"انگلیس ها می خوان جاکشی کنن، بچه های بیچاره ی ما چه تقصیری دارن؟"

                                                                                                                         ایرج پزشکزاد

بنا به گفته ی ایرج پزشکزاد؛ این ها سخنانی است که دکترحسن پزشکزاد پدر ایرج پزشکزاد در مصاحبه ی خود درباره ی عروسی محمدرضا پهلوی با شاهزاده فوزیه فوأد مصری گفته است. گویا ایرج پزشکزاد هنگام بازگو کردن این سخنان پدرش هنوز نفهمیده بود که پدرش چرا این ازدواج را، "جاکشی" نامیده است. محمد رضا فرزند و جانشین دیکتاتور ایران، رضا شاه بود. رضا شصت تیری، با کمک یک جاسوس انگلیسی به نام اردشیر ریپورتر و ژنرال آیرونساید فرمانده نیروهای انگلیس در ایران در سوم اسفند ۱۲۹۹ خورشیدی کودتا کرده و همه ی آزادی های سیاسی و اجتماعی را زیر پا گذاشته بود. فوزیه خواهر ملک فاروق پادشاه دست نشانده انگلیس ها در مصر بود. این عروس و داماد و خانواده های آنان، همه در بند و اسیر انگلیس ها بودند. این عروسی بیشتر جنبه سیاسی داشت و به خاطر آن انجام گرفته بود که کار جاسوس های انگلیسی را برای کنترل کردن دو دربار دست نشانده ی ایران و مصر، آسان تر کند.

می بینیم که نه شاه ایران، نه شاهزاده ایرانی، نه شاه مصر و نه شاهزاده ی مصری مورد تأیید و پسند دکتر حسن پزشکزاد نبود. افزون بر این ناخشنودی سیاسی، فرزند خردسال او را گماشتگان حکومت دیکتاتوری ایران، بدون اجازه ی پدر و مادرش برای  پیشواز عروس و داماد به خیابان برده و رها کرده بودند. پدر این دانش آموز خردسال حق داشت برافروخته و خشمگین شود. اما ایرج پزشکزاد، این کسی که به گفته برخی مانند سیروس علی نژاد (روزنامه نگار کهنه کار ایرانی) و شبکه ی سخن پراکنی انگلیسی بی بی سی، او  را طنزنویس بزرگ معاصر ایران می نامند، هرگز نتوانست بفهمد که چرا پدرش از روی آگاهی سیاسی این ازدواج را "جاکشی" نامیده است. برای همین هم در مصاحبه اش با قیافه ای حق به جانب خشم پدرش را به سُخره می گیرد.

برابر لغت نامه ها، جاکشی یعنی فراهم کردن بساط همخوابگی یک زن و مرد با چشمداشت سود و درآمد از این راه. از نگاه دکتر حسن پزشکزاد پدر ایرج پزشکزاد، پاانداز و واسطه این همخوابگی با شاهزاده ی مصری، انگلیس ها بودند و تاریخ هم این را گواه است. ایرج پزشکزاد با انتقاد بر باور درست کسانی که علت عقب ماندگی کشور ما را دخالت بیگانگان می دانند، می گوید: «هر اتفاقی در ایران می افتاد، می گفتند، کار انگلیس هاست، و در آن خانواده ی به اصطلاح پر جمعیت ما، بحث جز این نبود.» ایرج پزشکزاد گویا از قحطی بزرگی که انگلیس ها در زمان جنگ در ایران درست کردند چیزی نمی داند، یا از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ بی خبر است و یا با چشم خود کودتای ۲۸ مرداد و زندانی کردن نخست وزیر قانونی ایران دکتر مصدق را ندیده است. گویا او به قدرت رسیدن رهبر فدائیان اسلام خمینی "ایکبیری" را فراموش کرده است!

برنامه تلویزیونی ارزشمند دایی جان ناپلئون به کارگردانی استاد بزرگی مانند ناصر تقوایی و بازیگری هنرمندان بلندآوازه ای چون نصرت الله کریمی، غلامحسین نقشینه، پرویز فنی زاده، پرویز صیاد و هنرمندان دیگر ساخته شده است. این برنامه به گواه تماشاچیان فراوانش و به داوری کارشناسان سینما و تلویزیون از کارهای بی مانندی است که گسترش جهانی نیز یافته است. همان اندازه که این نمایشنامه تلویزیونی در میان بینندگان جا باز کرده و پذیرفته شده است به همان اندازه هم از دیدگاه سیاسی به سود انگلیس های استعمارگر بوده است. گواه این گفته آن است که در ایران هر کس هر جا نام انگلیس را به زبان بیاورد، دیگران او را مسخره و تخطئه می کنند و او ناچار می شود دهان خود را ببندد، این خود نوعی سانسور گسترده و همگانی به شمار می رود.  این همان است که سیاوش کسرایی گفت: «... تا به دست ما شکست ما براندیشند».

آقای ایرج پزشکزاد! شما نمی توانید دامن خود را از آلودگی پاک کنید. تاریخ پنج سده ی(۵۰۰ سال) گذشته ایران روز به روز و دم به دم سرشار از ستمگری و تاراج کشور ما ایران بوده است. زنده یاد محمود محمود که نام نخستین او محمود پهلوی بود، تاریخ روابط ایران و انگلیس در قرن نوزدهم را در هشت جلد نوشته است. او دخالت های انگلیس را در کشور ما و نقش این کشور استعمارگر در جدا کردن بخش های بزرگی از ایران را با دقت دانشمندانه و اسناد و شواهد تاریخی نشان داده است. رضا شصت تیری نام خانوادگی پهلوی را  از محمود پهلوی، به زور دزدید. او، حتا نام خانوادگی درست و اصیلی هم نداشت. اسماعیل رائین با صدها گواه و سند دخالت انگلیس ها در دوران قاجار را در کتاب " حقوق بگیران انگلیس در ایران"  نشان داده است. کتاب دیگر اسماعیل رائین با نام؛ "اسرار خانه سِدان" بر اساس سندهای به دست آمده از خانه یک جاسوس انگلیسی به نام ریچارد سِدُان دخالت انگلیس ها را در همه ی کارهای کشور ما آشکار کرده است. اسماعیل رائین با انتشار  کتاب فراماسونری در ایران نقش مرموز بسیاری از جاسوسان و سیاست بازان ایرانی انگلوفیل( دوستداران انگلیس یا نوکران انگلیس) در دوران پهلوی را آشکار ساخت. اسماعیل رائین در آغاز حکومت خمینی در انتشارات امیر کبیر به گونه ای ناگهانی و مشکوک کشته شد. گویا او در کار انتشار لیست آخوندهای فراماسیون انگلیسی بود که او را کشتند و آن لیست هم ناپدید شد. 

آقای ایرج پزشکزاد شما خوب می دانید که بدبینی و انزجار مردمان آگاه کشور ما، از انگلیس ها و استعمارگران یک بیماری روانی نیست، مانند ویروس کوید ۱۹ یک واقعیت تاریخی است که ما، نه امروز بلکه از قرن شانزدهم میلادی گرفتار آن هستیم. اخوان المسلمین نام شبکه ی گسترده اسلامگرایان انگلیسی در کشورهای عربی است.  بنیانگذار بنیانگذار این فرقه حسن البَنّا مصری؛ جاسوس انگلیس ها بود. فداییان اسلام که یکی از شعبه های اخوان المسلمین است، در سال های جنگ جهانی دوم در ایران پایه گذاری شد. خمینی و  پیشوای او سید ابوالقاسم کاشانی و  پیروان آن ها مانند نواب صفوی، خلیل طهماسبی، عبدخدایی، برادران امامی آدم کشانی که احمدکسروی و منشی او محمد تقی حدادپور، عبدالحسین هژیر و علی رزم آرا نخست وزیران ایران، را کشتند و دکتر حسین فاطمی را ترور کردند، از فداییان  اسلام بودند. این فرقه ضد ایرانی و آدمکش بودند و هستند، گواه این سخن؛ ترورهایی است که فداییان اسلام انجام داده و می دهند. نگاه کنید به  ۴۲ سال رفتار حکومت اسلامی با مردمان میهن ما و کشتاری که در ایران و در منطقه انجام داده اند. خامنه ای نیز خود را از دنباله روهای نواب صفوی می داند. او در مصاحبه ای که در سایت خودش چاپ شده است درباره ی نواب صفوی می گوید: «ایشان تحت تأثیر اِخوان‌المسلمین بود یعنی حسن البَنّا روی ایشان اثر گذاشته بود و ایشان به نوبه‌ی خودش روی دیگران اثر گذاشته بود.» فداییان اسلام در کشتارهای فراوانی در ایران دست داشته اند و از سال ۱۳۵۷ تاکنون نیز میلیون ها ایرانی  را به بهانه های گوناگون کشته اند. من گمان نمی کنم ایرج پزشکزاد از واقعیات تاریخی معاصر ایران بی خبر باشد.

آقای ایرج پزشکزاد! شما حقوق خوانده ای، نویسنده هستی و در یک خانواده ی اشرافی و با فرهنگ بزرگ شده ای، نتیجه ی نوشته ی شما در کتاب دایی جان ناپلئون، همچنین گفتار و نوشتار شما آسیب بزرگی به ملت به راستی ستمدیده ی ایران زده است. شما با نوشتن کتاب دایی جان ناپلئون دانسته یا ندانسته به کشور استعمارگر انگلیس نیکی بزرگی انجام داده ای. ندانسته؛ شاید  از آن رو که شما در مصاحبه می گویی بشود پذیرفت، شما ندانسته و "از روی تخیل و قاطی پاطی" کتابی نوشته ای که ناگهان انگلیس ها... و بعد انگلیس ها ... . و یا بعد مورد سوءاستفاده سیاسی کارگزاران انگلیس ها در ایران قرارگرفته شده است.

آقای ایرج پزشکزاد! شما نمی توانی با قیافیه حق به جانب روبروی دوربین بنشینی و داستان را به گونه ای نشان دهی که گویی یک رویداد خانوادگی پایه و اساس دگرگون نشان دادن تاریخ بوده است. یا بگویی که این ها تخیل بوده و قسمت واقعی آن این است که؛ "شما در یک روز گرم تابستان عاشق شده ای". شما پدر درس خوانده و محترمی داشتی که پزشک بوده و از دخالت انگلیس ها در زندگی ملت ایران همیشه شکایت می کرده است. اگر او عاقل و تحصیل کرده بوده لابد چیزهایی می دانسته که شما در جوانی از آن ها غافل بودی. مسخره کردن سخنان یک پزشک دانا از سوی فرزندی ناخلف که نان را به نرخ روز می خورد، تاریخ ایران را حتا با پشتیبانی سیاست های خارجی  نمی تواند دیگرگون نشان دهد. شما در وزارت خارجه کار می کردی و باید از زیر و بم کارهای برون مرزی آگاهی داشته باشی. تاریخ را با لوده گری و سخنان بی پایه نمی توان لوث و ستم هایی که به ملت ما رفته است را در زیر شوخی و سخره پنهان کرد.  شما نمی توانی تاریخ را  و آنچه بر ملت ما گذشته است با سخن های پوچ و بی پایه ماست مالی کنی. انگلیس ها در پانصد سال گذشته به کمک نوکران خود برای ما تاریخ نوشته اند. شاه عباس و رضاشصت تیری را بزرگ دانسته و کبیر نامیدند. آیا رضا سواد کوهی بی سواد در برابر تقی ارانی، خلیل ملکی، بزرگ علوی، علی اکبر دهخدا و یا دکتر مصدق و دیگر دانشمندان و فرهیختگان هم دوره ی خود می تواند بزرگ یا کبیر باشد. رضا سواد کوهی با کمک اردشیر ریپورتر ها، فروغی ها، تقی زاده ها و جاسوسان انگلیسی می تواند بزرگ جلوه کند اما خودش براستی کسی نبوده است.

شما به طور ناخودآگاه در مصاحبه های خود، تضاد بین خانواده ی پدری و مادری خود را آشکار می کنی و نشان می دهی که از طرفداران خانواده ی مادری خود "سلطنه ها و دوله ها" هستی که به گفته ی خودتان:« طبقه ای قدیمی مفت خور و بی جهت عزیز  که می دیدند در مقابلشون یک طبقه ی جوانی به همت درس و تحصیل و تخصص داره بالا می آد، این رو تحمل نداشتند و این ها رو تحقیر می کردند.». پدر شما درس خوانده و پزشک بود، پس پدر شما از آن طبقه ی مفت خور و بی جهت عزیز نبود، بلکه این خانواده ی مادری شما بوده که جوانان درس خوانده ای مانند پدر شما را مسخره می کردند و شما هم پای خود را جای پای آن کسان گذاشته ای و پدر آگاه و تحصیل کرده ی خود را هدف مسخره و مضحکه قرار داده ای. 

منوچهر تقوی بیات

دی ماه ۱۳۹۹ خورشیدی برابر با ژانویه ۲۰۲۱ میلادی