نشستی در شنبه ۷ و یکشنبه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۲ برابر با ۲۷و ۲۸ آپریل ۲۰۱۳ در پاریس برای تشکیل یک نهاد سیاسی با هدف تشکیل شورای ملی با حضور افراد و گروها برگزار گردید .هدف از این نشست ،انتخاب شورای عالی و و اعضای دفتر سیاسی برای ادامه این حرکت بود و درادامه تغییراتی در منشور پیشنهادی ارایه شد که در پایان با رای گیری  منشور و  اساسنامه به تصویب رسیدوهمچنین ﺗﻌﺪاد ٣۵ ﻧﻔﺮ اﻋﻀﺎی ﺷﻮرای ﻋﺎﻟﯽ، ٩ ﻧﻔﺮاﻋﻀﺎی دﻓﺘﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﺨﻨﮕﻮی ﺷﻮرای ﻣﻠﯽﻣﻌﯿﻦ ﺷﺪند.انچه که در این نشست مورد بررسی قرار گرفت و با تاکید سخنگوی شورا، شاهزاده رضا پهلوی ادامه داشت ،همه خواستار سرنگوني نظام سياسي حاكم بر ايران و تعيين نوع حكومت آينده در انتخاباتي آزادشدند.در این نشست که از من به عنوان مهمان دعوت شده بود نکاتی در این نشست مورد بررسی قرار گرفت که در ادامه به انها اشاره خواهم نمود.اولین نکته این بود که هدف از این نشست چیست و در ادامه این مبارزه طبق چه مکانیزمی به پیش خواهد رفت و اساسا چه مانفیست و راهکاری در خصوص ایجاد یک شورای ملی برای برقراری گذار از این حکومت را در بر خواهد گرفت.اما ان چیزی که برای من و دیگران مهم بود همه افراد و سخنگوی این شورا در این نشست با عقاید مختلف از طیف های سیاسی خواستار رفتن این حکومت توتالیتر بودند .نکته مهم دیگر این بود که شاهزاده رضا پهلوی این بار عملا وارد عرصه مبارزاتی شده است و با قبول مسولیت می خواهد نقشی را ایفا نماید. به قول ایشان تنها راه، اتحاد همه افراد و گروهای سکولار و دموکرات و انحلال طلب و براندازمی باشد تا بتوان از طریق نافرمانی مدنی و اعتصابات و  تحریم انتخابات پیش رو در ایران حکومت را با توجه به مشکلات عدیده که برای مردم بوجود اورده و همچنین با توجه به اختلافات درون حکومتی و ریزش ،بتوان این حکومت  را به زانو دراورد و با هزینه کمتر از این حکومت به غایت ضد ملی و ضد ایرانی گذشت. حکومتی که در این سی چهار سال هویت ایرانیان را نادیده گرفته و مردم بزرگ ایران را به اسارت گرفته است.تحلیل من این است که می توان با حداقل اشتراکات و هدف مشخص ،همه نیروها از چپ تا راست ، اقوام  ،مشروطه خواهان و جمهوری خواهان را با یک دید مثبت و رویکردی دموکراسی خواهانه و تحمل نقطه نظرات همدیگر در زیر یک چتر به عنوان شورای ملی گرد هم اورد و یک پیام را به مردم ایران نوید دهند که ان هم ازادی و دموکراسی و حقوق شهروندی و عزت برای مردم است.مردمی که گرفتار هزاران مشکل در این شرایط هستند و این حکومت لیاقت مردم ایران را ندارد و مشروعیت خود را از دست داده است.نکته دوم بحران های درون ایران است که همه مردم ایران را گرفتار نموده است .ایا می توان خوشبین بود که در اینده نشست های دیگری برای رفع اختلافات در درون اپوزیسیون ایجاد شود و به یک اجماع بیشتر رسید ?ایا نباید اولویت اول ما نجات مردم ایران از دست این حکومت باشد .ایا نباید نوع حکومت و سیستم مدیریت اینده را به مردم ایران در یک رفراندوم گذاشت و به انها واگذار نمود و به جهانیان نشان دهیم که می خواهیم با بلوغ سیاسی خود ،ایران را ازاد نماییم.ایا امروز به حقوق اولیه مردم توهین نمی شود?ایا گریه های مادر ستار بهشتی باعث ندامت شما از این همه چوب لای چرخ کردن برای یک اتحاد فراگیر نمی شود ?در کدامین دولت ،در این حکومت مردم رنگ و بوی ازادی و پیشرفت را لمس نموده اند!الیت جامعه و کنشگران سیاسی از همه طیف های سیاسی باید از خودشان بپرسند در دنیای امروزایران با این همه پشتوانه فرهنگی و ملی در کجا و چه رتبه ایی در سطح جهان ایستاده است ! هرروز در ایران ۳۸۱ زوج از یکدیگر طلاق می‏‌گیرند ایا این فاجعه نیست?به نقل از خبرگزاری تابناک (گزارش بانک مرکزی ایران) در سال ۱۳۸۹، ۲۲٫۵ درصد از خانواده‌های ایران بدون فرد شاغل، ۵۵٫۴ درصد دارای ۱ فرد شاغل، ۲٫۱۷ درصد دو فرد شاغل و ۴٫۹ درصد دارای ۲ و بیشتر فرد شاغل بوده‌اند. در عین حال در سال ۱۳۹۰، ۸۰۰٬۰۰۰ فرصت شغلی از دست رفته که معادل ۱۸ میلیارد دلار تولید بوده‌است.ایا این جای نگرانی ندارد.امار معتادین در ایران به مرز شش میلیون نفر رسیده است ایا این امار تکان دهنده نیست?گزارشگران بدون مرز بارها اعلام کرده اند ايران به بزرگترين زندان برای خبرنگاران در جهان مبدل شده است ،ایا این وقاحت حکومت را نشان نمی دهد. به گفته دکتر جعفر بوالهری- رئیس انستیتو روان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سالانه ٦٠ هزار نفر در ایران دست به خودکشی می‌زنند.ایا از خود میپرسیم که دلیل این همه خودکشی در ایران چیست? به گزارش بهار نیوز موثق ترین آمار تصادفات رانندگی در کشور از کشته شدن ۱۴۰ هزار و ۹۳۳ شهروند طی ۷ سال گذشته (از ابتدای ۷۷ تا انتهای ۸۳ ) حکایت دارد و این در حالی است که وقوع این حوادث بیش از ۱۲ میلیون مصدوم و ۵۰۰ هزار معلول مادام العمر بر جای گذارده است .سالانه بیش از بیست هزار نفر بدلیل نبود جاده های استاندارد و فرهنگ رانندگی در جاده های ایران کشته می شوند.امروز حکومت جمهوری اسلامی به چه چیزی می خواهد افتخار کند? به سرکوبها و زندانی کردن افراد دگراندیش و تاثیر گذاریا به مصیبت های وارده به مردم ایران!حتی فرار سرمایه ها و مغزها از ایران در این سالها افزایش پیدا کرده است .فرار از دست حاکمانی که با وقاحت با مردم خود برخورد می کنندو حامی تروریسم بیت المللی هستند.صحبت از این مطلب این است که ما تا کی و چه زمانی می خواهیم برای یک اتحاد ،ان هم برای نجات مردم ایران و برقراری یک حکومت سکولار و دموکرات و بی تبعیض پیش شرط بگذاریم و تافته جدا بافته باشیم!اگر امروز می گوییم حکومت اسلامی دموکرات نیست و حقوق مردم ایران را پایمال می نماید ایا ما هم، باید همین اختناق فرهنگی را ادامه دهیم?ایا امروز مشکل نوع حکومت اینده است یا نجات مردم ایران !نکته سوم این است که حرکتی اغاز شده، و همه ما از ان اطلاع داریم  قطعا با کاستی هایی مواجه است .اما همه ما با حضور و اتحاد و همدلی می توانیم این  حرکت را با هم  برای بهبودی اینده ایران به پیش ببریم .میتوان با روش درست همدیگر را نقد نماییم و راهکار ارائه دهیم.در این نشست من با شاهزاده رضا پهلوی گفتگوو تبادل نظر داشتم .ایشان هم گفتند که این حرکت نمی خواهد بدون حضور همه گروها و سازمان ها و اقوام خودش را الترناتیو معرفی نماید .مقرر شد افرادی از طرف این شورا برای رایزنی و دیالوگ با دیگر گروها اغاز شود و کمیته ها و کارگروهایی ایجاد شود که بتوانند این حرکت را به پیروزی برسانند.از حضور جوانان گرفته تا کسانی که سی و چهار سال است با این حکومت مبارزه می نمایند.انچه که از جلسه ایی که با رضا پهلوی و دیگر کنشگران سیاسی از طیف های مختلف در این نشست داشتم، سکولاریسم و دموکراسی خواهی براساس اعلامیه جهانی حقوق بشر و انحلال و براندازی این حکومت از راه های مسالمت امیز و نافرمانی مدنی بود .به اعتقاد من در این شرایط حساس هیچ راهی جز گفتگو و تبادل نظر بین گروها و سازمان ها و افراد باقی نخواهد گذاشت .امروز اول خودمان را برای نجات ایران از دست این حکومت اماده نماییم و بعد نوع حکومت را به رای مردم بگذاریم .امروز اولویت باید حاکمیت مردم باشد .این مباحثی بود  که در این نشست بارها گفته شدکه انتخابات و یا همان انتصابات پیش رو  باید تحریم شود  .باور کنید این حکومت مرده است و نیاز به اراده سیاسی تک تک ماست.

 

محمد زمانی روزنامه نگار و کنشگر سیاسی