بعد از پایان مذاکرات اخیر اتمی‌ در ژنو روزنامه کیهان شریعتمداری طی‌ مطلبی گروه ۱+۵ را به فرد نزول خواری تشبیه کرده که علیرغم گرفتن اصل و فرع پولش همچنان مدعی است و به نا حق پول بیشتری طلب می‌کند.

متأسفانه کیهان طبق روال همیشگی‌ در نقل هر قصه‌ای نیمه دوم آن را گفته و اشک مخاطب را در میاورد ولی‌ از بیان نیمه اول می‌‌پرهیزد .

حال ببینیم نیمه اول قصه چیست؟ کیهان فراموش می‌کند که بگوید آن موقع که بدهکار عزیز با پول‌های نزولی ریخت و پاش میکرد و تند و تند چک سفید امضا می‌کشید و در جواب دلسوزان میگفت اینها ورق پاره است فکر اینجای کار را کرده بود ؟

بله در زمانی‌ که سر مست از تثبیت اوضاع داخلی‌ به مدد روی کار آمدن خاتمی و دست بالای ایران در منطقه به واسطهٔ وضعیت عراق و افغانستان با زدن به زیر میز مذاکرات سعد آباد، باید به فکر این روز‌ها میبودند .

افرادی دلسوز در آن زمان می‌گفتند نگذارید پرونده ایران از شورای حکام آژانس انرژی اتمی‌ به شورای امنیت سازمان ملل برود ولی‌ گوش شنوایی نبود . وقتی‌ قطعنامه‌ها یکی‌ یکی‌ تصویب میشد و کارشناسان پر حوصله‌‌ و دقیق ۱+۵ روز‌ها و ساعات متوالی‌ برای اضافه کردن یک واو یا یا به هر جمله بحث و تبادل نظر میکردند فردی در داخل مدعی میشد که اینها کاغذ پاره است و آنقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه دانتان پاره شود .

او تصور کرده بود امور دنیا مثل امور داخل کشور دیمی و باری به هر جهت است و فکر میکرد چون در داخل برای هر فضاحتی در اداره امور کسی‌ مسول نیست و باز خواست نمی‌شود و با پول نفت و به شکل حسین قلیخانی و قاجاری چرخ کشور لنگ لنگان میچرخد دنیا هم این گونه است.

وقتی‌ در یکی‌ از آن قطعنامه‌ها بحث موشک‌های بالستیک ایران هم با امضا چین و روسیه در پای آن گنجانده شد حال مدعیان کاغذ پاره بیایند و کار را درست کنند .

و حال نزول خوار محترم چک در دست با حکم جلب و مامور کلانتری پشت درب ایستاده و آقای بدهکار نه راه پس دارد و نه راه پیش ، گرسنگی به اهل خانه فشار آورده و کفگیر ته دیگ خورده است، پس اگر آقای نزول خوار خواهان لباس تن‌ آقای بدهکار هم باشد چارهٔ ای‌ جز لخت شدن نیست و تمام.

منبع:پژواک ایران