PEZHVAKEIRAN.COM

ایران به کدام سمت می رود تجزیه یا تمامیت ارضی
محمد زمانی

آیاامروز مشکل ما 28 مرداد و یا مناظره اقای مشیری با شاهزاده رضا پهلوی و یا مشکل مشروطه خواهان با جمهوری خواهان است یا نجات ایران از این همه تهدید و ویرانی در اینده?هر کدام از شما در اینده مسوول هستید و براستی میخواهید در ویرانه اینده ایران چه گلی به سر هم بزنید?شرایط امروز ایران را درک کنید و امروز به داد وفریاد این مردم ستمدیده بشتابید?

****

اشاره:این روزها اخبارهایی در رسانه ها منتشر می شود که نمی توان به سادگی از ان گذشت.بحران های منطقه و همچنین جنگ داخلی در سوریه و جنگ قدرت بین ایران و عربستان و ترکیه برای نفوذ بیشتر در منطقه و تهدید به حمله نظامی به ایران از سوی اسرائیل و امریکاو همچنین صدای طبل تجزیه و بحرانهای داخلی در ایران شرایط را پیش از گذشته در سایه ایی از ابهام فرو برده است.

به راستی ایران به کدام سمت و سو می رود و نقش اپوزیسیون در شرایط پر خطیرامروز چیست?عدم یک مدیریت درست در ایران و سیاست های جنگ طلبانه سران جمهوری اسلامی و تهدید اسرائیل به جنگ و بحران هسته ایی و به نتیجه نرسیدن حل این بحران از طریق دیپلماسی این خطر بیشتر از هر زمانی احساس میشود.به گزارش بی بی سی

اووادیا یوسف، خاخام برجسته و رهبر معنوی حزب شاس، از احزاب تندرو و افراطی اسرائیل، از یهودیان خواست که برای نابودی ایران دست به دعا بردارند.

این خاخام محافظه‌کار از پیروان خود خواست که در سال نو یهودی برای نابودی دشمنان اسرائیل، به ویژه ایران و حزب‌الله لبنان

گفت: باید نفرین‌های خود را "متوجه ایران و شرورانی کنیم که اسرائیل را تهدید می‌کنند. خدا آنان را ذلیل کند و بکشدشان

هفته گذشته مقامات ارشد نظامی کابینه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر دست راستی اسرائیل، نزد خاخام یوسف رفته بودند تا او را برای حمایت از حمله نظامی به ایران مجاب کنند.

تنش لفظی میان ایران و اسرائیل در هفته‌های اخیر به شدت بالا گرفته است و عده‌ای از مقامات اسرائیلی به طور جدی در پی ترتیب دادن حمله علیه ایران هستنددر ادامه به چند پرده اشاره مینمایم.

پرده اول:به گزارش رادیو فرداجوزف ليبرمن، سناتور ارشد آمريکايی، روز يکشنبه در گفت وگويی اختصاصی با راديو فردا (۱) ، در پراگ، پایتخت جمهوری چک گفت اعضای دو حزب [جمهوریخواه و دمکرات] و مردم آمریکا خواستار صلح با ايران هستند ولی اگر ايران تغييری در روند برنامه هسته ای خود ندهد، احتمال عمليات نظامی آمريکا بالاست.

سناتور لیبرمن همچنین افزود از سیاست کنونی دولت آمریکا در قبال برنامه هسته ای ایران پشتیبانی می کند

ويکتوريا نولند، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، روز چهارشنبه، اول شهریور ماه در مورد سیاست کشورش در مورد برنامه هسته ای تهران گفته بود: «ما بر ترکيبی از راه‌کارهای سياسی و فشارهای اقتصادی متمرکز شده‌ايم تا ايران را وادار کنيم بر سر ميز مذاکره جدی باشد.»

اين سناتور مستقل از ايالت کانتکتيکات افزود: ميل و علاقه آمريکا برای صلح در برخی موارد، در طول تاريخ، به اشتباه، ضعف اين کشور تلقی شده است.

جوزف لیبرمن در گفت وگو با رادیو فردا در مورد احتمال حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران گفت: «اگر تمام گزینه ها، از جمله ديپلماسی، تحريم ها و غیره برای تغيير رويه ايران در توسعه توانايی هسته ایش با شکست مواجه شود، غرب بايد آماده مقابله با ايران باشد. بی فايده است اگر منتظر بمانيم تا ايران به سلاح هسته ای دست يابد.»

این سناتور ارشد آمریکایی گفت: «اگر ایران به برنامه هسته ای خود ادامه دهد، ما در مقابل دو انتخاب قرار می گیریم: یا یک ایران هسته ای که موجب بی ثباتی منطقه می شود، یا مقابله با ایران

آقای ليبرمن گفت که آمريکا این توانایی را دارد که تاسیسات هسته ای ايران را نابود کند و يا برنامه هسته ای اين کشور را چند سال به تعويق بياندازد.

غرب و اسرائیل، ایران را متهم می کنند که قصد ساخت بمب اتمی را دارد ولی ایران همواره این اتهامات را رد کرده و برنامه هسته ای خود را صلح آمیز می خواند.

شورای امنیت سازمان ملل تاکنون طی چهار قطعنامه تحریمی از ایران خواسته فعالیت های مرتبط با غنی سازی اورانیوم را به حال تعلیق درآورده و صحت صلح آمیز بودن فعالیت های اتمی خود را به آژانس بین المللی انرژی اتمی ثابت کند.

جوزف لیبرمن در مورد تحریم های شدید اقتصادی علیه تهران گفت «تحريم های اقتصادی برای فشار به دولت ايران و اجتناب از حمله نظامی به اين کشور به اجرا گذاشته شده ولی تاکنون تحريم ها تاثيری بر رويه ايران برای توسعه برنامه هسته ای اين کشور نداشته است.میتوان از این مباحث این نتیجه را گرفت که غیر ازاین دو گزینه یا راه حل دیپلماسی و یا یک حمله تمام عیار گزینه دیگری موجود ندارد.و متاسفانه خودسری حکومت توتالیتر ولایت فقیه و نبود یک اپوزیسیون قوی که بتواند با این حکومت توازن قدرت در داخل و خارج ایجاد کند و حکومت را به عقب وا دارد همه تاثیر گذار است.هر چند هم که برخی ازاین اپوزیسیون با پراکندگی ونبود یک مانفیست و هدف و برنامه و منافع شخصی و حزبی هم میتواند در این رویدادها منافع ملی را به خطر بیندازد? ایا در این شرایط سرنوشت ساز باید بی مسوولیت و فقط نظاره گر این حوادث تلخ بود?چرا اصولا نمیتوانید در یک اتحاد فراحزبی با طرح راهکاری برای نجات امروز ایران ارائه دهید?

اما افسوس و صد افسوس

پرده دوم:در این شرایط حساس تحریک به تجزیه ایران برای اعمال فشار به این حکومت نسخه دیگری است که پیچیده شده و اگر جلوی ان گرفته نشود سرنوشت صربستان و کوزوو در انتظار همه ماست. نماینده کنگرهٔ آمریکا از ایالت کالیفرنیا، دانا روربکر، طبق نامه‌ای از وزیر امور خارجه، هیلاری کلینتون، درخواست جدایی آذربایجان از ایران را کرده است ،خواهشمندم این پتیشن را امضا کنید و با دوستان خود به اشتراک بگذارید

http://www.ipetitions.com/petition/for-a-unified-persian-coalition/

ببینید که چه راحت در مورد ایران تصمیم می گیرندو برخی از ما سرگرم یک جنگ سرد بین خودمان و فرصت سوزی از طرف همه احزاب و سازمان ها هستیم؟بحران منطقه و و این همه تهدید ما را به کدام ناکجا باد میبرد?کی و چه زمانی اپوزیسیون باید دست از این پراکندگی بردارد مگر همه شما از ازادی و دموکراسی و سکولاریسم حرف نمی زنید پس چرا عمل نمی کنید و امروز از مسوولیت خود شانه خالی میکنید?میخواهید در ابادی و ازادی ایران نقش داشته باشید یا در ویرانی?چرا خودکامگی خود را با اتحاد برای نجات ایران مبدل نمیکنید?

زمان به سرعت میگذارد و شما ................چه بگویم واقعا????

پرده سوم :این روزها با توجه به این همه تهدیدات مفاهم نامه حزب دموکرات کردستان و کومله به امضا رسید که در این شرایط چه پیامی می تواند داشته باشد که حتما باعث نگرانی هایی در سطح سیاسیون پدید اورده است.

توافقنامه مشترک حزب دمکرات کردستان ایران و حزب کومله کردستان ایران، که روز چهارشنبه 22 آگوست منتشر شد، انعکاس وسیعی را در رسانه ها به ویژه رسانه های کردی در پی داشت. این توافقنامه شامل 9 مورد به عنوان "اصول کلی" که مورد توافق دو طرف می باشد، و 5 مورد به عنوان "وظایف پیش از تغییرات سیاسی و سرنگونی رژیم" است. بدین ترتیب این توافقنامه به جز موارد اعتقادی دو حزب، شامل موارد اجرایی پنجگانه نیز می شود.

از چند زاویه می توان توافقنامه مذکور را تحلیل نمود.اسو صالح اشاره ایی به این توافق نامه دارد که تحلیل ان را در پایین مقاله خواهم گذاشت..نکاتی در این توافقنامه درج شده که در هیچ کجای ان به تمامت ارضی و یکپارچگی ایران اشاره نشده و از ملت کرد یاد شده است اقای صالح ادامه میدهد

که این توافقنامه ضمن اشاره به تغییرات گوناگون جهانی و تحولات اخیر خاورمیانه، آمده است که "بیش از همیشه زمینه جهت طرح خواسته های ملی مردم کرد و تاکید بیشتر بر حقوق خویش در سطح جهانی را مهیا ساخته است". امضا کنندگان این توافقنامه معتقدند که "دیر یا زود دیکتاتوری جمهوری اسلامی ایران" نیز سرنگون خواهد شد.باید گفت که در میان کشورهایی که کردها در آنها زندگی می کنند، هم اینک وضعیت کردهای ایران بدترین است. کردها در عراق از سال 1992 حکومت خودمختار خود را دارند و از سال 2003 نیز بخشی از قدرت مرکزی در بغداد را سهیم هستند. یکی از احزاب پارلمانی در ترکیه، متعلق به کردهاست و باتوجه به اصلاحات چند سال اخیر، وضعیت کردهای ترکیه نسبت به گذشته، اندکی بهتر شده است. خبرهای پراکنده ی منتشر شده از کردستان سوریه نیز حاکی از آن است که ضمن اینکه مناطقی از این بخش از کردستان به دست کردها افتاده است، آنها اقداماتی را برای اولین بار شاهد هستند از جمله آموزش کودکان به زبان کردی.این در حالیست که هیچیک از موارد فوق شامل کردهای ایران نمی شود.حزب دمکرات و کومله با این توافقنامه، از یک سو سقوط رژیم جمهوری اسلامی ایران را نزدیک می بینند و از سوی دیگر در حال سازماندهی فردای این سقوط هستند.

نظر و پروژه حزب دمکرات و کومله به عنوان دو حزب با تجربه و اصلی در عرصه سیاسی کردستان ایران، در آینده سیاسی ایران باید مورد توجه قرار گیرد، در غیر اینصورت "آشفتگی"ای که همگان با ترس از آن نام می برند، در انتظار ایران آینده خواهد بود. اگرچه مفاهیم سکولاریسم و دموکراسی برای بخش وسیعی از اپوزیسیون ایران پذیرفته شده و چه بسا دو امر بدیهی برای ایران آینده تلقی می شوند، اما هنوز در میان نیروهای اپزیسیون اجماعی بر سر ابعاد و چگونگی آنها وجود ندراد. این درحالیست که "فدرالیسم" بحث براگیزترین مفهوم می باشد که هنوز در این زمینه توافقی حاصل نشده است این در حالیست که در نشست های چند سال اخیر اپوزیسیون ایران بارها مطرح شده است.این توافقنامه برای دو طرف (موافق و مخالف فدرالیسم) دو پیام واضح دارد.

این مفهوم تاکنون از سوی مطرح کنندگان آن (حزب دمکرات، کومله و کنگره ملیت های ایران فدرال) به صورت واضح تعریف نشده است. عدم تعریف کامل این مفهوم (به معنی ارائه پروژه) شبهاتی را در پی داشته است؛ از جمله از سوی برخی که در ظاهر آن را می پذیرند، همان ساختار "استانی" است، و از سوی برخی دیگر که آن را نمی پذیرند همان "تجزبه طلبی" تلقی می شود.بدین ترتیب اشاره به فدرالیسم در دو بند از این توافقنامه، بار سنگین تری بر دوش دو حزب می گذارد و آن "تعریف" این مهم می باشد. جناح های مختلف اپوزیسیون ایران نیز لازم است با توجه به اعتقاد آنها به مفهوم "دمکراسی" و نیز برای آینده ایران، به خواسته این دو حزب که همانا منعکس کننده خواسته کنگره ملیت های ایران فدرال می باشد، احترام بگذارند.

طبق بخشی از بند نخست این توافقنامه " دو طرف بر این باورند که نظام سیاسی آینده ایران لازم است سیستمی سکولار، دمکراتیک و فدرال باشد. از همین رو، ضروریست که هر دو طرف در نشست‏های خود با اپوزیسیون ایرانی خارج از کشور بر این نکات اصرار ورزند." همچنین بر اساس بند هشتم "حزب دمکرات و کومله، فدرالیسم ملی- جغرافیایی را به عنوان شعار اصلی و برنامه‏ی سیاسی خود برای حل مسئله‏ی ستم ملی در کردستان برگزیده و خود را پرچمدار این شعار دانسته و برای تثبیت و تحقق آن به اشتراک مساعی می‏‏پردازند."این مساله از این منظر قابل اهمیت است که دو طرف نظر واقعی خود را درباره آینده ایران به صراحت بیان کرده اند. بدین معنی که به عقیده این دو حزب، سیستم آینده ایران حداقل باید دارای شرایط سکولاربودن، دمکرات بودن و فدرال بودن باشد.مورد دیگر در این بند، اصرار بر این سه مورد در نشست ها با اپوزیسیون ایرانی خارج از کشور می باشد. نظر و پروژه حزب دمکرات و کومله به عنوان دو حزب با تجربه و اصلی در عرصه سیاسی کردستان ایران، در آینده سیاسی ایران باید مورد توجه قرار گیرد، در غیر اینصورت "آشفتگی"ای که همگان با ترس از آن نام می برند، در انتظار ایران آینده خواهد بود. اگرچه مفاهیم سکولاریسم و دموکراسی برای بخش وسیعی از اپوزیسیون ایران پذیرفته شده و چه بسا دو امر بدیهی برای ایران آینده تلقی می شوند، اما هنوز در میان نیروهای اپزیسیون اجماعی بر سر ابعاد و چگونگی آنها وجود ندراد.

این درحالیست که "فدرالیسم" بحث براگیزترین مفهوم می باشد که هنوز در این زمینه توافقی حاصل نشده است این در حالیست که در نشست های چند سال اخیر اپوزیسیون ایران بارها مطرح شده است.این توافقنامه برای دو طرف (موافق و مخالف فدرالیسم) دو پیام واضح دارد. این مفهوم تاکنون از سوی مطرح کنندگان آن (حزب دمکرات، کومله و کنگره ملیت های ایران فدرال) به صورت واضح تعریف نشده است. عدم تعریف کامل این مفهوم (به معنی ارائه پروژه) شبهاتی را در پی داشته است؛ از جمله از سوی برخی که در ظاهر آن را می پذیرند، همان ساختار "استانی" است، و از سوی برخی دیگر که آن را نمی پذیرند همان "تجزبه طلبی" تلقی می شود.بدین ترتیب اشاره به فدرالیسم در دو بند از این توافقنامه، بار سنگین تری بر دوش دو حزب می گذارد و آن "تعریف" این مهم می باشد.

جناح های مختلف اپوزیسیون ایران نیز لازم است با توجه به اعتقاد آنها به مفهوم "دمکراسی" و نیز برای آینده ایران، به خواسته این دو حزب که همانا منعکس کننده خواسته کنگره ملیت های ایران فدرال می باشد، احترام بگذارند.

در این توافقنامه برخی اصول اعتقادی مطرح شده اند که نشان از توجه این دو جریان به موضوعات اجتماعی و سیاسی کردستان و ایران است. از جمله تاکید بر: جدایی دین از سیاست، برابری زن و مرد، احترام به عقاید، انتخابات آزاد، آزادی بیان، محیط زیست، آزادی تاسیس سازمان های مدنی و صنفی، عدالت اجتماعی و آزادی دین و مذهب. تاکید بر این اصول که در واقع دغدغه های مشترک مردم سراسر ایران می باشند، پاسخی به انتقاداتی است که احزاب ملیت های ایران (کرد، بلوچ، عرب، ترک و ...) را تنها در چارچوب "اصل ناسیونالیسم" خلاصه می کنند.

یکی از بندهای این توافقنامه "دو طرف پایبندی خود را به حل مشکلات و مسائل سیاسی فیمابین از طریق دیالوگ و به شیوه‏ی سیاسی، آرام و به دور از هر گونه خشونت‏ طلبی اعلام می‏نمایند." این بند یکی از مواردی می باشد که ما را به دو گذشته ی تلخ می برد. یکی درگیری دو طرف در سالهای اول انقلاب، و دیگری درگیری اتحادیه میهنی کردستان و پارت دمکرات کردستان، از احزاب عمده کردستان عراق. این دو حزب پس از قیام سال 1991 و بدست گرفتن اداره حکومت در شمال عراق، مدتی با یکدیگر جنگیدند.کومله و حزب دمکرات کردستان ایران با گنجاندن این بند در توافقنامه خود، تاکید می کنند که حتی در صورت وجود اختلاف در آینده، هیچگاه دیگر به اسلحه پناه نبرده و راه دیالوگ در پیش می گیرند.به اعتقاد من خیلی از گروه ها با برخی از بندهای این توافق نامه مثل سکولاریسم ..حقوق بشر..انحلال جمهوری اسلامی...برابری حقوق زن با مرد موافق هستند.اما نام نبردن از تمامیت ارضی ایران و با اشاره به ملت کرد و فدرالسیم ملی و جغرافیایی این شک را در ذهنیت خیلی از افراد به وجود اورده که شاید به طرف یک کردستان بزرگ و تجزیه میروند .و با اشاره به حق تعیین سرنوشت این اهرم را در دست دارند که پس ما میتوانیم جدا شویم.

نتیجه:با توجه به مباحث فوق و برخی هماهنگی ها از جمله مصاحبه اقای مهتدی با العربیه و اظهارات ایشان که در صورت حمله نظامی به ایران ما در کنار حکومت نیستیم میتواند چراغ سبزی به قدرت های جهانی باشد برای طرح بزرگ خاورمیانه.به هر روی راهکار اساسی اینست که در شرایط حساس امروز ایران همه گروها وسازمانها باید در ابعاد کارشناسی و رسانه ایی به این موضوعات اهمیت دهند و برای برون رفت از شرایط امروز ایران طرح و راهکار ارائه دهند و سریع وارد فاز گفتگو و تبادل نظر برای یک راه حل مشترک از احزاب سراسری و منطقه ایی از چپ گرفته تا راست ...جمهوری خواه و مشروطه خواه و احزاب منطقه ایی مثل حزب دموکرات کردستان و کومله و حزب مردم بلوچستان و احزاب اذربایجانی و خوزستان و اهوازشوند به امید ایرانی ازاد و اباد در کنار هم .

محمد زمانی روزنامه نگار و فعال سیاسی

http://parsdailynews.com/104046.htm

لینک زیر:درخواست تجزیه آذربایجان از کلینتون بوسیله نماینده کنگره آمریکا

http://parsdailynews.com/104330.htm

لینک زیر:اعتراض به جسارت نماینده کنگره آمریکا علیه تمامیت ارضی ایران

http://parsdailynews.com/104331.htm

منبع:پژواک ایران