئد قدرت افزایش یابنده ی سوومین حزب بزرگ آن کشور، حزب دمکرات های سوئد است، حزبی که در سال 1988 بنیان گذاری شد و توانست برای نخستین بار در سال 2010 با بیست تا نماینده وارد مجلس نماینده گان شود. در آن زمان چنان ورودی پر قدرت و با آن شمار نماینده گان شوک بزرگی را به فضای سیاسی ی سوئد وارد کرد. افزایش شمار نماینده گان دمکرات های سوئد در انتخابات سپتامبر گدشته به 49 تن، شوک بزرگ دیگری بر کهنه کاران سیاست و رسانه های سوئد بود. باهمآد (حزب) دمکرات های سوئد از همان آغاز کار پرسشواره های اتحادیه ی اروپا و مهاجرت به سوئد را بر فراز برنامه های خود نهاد. همین سیاست امروزه محور کامیابی های چشم گیر برای آن حزب گشته و حزب دمکرات های سوئد اکنون توانسته شمار هموندانش را به بیش از دوازده هزار تن افزایش دهد.

حزب دمکرات های سوئد بخش بزرگی از کامیابی های چند ساله گذشته ی خود را وامدار یک سیاستمدار سی و پنج ساله است که رهبری آن باهمآد را در دست دارد. آقای جیمی اُکسون، رهبر دمکرات های سوئد آموزش دیده ی رشته ی دانش سیاسی (علوم سیاسی) است و پیش از ورودش به مجلس در سال 2010 یک شرکت شخصی ی طراحی ی تارنما را به همراهی ی شریکش گرداننده گی می کرد. اینک با رهبری او دمکرات های سوئد توانسته اند در زمانی کوتاه نبض سیاست در آن کشور را در دست گرفته و از چنان توانی برخودار شوند که عقربه های جریان سیاست را در آن کشور به چپ یا راست بچرخانند.

 

برای چندین دهه همه ی حزب های سنتی سوئد، از راست گرفته تا چپ، سیاست کم و بیش میانه روانه ای را پیرامون پرسشواره ی مهاجرت دنبال کرده اند. ولی اکنون حزب دمکرات های سوئد قائده های بازی را در پهنه ی سیاست آن کشور به هم زده و می زند.

 

دمکرات های سوئد گفته اند هر دولتی، چه چپ و چه راست، بر سر کار آید باید کاهش شدید و دلخواه آن حزب در زمینه ی هزینه های مهاجرت و پناهنده پذیری را بپذیرد و گرنه دمکرات های سوئد به بودجه پیشنهادی رای نخواهند داد. اگر نخست وزیر سوسیال دمکرات می خواست همچنان به صندلی ی قدرت در آن کشور بچسبد، می بایست دل دمکرات های سوئد را با پدیرش سیاستی سخت گیرانه در برابر پدیده ی مهاجرت به آن کشور به دست می آورد. ولی در روز سه شنبه دووم دسامبر، پس از آن که روشن شد دمکرات های سوئد به بودجه سال آینده ی دولت رای نه خواهند داد، آقای لاف ون کوشید در یک نشست یازده ساعته با نیروهای راست گرا آنان را به سازش فراخواند. آن نشست سودی در بر نداشت. اینک نخست وزیر سوئد با اعلام انتخابات زودرس دست به یک قمار بزرگ زده است. او امیدوار است جنجالی که در آن انتخابات بر سر بودجه و پرسشواره ی مهاجران به پا می شود به حذف حزب های کوچک دست راستی از مجلس یاری رساند و در کنار آن ضربه ی سختی به دمکرات های سوئد وارد آورد.

 

اکنون آقای لاف ون می تواند به میان مردم برود و به آنان بگوید که آماده ی گذشت و همکاری با نیروهای راست بوده است ولی حزب هاب راستگرا درهای گفت و گو و سازش را بسته و سیاستی پیشه کرده اند که منافع ملی را قربانی ی قدرت آنان می کند. راستگرایان هم می توانند شکست نخست وزیر در توجیه بودجه ی سال آینده را پیراهن عثمان کرده و به مردم سوئد بگویند این آدم ناتوان است و شایستگی ی نخست وزیری ی سوئد را ندارد. ولی بی گمان نخست وزیر سوئد روی سه نکته ی حاشیه ای هم حساب باز کرده است. نکته ی یکم که در روزنامه های سوئد به آن نام به آن پرداخته نمی شود، بیماری ی افسرده گی ی آقای جیمی اُکسون است. وی به شَوَند (دلیل) همین بیماری از ماه سپتامبر گذشته تا کنون در مرخصی ی بیماری و زیر نظر روانپزشک به سر می برد.

دیگر آنکه رسانه های سوئد در روزهای پایانی ی سپتامبر گذشته گزارش دادند آقای اُکسون قمار باز است و تنها در زمانی کوتاه مبلغی برابر با هفتاد هزار دلار را در شرط بندی ها و قمار بازی های آنلاین باخته است. این مسأله می تواند به کاهش محبوبیت آقای اُکسون و بی اعتمادی سوئدی ها به وی انجامد. سوومین نکته ای که نخست وزیر سوئد روی آن حساب باز کرده شمار رای های لغزان دمکرات های سوئد است، رای کسانی که به گونه ای سنتی از حزب های میانه رو راست پشتیبانی می کرده اند ولی در انتخابات گذشته بهتر دیدند از راه رای دادن به دمکرات های سوئد سدای (صدا) اعتراضشان را به گوش سیاستمداران آن کشور برسانند. به هر رو انتخابات سرنوشت ساز سال آینده ی سوئد بی گمان همه ی نگاه ها را در سراسر اروپا به سوی خود و به سوی حزب دمکرات های سوئد خواهد کشانید. آیا حزب دمکرات های سوئد باز هم خواهد توانست شوکی تازه و بزرگتر بیافریند؟ و آیا آن حزب خواهند توانست انتخابات آینده را به یک همه پرسی بر سر پرسشواره ی مهاجرت دگرش دهد؟ اگر دمکرات های سوئد در انتخابات آینده پیروز شوند، سدای دُهل پیروزی ی آن ها در نخستین گام در فضای سیاسی ی فرانسه، ایتالیا، یونان، مجارستان و انگلستان خواهد پیچید.